Μερικά άρθρα γράφονται κατόπιν παραγγελίας, όπως αυτό που θ’ ακολουθήσει. Να μην παρεξηγηθούμε, ωστόσο. Η παραγγελία είναι ενδοοικογενειακή, δεν αφορά «παραγγελίες» παραγόντων και άλλων του ποδοσφαίρου. Η παραγγελία είναι του «Spesialistas» και θέμα μας, το τελευταίο πέναλτι στο μπαράζ Χάντερσφιλντ – Ρέντινγκ, που έκρινε την άνοδο στην Premier League της «Χάντερ». Το πέναλτι που εκτέλεσε ο Γερμανός κεντρικός μπακ Κρίστοφερ Σίντλερ.
Αυτό το πέναλτι, λέει ο «Spesialistas», κοστολογήθηκε στα 200 εκατ. ευρώ από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Τόσα θα πάρει η Χάντερσφιλντ που ανέβηκε στην «μεγάλη κατηγορία». Αν έχανε το πέναλτι ο Σίντλερ, θα τον ενέγραφε η ποδοσφαιρική ιστορία στη «Λίστα του Σίντλερ», για να θυμηθούμε την γνωστή ταινία με το Λίαμ Νίσον.
Κατ’ αρχάς, ένα ρητορικό ερώτημα, είναι γιατί επελέγη ένας Γερμανός να εκτελέσει το τελευταίο πέναλτι. Συνήθως, οι προπονητές επιλέγουν τον καλύτερο για το τελευταίο πέναλτι. Τον πιο ψύχραιμο, το «κρύο αίμα». Η απάντηση, λοιπόν, είναι ότι επελέγη ο Σίντλερ, γιατί προπονητής στη Χάντερλφιλντ είναι ο Γερμανός Ντέιβιντ Βάγκνερ. Ο προπονητής που γνωρίζει το ψυχολογικό στάτους του κάθε παίκτη του. Πόσο μάλλον, όταν μιλάμε για Γερμανούς προπονητές, που διδάσκονται την ψυχολογία του ποδοσφαιριστή στις σχολές προπονητικής.
Οι Γερμανοί ποδοσφαιριστές έχουν είτε έμφυτη την αυτορρύθμιση των συναισθημάτων, όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία τους, είτε εκπαιδεύονται σ’ αυτή. Αντιλαμβάνονται, συνεπώς, σφαιρικά το ποδόσφαιρο κι όχι ως ένα παιχνίδι. Όπως γράφει στο βιβλίο του «Τα Χίλια Πρόσωπα του Ποδοσφαίρου», ο Ουρουγουανός συγγραφές και μακαρίτης πια, Εδουάρδο Γκαλεάνο, όταν ξεκινούν για το γήπεδο οι Γερμανοί, λένε «πάμε να δουλέψουμε». Στη Λατινική Αμερική λένε «πάμε να παίξουμε». Ο ένας βλέπει το ποδόσφαιρο ως χώρο εργασίας και ο άλλος ως ψυχαγωγίας. Γι αυτό επελέγη ο Κρίστοφερ Σίντλερ να εκτελέσει το τελευταίο πέναλτι.
Στην ψυχοσύνθεση του Λατινοαμερικάνου ποδοσφαιριστή, δεν υπάρχουν οικονομικοί παράμετροι. Στου Γερμανού, υπάρχουν! Όταν ένας Αργεντινός ποδοσφαιριστής πάει να εκτελέσει κρίσιμο πέναλτι, δεν σκέφτεται το οικονομικό μέγεθος της επιτυχίας ή της αποτυχίας. Ο Σίντλερ το σκέφτεται, όπως ο πρόεδρός του κι ο προπονητής του. Έτσι είναι εκπαιδευμένος. Αυτή είναι η διαφορά του με τους άλλους λαούς του κόσμου.
Ένα, ακόμα, παράδειγμα, προς επίρρωση του προηγουμένου. Είναι χαώδης η διαφορά πανηγυρισμού ενός γκολ μεταξύ Γερμανών και των Λατινοαμερικάνων. Για το Γερμανό ποδοσφαιριστή η επίτευξη ενός γκολ είναι μια διαφυγή και τρελαίνεται να το πανηγυρίσει. Ο Γερμανός ποδοσφαιριστής το πανηγυρίζει χαλαρά, διότι προέχει το αποτέλεσμα, όχι η στιγμή. Όσες φορές έχει σκοράρει ο Τόνι Κρόος στη Ρεάλ, ήταν περίπου… θλιμμένος. Για θυμηθείτε. Κι ακόμα, οι Γερμανοί διεθνείς που απλά έκαναν «hi five» στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, ξεσάλωσαν μόνο όταν πήραν το τρόπαιο. Μόνο όταν ο τελικός σκοπός επιτεύχθηκε.