Η φράση “νέα πρόσωπα, νέες ιδέες στην πολιτική” μου προκαλεία απέχθεια, αφού είναι υποκριτική. Σκέτη απάτη. Δεν με ενοχλεί καθόλου όμως στο ποδόσφαιρο. Στον αθλητισμό γενικότερα. Το θέλω το νέο.
Προς Θεού όχι βιασύνες και εκβιασμοί. Ό,τι είναι να έρθει, ας έρθει φυσιολογικά και όχι με καισαρική. Αφορμή για τις σκέψεις αυτές ο Ατρόμητος. Η ομάδα του Περιστερίου στοχεύει στα σαλόνια του Τσάμπιονς Λιγκ και δεν ντρέπεται να το δείξει. Ο προπονητής του συλλόγου Γιώργος Παράσχος, μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, τόνισε ότι “ρισκάραμε για θέλαμε οπωσδήποτε τη νίκη”. Η ομάδα του τερμάτισε τρίτη στην κανονική διάρκεια με 66 βαθμούς και μόλις έξι ήττες. Γιατί, λοιπόν, να μην ονειρεύονται σεντόνι στο Περιστέρι;
Για μένα, το πιο σημαντικό είναι ότι το λένε και το δείχνουν. Το αν θα τα καταφέρουν είναι θέμα χρόνου και αποτελεσμάτων φυσικά. Μολαταύτα, όταν ανεβάζουν τον πήχη, παρασύρουν και τους μεγάλους. Πως; Με το να ενισχύονται για να αποτρέψουν την… απειλή που έρχεται. Δεν ξέρω αν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα ο Ατρόμητος, ωστόσο προκαλεί ανησυχία στις κραταίες δυνάμεις. Εμμέσως τους δίνει την ευκαιρία να ισχυροποιηθούν για δικό τους καλό και του ποδοσφαίρου μας.
Θα μου πείτε, “στο Τσάμπιονς Λιγκ το επίπεδο απέχει έτη φωτός από το δικό μας πρωτάθλημα”. Σωστό, αλλά όταν δουλεύεις με συνέπεια και σοβαρότητα, μπορείς να μπεις στο ρινγκ με τους μεγάλους. Είναι τόσο μακριά η πρόκριση στους ομίλους για ομάδες όπως ο Ατρόμητος; Δεν νομίζω. Εξάλλου, το να βγαίνουν νέες δυνάμεις μονο υγεία προσφέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα στατιστικά “λένε” ότι ο Ατρόμητος είναι αήττητος εντός έδρας και στην ισοβαθμία των πλέι οφ πρώτος. Γιατί μην ονειρεύονται λοιπόν;