Το πρώτο πρωτάθλημα στην Αργεντινή με τη συμμετοχή 30 ομάδων είναι γεγονός και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν αυτό το εγχείρημα είναι για καλό. Πάντως, αν κάποιος προτρέξει και πει πως σίγουρα κάποια στιγμή οι περισσότερες ομάδες θα παίζουν απλά για να… παίζουν θα διαπιστώσει ότι κάνει λάθος, καθώς με το νέο σύστημα λίγες θα είναι εκείνες που θα “ξεμείνουν” από στόχους.
Για τον τίτλο θα παλέψουν, όπως κάθε χρόνο, οι Μπόκα Τζούνιορς, Ρίβερ Πλέιτ, Ρασίνγκ Κλουμπ, Σαν Λορέντζο και Ιντεπεντιέντε. Από εκεί και πέρα, Λανούς και Εστουδιάντες θα δώσουν μάχη για την έξοδό τους στο Λιμπερταδόρες, ενώ οι υπόλοιπες “υπολογίσιμες δυνάμεις” του πρωταθλήματος θα κοιτάξουν προς το Σουνταμερικάνα.
Τώρα, όσον αφορά τον υποβιβασμό, τα πράγματα είναι κάπως μπερδεμένα, αφού θα πρέπει να δούμε τις διαφορές των ομάδων και πως θα ανταποκριθούν στο νέο πρωτάθλημα.
Τρόπος διεξαγωγής
Το πρωτάθλημα, αρχικά, θα αποτελείται από 30 αγωνιστικές. Καλά, θα μου πεις και θα έχεις και δίκιο, οι ομάδες είναι 30, πώς γίνεται να έχει, επίσης, 30 αγωνιστικές το πρωτάθλημα; Γίνεται, σου λέω, αφού όλοι θα παίξουν με όλους σε ένα γύρο, συν μία τελευταία αγωνιστική, όπου ξανα-παίζονται όλα τα μεγάλα “κλάσικος” στην άλλη έδρα από αυτήν που πραγματοποιήθηκαν στις 29 πρώτες αγωνιστικές. Όποιες ομάδες δεν έχουν κάποια μεγάλη αντίπαλο στην Πριμέρα, θα παίξουν με μια ομάδα που έχει τον ίδιο στόχο με εκείνη. Ο πρωταθλητής, όπως και ο δεύτερος παίρνουν το εισιτήριο για το Κόπα Λιμπερταδόρες.
Οι ομάδες που θα τερματίσουν στις θέσεις 3-6 παίζουν play off για το Λιμπερταδόρες. Η 3η αναμετράται με την 6η και η 4η με την 5η σε μονά παιχνίδια. Οι δύο ομάδες που θα προκριθούν παίζουν μεταξύ τους διπλό τελικό. Ο νικητής κερδίζει μια θέση στο Λιμπερταδόρες, ενώ ο ηττημένος θα παίξει στο Σουνταμερικάνα της νέας σεζόν.
Όσες ομάδες, τώρα, τερματίσουν στην κανονική περίοδο στις θέσεις 7-18 προκρίνονται στα play off για το Σουνταμερικάνα. Η 7η παίζει με την 18η, η 8η με τη 17η κλπ. σε νοκ άουτ αγώνες. Στους νικητές ενσωματώνονται και οι δύο ηττημένες από τα ημιτελικά των play off του Λιμπερταδόρες και σχηματίζονται ξανά ζευγάρια, ανάλογα με την κατάταξή τους στο πρωτάθλημα. . Απο εδώ και πέρα οι αγώνες είναι διπλοί και οι νικήτριες ομάδες εξασφαλίζουν μια θέση στο Σουνταμερικάνα.
Στο Λιμπερταδόρες, επίσης, προκρίνονται η κάτοχος του Κυπέλλου Αργεντινής και η ομάδα που έφτασε πιο μακριά στο προηγούμενο Σουνταμερικάνα.
Όσον αφορά τον υποβιβασμό, συνεχίζει να ισχύει το σύστημα με το μέσο όρο βαθμολογίας και οι δύο ομάδες με το χειρότερο μέσο όρο υποβιβάζονται στην Νασιονάλ Β’.
Ομάδες
Μπόκα Τζούνιορς: Το άσχημο ξεκίνημα πέρσι δεν της άφησε περιθώρια για να διεκδικήσει τον τίτλο. Έριξε μεγαλύτερο βάρος στο Σουνταμερικάνα, όπου τελικά αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη μισητή αντίπαλο της, Ρίβερ Πλέιτ. Προπονητής της ομάδας είναι ο Ροδόλφο Αρουαμπαρένα, ο οποίος αντικατέστησε στα μέσα της περασμένης σεζόν τον Μπιάνκι και βελτίωσε αισθητά την πορεία της. Φέτος, λόγω προπονητή και των μεταγραφών που πραγματοποιήθηκαν είναι το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο και το μόνο που μένει είναι να το αποδείξει και μέσα στο γήπεδο.
Ήρθαν: Λοδέϊρο (ΜΕ), Πέρες (ΜΕ), Περούτσι (ΑΜ), Μονσόν (ΑΜ), Ρολίν (ΑΜ), Τορσιγλιέρι (ΑΜ), Σάρα (ΤΕ), Παλάσιος (ΕΠ), Παβόν (ΕΠ).
Έφυγαν: Iνσούα (ΑΜ), Σουάρες (ΜΕ), Πέρες (ΑΜ), Λ. Ακόστα (ΜΕ), Ετσεβερία (ΑΜ), Ζ. Ακόστα (ΕΠ).
Ρίβερ Πλέιτ: Βρήκε παρηγοριά στην κατάκτηση του Κόπα Σουνταμερικάνα στον διπλό τελικό κόντρα στην Ατλέτικο Νασιονάλ, αφού εντός χώρας κατάφερε να χάσει το πρωτάθλημα από την Ρασίνγκ στις τελευταίες αγωνιστικές. Προπονητής της Ρίβερ είναι ο Μαρσέλο Γκαγιάρδο, ο οποίος με τον ερχομό του στην ομάδα την αναμόρφωσε, παίζοντας ανά διαστήματα καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Φέτος, με λυμένα τα οικονομικά προβλήματα που απασχόλησαν κατά το παρελθόν το σύλλογο, πρώτος στόχος είναι το Λιμπερταδόρες και αυτό ίσως έχει αντίκτυπο στο πρωτάθλημα.
Ήρθαν: Μαρτίνες (ΜΕ), Μαγιάδα (ΜΕ), Αϊμάρ (ΜΕ).
Έφυγαν: Αμπεκάσις (ΑΜ).
Ρασίνγκ Κλουμπ: Κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 14 χρόνια, εκμεταλλευόμενη το καταπληκτικό δεύτερο μισό που πραγματοποίησε με ρεκόρ 8-1-0, αλλά και το γεγονός ότι η Ρίβερ έδωσε βάρος στην κατάκτηση του Σουνταμερικάνα. Προπονητής της ομάδας είναι ο Ντιέγκο Κόκα, ο οποίος αμφισβητήθηκε έντονα στις αρχές, όμως η κατάκτηση του τίτλου έκοψε το… βήχα σε πολλούς επικριτές του. Φέτος, η Ρασίνγκ θα στηριχθεί ξανά στον ηγέτη Μιλίτο, όμως το διπλό ταμπλό με το Λιμπερταδόρες, ίσως αποδειχθεί αγκάθι για την πορεία της μέσα στη χρονιά.
Ήρθαν: Ρομέρο (ΕΠ), Φερνάντες (ΕΠ), Καμάτσο (ΜΕ).
Έφυγαν: Σεντουριόν (ΜΕ), Αούτσε (ΕΠ), Γκόμες (ΑΜ), Σαβελίτς (ΑΜ), Ρεντερία (ΕΠ).
Σαν Λορέντζο: H μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης του Κόπα Λιμπερταδόρες αποπροσανατόλισε την πορεία της ομάδας στο πρωτάθλημα και έδωσε όλο το βάρος της στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, όπου και έχασε… σβηστά με 2-0 από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στο τιμόνι της ομάδας βρίσκεται από το Δεκέμβρη του 2013 ο Εντγάρδο Μπάουσα, ο οποίος σχεδόν σε όποια ομάδα κι αν πάει κερδίζει τίτλους. Για τη νέα χρονιά όλα εξαρτώνται από την ίδια και ποιος θα είναι ο κυρίαρχος στόχος. Ο τίτλος ή το back to back στο Λιμπερταδόρες; Πάντως και για τις δύο διοργανώσεις έχει όλα τα εφόδια για να διαπρέψει.
Ήρθαν: Μπλάνκο (ΜΕ), Μούσις (ΜΕ), Ρουίς (ΕΠ), Καρούσο (ΑΜ), Μέλο (ΜΕ).
Έφυγαν: Κορέα (ΕΠ), Μπλάντι (ΕΠ), Κάνεμαν (ΑΜ).
Ιντεπεντιέντε: Aν και νεοφώτιστη, έφτασε μέχρι το τέλος, σχεδόν, να διεκδικεί τον τίτλο. Τελικά τερμάτισε στην τιμητική τέταρτη θέση. Προπονητής της ομάδας είναι ο Χόρχε Αλμιρόν, η πρόσληψη του οποίου παραξένεψε πολλούς. Τελικά, διέψευσε όλους τους επικριτές και συνεχίζει το έργο του. Φέτος, η Ιντεπεντιέντε αποτελεί ένα καλό αουτσάιντερ για τον τίτλο, αφού οι προσθήκες που έκανε στο ρόστερ της ήταν εντυπωσιακές και θα τη βοηθήσουν στο μαραθώνιο του πρωταθλήματος.
Ήρθαν: Αλμπερτένγκο (ΕΠ), Ταγλιαφίκο (ΑΜ), Τολέδο (ΑΜ), Ροντρίγκες (ΜΕ), Ακίνο (ΜΕ), Βαλένσια (ΕΠ).
Έφυγαν: Πένκο (ΕΠ), Ινσούα (ΜΕ), Εσκουδέρο (ΑΜ), Γκόμες (ΕΠ).
Λανούς: Το πάλεψε μέχρι το τέλος για τον τίτλο, όμως κατέκτησε την τρίτη θέση, ενώ στο Σουνταμερικάνα αποκλείστηκε νωρίς απο τη Σέρο Πορτένιο. Προπονητής της ομάδας είναι ο Γκιγέρμο Μπάρος Σελότο, ο οποίος μαζί με τον δίδυμο αδερφό του Γκουστάβο κάνουν… θαύματα από τότε που ανέλαβαν τη Λανούς. Φέτος, τα στάνταρντς παραμένουν υψηλά και με την προσθήκη σημαντικών ποδοσφαιριστών, όπως ο γνωστός μας Σεμπάστιαν Λέτο, μπορεί τουλάχιστον να διεκδικήσει ξανά τον τίτλο… επί ίσοις όροις.
Ήρθαν: Λέτο (ΕΠ), Μονέτι (ΤΕ), Φρίτσλερ (ΜΕ), Τσάβες (ΜΕ), Σίλβα (ΑΜ), Μπαρισόνε (ΑΜ).
Έφυγαν: Μαρκεσίν (ΤΕ), Ρομέρο (ΕΠ), Σομόσα (ΜΕ), Γκονσάλες (ΜΕ).
Εστουδιάντες: Ξεκίνησε την περασμένη σεζόν ως αουτσάιντερ για τον τίτλο, όμως απέτυχε σε αυτόν το χαρακτηρισμό, καθώς τερμάτισε στην έκτη θέση. Αποτυχία και στο Κύπελλο, όπως και στο Σουνταμερικάνα, όπου αποχώρησε νωρίς. Προπονητής των “φοιτητών” είναι ο Μαουρίσιο Πελεγκρίνο, ένας άνθρωπος ο οποίος διακρίνεται από την εργατικότητα και τη μεθοδικότητά του. Φέτος, πρωταρχικός στόχος της ομάδας είναι να προκριθεί στους ομίλους του Λιμπερταδόρες και μετά όσο πιο ψηλά μπορεί να φτάσει στο πρωτάθλημα.
Ήρθαν: Περέιρα (ΜΕ), Ντομίνγκες (ΑΜ), Σάντσες Μίνιο (ΕΠ), Χιλ (ΜΕ), Ακόστα (ΕΠ).
Έφυγαν: Kορέα (ΕΠ), Πρέντιχερ (ΜΕ), Ρε (ΑΜ).
Βελέζ Σάρσφιλντ: Το ξεκίνημα στην περσινή σεζόν ήταν καταπληκτικό, όμως στη συνέχεια ήρθε η πτώση και τελικά τερμάτισε στην 11η θέση, πραγματοποιώντας πολύ άσχημες εμφανίσεις στο τέλος. Νέος προπονητής της ομάδας είναι ο Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο, ο οποίος επιστρέφει στη Βελέζ μετά το 2005, με την οποία, μάλιστα, είχε κατακτήσει και το πρωτάθλημα. Φέτος, η Βελέζ δε νομίζω ότι είναι για πολύ παραπάνω από την κατάκτηση μιας θέσης που οδηγεί στο Σουνταμερικάνα, καθώς το κενό του Πράτο πολύ δύσκολα θα καλυφθεί.
Ήρθαν: Σομόσα (ΕΠ), Πεγεράνο (ΑΜ), Παβόνε (ΕΠ).
Έφυγαν: Πράτο (ΕΠ), Ντομίνγκες (ΑΜ), Πάπα (ΑΜ).
Νιούελς Ολντ Μπόις: Όλοι στην ομάδα θέλουν να ξεχάσουν την περασμένη σεζόν, όπου και τερμάτισε στην 12η θέση, παρά το καλό υλικό που διέθετε. Καινούριος προπονητής της Νιούελς είναι ο παρορμητικός Αμέρικο Γκαγέγκο, ο οποίος κάποτε ήταν απο τους κορυφαίους, όμως με τον τελευταίο του τίτλο να βρίσκεται μια δεκαετία πίσω, έχει πολλά και αυτός να αποδείξει. Φέτος, αν η Νιούελς καταφέρει να μπει στα play off για το Λιμπερταδόρες θα θεωρηθεί επιτυχία, καθώς για διεκδίκηση του τίτλου δεν γίνεται συζήτηση.
Ήρθαν: Mπερναντέλο (ΜΕ), Μαρτίνες (ΑΜ), Νέιρα (ΕΠ), Φατόρι (ΜΕ), Πας (ΑΜ).
Έφυγαν: Mπερνάρντι (ΜΕ), Μουνιός (ΑΜ), Ορτίς (ΑΜ).
Ροζάριο Σεντράλ: Έδωσε μεγάλη προσοχή στο Κύπελλο, όπου κι έχασε τον τίτλο στον τελικό στα πέναλτι από την Ουρακάν και στο πρωτάθλημα αρκέστηκε απλά στην 15η θέση. Προπονητής της ομάδας είναι ο Εντουάρδο Κοουδέτ, ο οποίος δεν έχει ξανακαθήσει σε πάγκο ποτέ στη ζωή του. Μεγάλο στοίχημα για τη διοίκηση φέτος, η οποία ενίσχυσε σημαντικά την ομάδα. Αν ο Κοουδέτ καταφέρει κι επιβληθεί, παιρνώντας τη φιλοσοφία του στους παίκτες του, τότε η Ροζάριο έχει ελπίδες για πολλά πράγματα.
Ήρθαν: Ντελγάδο (ΕΠ), Βιγιάγκρα (ΑΜ), Φερνάντες (ΜΕ), Ρουμπέν (ΕΠ), Άλβαρες (ΑΜ), Φεράρι (ΑΜ).
Έφυγαν: Αμπρέου (ΕΠ), Βαλένσια (ΕΠ), Ενσίνα (ΜΕ), Μεδίνα (ΜΕ), Ασεβέδο (ΑΜ).
Χιμνάσια Λα Πλάτα: Kάκιστη χρονιά ήταν η περασμένη για την ομάδα, η οποία αρκέστηκε στην 14η θέση. Στο Λιμπερταδόρες, μάλιστα, αποκλείστηκε από τη μισητή αντίπαλο Εστουδιάντες στο δεύτερο γύρο. Προπονητής της Χιμνάσια είναι από τον Οκτώβρη του 2011 ο Πέδρο Τρόγλιο, ο οποίος στην αγαπημένη του ομάδα έχει βρει την ηρεμία που χρειάζεται για να δουλέψει και τα αποτελέσματα κάποια στιγμή θα γίνουν ορατά. Φέτος, θα παλέψει για ένα εισιτήριο που θα την οδηγήσει στο Σουνταμερικάνα, αλλά αν της δωθούν οι ευκαιρίες μπορεί να παλέψει και για κάτι περισσότερο.
Ήρθαν: Μεδίνα (ΜΕ), Βελάσκες (ΑΜ), Ναβάρο (ΤΕ), Μπρουμ (ΜΕ), Ματσόλα (ΕΠ).
Έφυγαν: Moνέτι (ΤΕ), Κιρόγα (ΑΜ), Μιλότς (ΜΕ), Καρντόσο (ΕΠ).
Μπάνφιλντ: Αν και νεοφώτιστη, δεν μπορούμε να πούμε πως η παρουσία της την περσινή σεζόν ήταν επιτυχημένη. Κατά διαστήματα απέδωσε καλό ποδόσφαιρο, όμως τελικά τερμάτισε στην 17η θέση. Στο τιμόνι της ομάδας βρίσκεται από τον Απρίλιο του 2013 ο Ματίας Αλμέιδα, ο οποίος ανέβασε, επίσης, τη Ρίβερ από την Νασιονάλ Β’ στην Πριμέρα, όμως το επιθετικό του ποδόσφαιρο δεν έχει αποτελέσματα μέχρι στιγμής. Φέτος, με το βάθος που απέκτησε το ρόστερ της Μπάνφιλντ, επιβάλλεται η πρόκριση της ομάδας στα play off για το Σουνταμερικάνα.
Ήρθαν: Bιάτρι (ΕΠ), Σιβέλι (ΜΕ), Αμπελάιρας (ΕΠ), Βίτορ (ΜΕ), Κουέρο (ΕΠ), Πελεγκρίνο (ΤΕ).
Έφυγαν: Tαγλιαφίκο (AM), Toλέδο (ΑΜ), Σαλσέδο (ΕΠ), Σέρβιο (ΤΕ).
Τίγκρε: Παρά το άσχημο ξεκίνημα, στη συνέχεια βελτιώθηκε και τελικά τερμάτισε στην 7η θέση. Προπονητής της Τίγκρε είναι ο Γκουστάβο Αλφάρο, ο οποίος ευθύνεται για την βελτίωση της ομάδας στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος. Στα πολύ θετικά του Αλφάρο είναι το γεγονός ότι οι παίκτες του τον σέβονται απολύτως. Για τη φετινή σεζόν, το μόνο που προβληματίζει είναι ο κακός μέσος όρος της ομάδας, όμως δε νομίζω να κινδυνέψει άμεσα. Στόχος είναι η συμμετοχή στα play off του Σουνταμερικάνα και νομίζω θα τον πετύχει.
Ήρθαν: Eτσεβερία (AM), Πελετιέρι (ΜΕ), Πίρες (ΑΜ), Λαρόντο (ΕΠ), Γκόνι (ΑΜ).
Έφυγαν: Κανούτο (ΑΜ), Ασεβέδο (ΜΕ), Ρουσκουγέδα (ΜΕ), Ελακόπουλος (ΕΠ).
Άρσεναλ Σαραντί: Ξεκίνησε άσχημα την περσινή σεζόν, όμως με όπλο την έδρα της ανέβηκε… αθόρυβα στην ένατη θέση. Στον πάγκο της ομάδας κάθεται από τον Απρίλιο του 2014 ο Μάρτιν Παλέρμο, ο οποίος προσπαθεί να προσαρμοστεί ακόμα στα νέα του καθήκοντα. Φέτος, “ταβάνι” της ομάδας μοιάζει να είναι η είδοδος της στα play off για το Σουνταμερικάνα και ό.τι παραπάνω για τον Παλέρμο και τους παίκτες του είναι ευπρόσδεκτο.
Ήρθαν: Μουνιός (ΕΠ), Κορέα (ΑΜ), Ερέρα (ΕΠ).
Έφυγαν: Αλεμάν (ΜΕ), Νέρβο (ΑΜ), Παλάσιος (ΕΠ), Σέλις (ΕΠ).
Γοδόι Κρουζ: Δεν κατάφερε να ξεφύγει από τη μετριότητα την περσινή σεζόν, με αρκετές κακές εμφανίσεις και τη χειρότερη άμυνα στην κατηγορία, απλά… συμβιβάστηκε με την 16η θέση. Στο τιμόνι της ομάδας βρίσκεται από το Νοέμβριο του 2014 ο Ντανιέλ Ολντρά, ο οποίος άνοιξε και έκλεισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στη Γοδόι χωρίς να αλλάξει ομάδα. Φέτος, αν και ο μέσος όρος της δεν είναι υψηλός, δε νομίζω ότι θα απειληθεί με υποβιβασμό, αφού υπάρχουν χειρότερες ομάδες από αυτήν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων να προκριθεί στα play off του Σουνταμερικάνα.
Ήρθαν: Καρούσο (ΕΠ), Μπέλα (ΜΕ), Γκαλεάνο (ΑΜ), Κορέα (ΕΠ), Σάρατε (ΑΜ), Χιμένες (ΜΕ).
Έφυγαν: Φερνάντες (ΜΕ), Ροντρίγκες (ΜΕ), Ακίνο (ΕΠ), Βελάσκες (ΑΜ), Λόπες (ΕΠ).
Μπελγράνο: Παρά το γεγονός, ότι ξεκίνησε καλά την περσινή σεζόν, η “κοιλιά” που έκανε για περίπου ένα μήνα την υποχρέωσε να τερματίσει στην 10η θέση. Προπονητής της ομάδας είναι ο Ρικάρντο Σιελίνσκι, ο οποίος βρίσκεται στον πάγκο της από το 2011 και είναι ο μακροβιότερος αυτήν τη στιγμή στην Πριμέρα. Ο μέσος όρος της εξασφαλίζει μια άνετη παραμονή και για φέτος στη μεγάλη κατηγορία, όμως θα δώσει μάχη για τα play off του Σουνταμερικάνα.
Ήρθαν: Πέρες (ΑΜ), Πρέντιχερ (ΑΜ), Όμπολο (ΕΠ), Εσκουδέρο (ΑΜ).
Έφυγαν: Φουρτς (ΕΠ), Περέιρα (ΕΠ), Πιτινάρι (ΜΕ).
Ατλέτικο Ραφαέλα: Άλλη μια ομάδα που έριξε όλο το βάρος στο Κύπελλο και άφησε στην άκρη το πρωτάθλημα. Στην πρώτη περίπτωση αποκλείστηκε από την Ουρακάν στον ημιτελικό και στο δεύτερη τερμάτισε στην 13η θέση. Στον πάγκο της ομάδας βρίσκεται από τον Ιούνιο του 2014 ο Ρομπέρτο Σενσίνι, ο οποίος προερχόταν από αποτυχημένες σεζόν με τη Νιούελς στην αρχή της καριέρας του. Πάντως, στην Ραφαέλα ήρθε η προπονητική του… ανάσταση. Κάθε χρόνο ξεκινούσε ως πρώτο φαβορί για υποβιβασμό, όμως η αλλαγή του συστήματος την ευνοεί αρκετά φέτος, όπου δεν πρόκειται να απειληθεί. “Ταβάνι” της η συμμετοχή στα play off για το Σουνταμερικάνα.
Ήρθαν: Ρε (ΑΜ), Σόσα (ΕΠ), Σάντσες (ΑΜ), Μαρίνο (ΜΕ).
Έφυγαν: Αλμπερτένγκο (ΕΠ), Βίτορ (ΜΕ), Φεράρι (ΑΜ), Ρογιόξ (ΕΠ).
Ντεφένσα Χουστίσια: Aν και ξεκίνησε πολύ καλά ως νεοφώτιστη την περσινή σεζόν, στη συνέχεια ήρθε η καθίζηση που την έφερε τελικά στην 18η θέση. Στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, όπου και αποκλείστηκε από την Ατλέτικο Ραφαέλα. Στο τιμόνι της ομάδας βρίσκεται ο Ντάριο Φράνκο, ο οποίος στην πρώτη του σεζόν στην Πριμέρα δεν τα πήγε καλά, με τις αδυναμίες της ομάδας στην άμυνα να είναι εμφανείς. Φέτος, η Ντεφένσα, αφού πέρασε το τεστ, οφείλει να φανεί αντάξια των περιστάσεων και παρά τον χαμηλό μέσο όρο που διαθέτει μπορεί να σωθεί. Πολύ απλά, επειδή υπάρχουν πολύ χειρότερες ομάδες από αυτήν.
Ήρθαν: Σοτέλο (ΕΠ), Ασεβέδο (ΜΕ), Ισνάλδο (ΜΕ), Κουρουτσέτ (ΕΠ), Σαβελίτς (ΑΜ), Καμπρέρα (ΕΠ).
Έφυγαν: Φερνάντες (ΕΠ), Καμάτσο (ΜΕ), Πελεγκρίνο (ΤΕ), Γκονσάλες (ΕΠ).
Ολίμπο Μπλάνκα: Εμφανίστηκε πολύ αδύναμη στην έδρα της και αυτό είχε ως φυσικό επακόλουθο να τερματίσει στην 19η θέση με μόλις 15 γκολ ενεργητικό. Προπονητής της ομάδας είναι ο Βάλτερ Περάσο, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια κατορθώνει και κρατάει την ομάδα στην κατηγορία. Για τους στόχους της Ολίμπο, πάντως, ο Περάσο κρίνεται ιδανικός. Φέτος, ο μέσος όρος της δίνει μια σχετική ασφάλεια, όμως θα πρέπει να προσέξει πολύ για να μην… πατήσει στο τέλος.
Ήρθαν: Eνσίνα (ΜΕ), Κιρόγα (ΑΜ), Κλουσενέρ (ΕΠ), Ρογιόν (ΕΠ), Βιδάλ (ΜΕ), Πορκάρι (ΕΠ).
Έφυγαν: Χιλ (ΜΕ), Βουλετίτς (ΕΠ), Ολιβάρες (ΜΕ), Κουέρο (ΕΠ), Μπόρχα (ΕΠ).
Κίλμες: Υπήρξε η χειρότερη από όλες τις ομάδες την περσινή σεζόν και δίκαια πήρε την 20η και τελευταία θέση, αφού κατόρθωσε να νικήσει μόλις δύο φορές. Νέος προπονητής της ομάδας είναι ο Χούλιο Φαλσόνι, ο οποίος προέρχεται από δύο άσχημες χρονιές με Ολ Μπόις και Ουνιβερσιτάλ Κατόλικα και ψάχνει την προπονητική του… ανάταση. Φέτος, ο χαμηλός μέσος όρος της μπορεί να τη φέρει στη δύσκολη θέση να παλεύει για την παραμονή της, αλλά ταυτόχρονα και για μια θέση στο Σουνταμερικάνα. Θα δείξει η πορεία…
Ήρθαν: Μπουονανότε (ΕΠ), Μπιέλερ (ΕΠ), Ασμάν (ΤΕ), Γέδες (ΕΠ), Γκόμες (ΕΠ), Νογέρα (ΑΜ).
Έφυγαν: Σαρμιέντο (ΕΠ), Κλουσενέρ (ΕΠ), Γκονσάλες (ΜΕ), Μαρτίνες (ΑΜ).
Ουρακάν: Τερμάτισε στην πέμπτη θέση της Ζώνης Β της Νασιονάλ Β’, ισοβαθμώντας με την Ατλέτικο Τουκουμάν, την οποία νίκησε με 4-1 στο μπαράζ και ανέβηκε στην Πριμέρα. Πάντως, η μεγαλύτερη επιτυχία της Ουρακάν ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Αργεντινής, όπου στον τελικό επικράτησε στα πέναλτι της Ροζάριο Σεντράλ. Προπονητής της ομάδας είναι ο Νέστορ Απούσο, ο οποίος ανέλαβε στα μέσα της περσινής χρονιάς, αναμόρφωσε την Ουρακάν και κατέκτησε όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω. Πώς να μην τον εμπιστευτείς και για τη νέα σεζόν; Φέτος, η χρονιά ξεκίνησε ονειρεμένα με την πρόκριση στο Λιμπερταδόρες επί της Αλιάνσα Λίμα, νικώντας μάλιστα μέσα στο Περού με 0-4. Πάντως, από όλες τις νεοφώτιστες είναι εκείνη που μοιάζει ικανότερη για άνετη παραμονή, μέχρι και πρόκριση στο επόμενο Σουνταμερικάνα… χτυπάει!
Ήρθαν: Νέρβο (ΑΜ), Μπάλμπι (ΑΜ), Καρέρα (ΑΜ), Μπρούνα (ΜΕ).
Έφυγαν: Μαρτίνες (ΜΕ), Εραμούσπε (ΑΜ), Μίγια (ΕΠ).
Αρχεντίνος Τζούνιορς: Τερμάτισε τρίτη στη Ζώνη Α της Νασιονάλ Β’ και πήρε το εισιτήριο της ανόδου άνετα. Στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τον ημιτελικό, όπου αποκλείστηκε με 5-0 από την Ροζάριο. Προπονητής της ομάδας είναι ο Νέστορ Γκοροσίτο, τεχνικός με εμπειρία σε ομάδες επιπέδου Πριμέρα. Για την ιστορία της Αρχεντίνος και μόνο, δε μπορούμε να πούμε πως στόχος είναι η παραμονή, επειδή αυτη επιβάλλεται. Από εκεί και πέρα θα παλέψει και για το Σουνταμερικάνα, αλλά με πολύ δυσκολία θα καταφέρει κάτι.
Ήρθαν: Φρανσόια (ΕΠ), Χιμένες (ΜΕ), Λάσο (ΑΜ), Γκαγέγκο (ΕΠ), Αλανίς (ΜΕ).
Έφυγαν: Ρικέλμε (ΕΠ), Καρούσο (ΑΜ), Μπαρσόλα (ΑΜ).
Κολόν Σάντα Φε: Πέρασε… αέρας από την Ζώνη Α της Νασιονάλ Β’, τερματίζοντας πρώτη. Προπονητής της Κολόν είναι ο Ρεϊνάλδο Μέρλο, ο οποίος λόγω της ηλικίας του (64χρ.) μοιάζει με τεχνικό άλλης εποχής με αναχρονιστικές ιδέες και απόψεις. Δε νομίζω να καταφέρει να βγάλει τη χρονιά. Πάντως, η Κολόν δε γίνεται να πέσει, αφού υπάρχουν πολύ χειρότερες ομάδες από αυτήν, αλλά ούτε και να κάνει το βήμα παραπάνω δείχνει ικανή.
Ήρθαν: Ροντρίγκες (ΑΜ), Λεντέσμα (ΜΕ), Κ. Γκαρσία (ΕΠ), Εμ. Γκαρσία (ΑΜ).
Έφυγαν: Παβόν (ΕΠ), Κουρουτσέτ (ΕΠ), Καγέχο (ΕΠ).
Ουνιόν Σάντα Φε: Στην πρώτη θέση της Ζώνης Β της Νασιονάλ Β΄ τερμάτισε η Ουνιόν, παίρνοντας χαλαρά το εισιτήριο για την Πριμέρα. Στον πάγκο της ομάδας κάθεται ο Λεονάρντο Μαδελόν, ο οποίος κρίνεται πολύ “λίγος” για τη μεγάλη κατηγορία. Λογικά δεν βγάζει όλη τη χρονιά. Πάντως, η Ουνιόν διαθέτει ρόστερ ομάδας επιπέδου Πριμέρα, οπότε δε νομίζω ότι θα κινδυνέψει ιδιαίτερα μέσα στη σεζόν.
Ήρθαν: Σάντσες (ΜΕ), Ελακόπουλος (ΕΠ), Κονίλιο (ΕΠ), Βιγιάρ (ΜΕ).
Έφυγαν: Μπαρισόνε (ΑΜ), Κορέα (ΑΜ), Μπρούνα (ΜΕ), Μαγνίν (ΕΠ), Χέρλο (ΑΜ).
Νουέβα Σικάγο: Αποτέλεσε μία από τις εκπλήξεις της Νασιονάλ Β’, αφού ως νεοφώτιστη τερμάτισε μέσα στην πεντάδα της Ζώνης Α. Σε ένα μίνι πρωτάθλημα με Αλντοσίβι και Χιμνάσια Χουχούι πήρε μία από τις δύο θέσεις που οδηγούσαν στην Πριμέρα. Προπονητής της Νουέβα είναι ο Ομάρ Λαμπρούνα, ο οποίος τελευταία φορά που υπήρξε τεχνικός ομάδας στη μεγάλη κατηγορία ήταν με την Ολίμπο το 2005. Επίσης, θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί και το πέρασμά του από την Πριμέρα της Χιλής. Ξεκάθαρος στόχος της ομάδας, φέτος, είναι η παραμονή στην Πριμέρα, όμως αυτό θα γίνει με πολύ άγχος και προσπάθεια.
Ήρθαν: Ντεφεδερίκο (ΕΠ), Ασεβέδο (ΑΜ), Πριτσόδα (ΜΕ), Σολινιάκ (ΕΠ), Καβαγέρο (ΑΜ), Μπεναβίδες (ΜΕ).
Έφυγαν: Φατόρι (ΜΕ), Μέλο (ΜΕ), Μπαρμπόνα (ΜΕ), Εσκουδέρο (ΑΜ), Μπενίτες (ΕΠ).
Σαν Μαρτίν: Με την εντός έδρας νίκη επί της Φέρο με 3-0 στην τελευταία αγωνιστική, τερμάτισε δεύτερη στην Ζώνη Α της Νασιονάλ Β’ και έτσι πήρε το εισιτήριο για την Πριμέρα. Προπονητής της Σαν Μαρτίν είναι ο Κάρλος Μαγιόρ, ο οποίος δεν έχει να επιδείξει τίποτα στην καριέρα του και η επιλογή του στο τιμόνι της ομάδας προκαλεί εντύπωση. Πρόκειται για ένα από τα μεγάλα φαβορί για αποχώρηση μέσα στη χρονιά. Φετινός στόχος του συλλόγου είναι η παραμονή και πιστεύω ότι μπορεί να τα καταφέρει, όχι όμως άνετα.
Ήρθαν: Γκόμες (ΑΜ), Πίντο (ΑΜ), Φράνκο (ΑΜ), Τζόουνς (ΕΠ).
Έφυγαν: Πόσερνιτς (ΤΕ), Πότζι (ΜΕ), Μιτσέλι (ΑΜ), Κιρόγα (ΜΕ).
Σαρμιέντο: Tερμάτισε τέταρτη στη ζώνη Β της Νασιονάλ Β’ και απέφυγε για ένα βαθμό τα μπαράζ με Ουρακάν και Ατλέτικο Τουκουμάν. Στον πάγκο της ομάδας κάθεται ο Σέρχιο Λίπι, ο οποίος δεν έχει παραστάσεις από την Πριμέρα. Μπορεί να έχει παρουσιάσει έργο σε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών, όμως τώρα τα πράγματα είναι… ζόρικα. Κύριος στόχος της ομάδας είναι η αποφυγή του υποβιβασμού και αυτό φάνηκε και από τις προσθήκες που έγιναν. Λογικά θα το παλέψει μέχρι το τέλος.
Ήρθαν: Nτούταρι (ΑΜ), Πεπίνο (ΑΜ), Μιλότς (ΜΕ), Κιρόγα (ΑΜ), Βισεντίνι (ΤΕ).
Έφυγαν: Ιστσούκ (ΤΕ), Καναβέσιο (ΑΜ), Κόρδοβα (ΕΠ).
Τέμπερλεϊ: Aπό τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της Νασιονάλ Β’, αφού ως νεοφώτιστη στην κατηγορία πήρε την τρίτη θέση στη Ζώνη Β, εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή της στη φετινή Πριμέρα. Προπονητής της “γκασολέρο” είναι ο Ρικάρντο Ρέτσα, ο οποίος είναι ο γηραιότερος τεχνικός της κατηγορίας (66χρ.), ενώ έχει να προπονήσει ομάδα της Πριμέρα από το 2002. Όπως και έχει το έργο της Τέμπερλεϊ, ως προς την παραμονη είναι δύσκολο, όμως δε πιστεύω ότι θα πέσει αμαχητί. Εξάλου, η ομάδα του Μπουένος Άιρες διαθέτει πιο βαριά φανέλα από αυτές που θα παλέψουν για τον ίδιο στόχο.
Ήρθαν: Κιμίνο (ΑΜ), Ρουίς (ΑΜ), Απρίλε (ΜΕ), Γκρμπετς (ΕΠ).
Έφυγαν: Μιναντεβίνο (ΕΠ).
Κρουσέρο Ντελ Νόρτε: Tερμάτισε δεύτερη στη Ζώνη Β της Νασιονάλ Β’ και εξασφάλισε την άνοδο στην Πριμέρα χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Στο τιμόνι της ομάδας βρίσκεται από τον Μάρτιο του 2014 ο Γκαμπριέλ Σούρερ, από τους νέους προπονητές που δεν μπόρεσε ακόμα να καθιερωθεί σε υψηλό επίπεδο. Απογοήτευσε τόσο στη θητεία του στη Λανούς, όσο και στον πάγκο της Αρχεντίνος. Φέτος, έχει την ευκαιρία να κάνει τη διαφορά σε επίπεδο Πριμέρα. Η Κρουσέρο θα δώσει τη μάχη της στα… μεγάλα σαλόνια, αλλά δε διαθέτει ούτε την εμπειρία, ούτε το ρόστερ, αλλά ούτε και τη “βαριά φανέλα” για να καταφέρει να παραμείνει στην κατηγορία.
Ήρθαν: Μονσεράτ (ΜΕ), Φιοραβάντι (ΜΕ), Βάσκες (ΕΠ), Ολίβα (ΑΜ), Άλβαρες (ΕΠ).
Έφυγαν: Φιγκερόα (ΕΠ), Μολίνα (ΕΠ).
Αλντοσίβι: Τερμάτισε πέμπτη στην Ζώνη Α της Νασιονάλ Β’, ισοβαθμώντας με τις Νουέβα Σικάγο και Χιμνάσια Χουχούι. Έπαιξε ένα μίνι πρωτάθλημα με αυτές τις δύο και με τέσσερις βαθμούς πήρε το εισιτήριο για την Πριμέρα μαζί με την Νουέβα. Προπονητής της ομάδας είναι ο Φερνάντο Κιρός, ο οποίος ανέβασε την Αλντοσίβι στη μεγάλη κατηγορία, όμως είμαι περίεργος να δω πως θα την κρατήσει εκεί πέρα. Ένα περασμά του από την Χιλή και την Ουνιβερσιτάλ Κονσεπσιόν κρίνεται αποτυχημένο. Η διοίκηση, από τη μεριά της, απέφυγε τα περιττά έξοδα και δεν ενίσχυσε την ομάδα ενόψει του πρωταθλήματος, καταλαβαίνοντας και η ίδια ότι δεν υπάρχουν ελπίδες παραμονής. Η ελπίδα, βέβαια, πεθαίνει πάντα τελευταία…
Ήρθαν: Σαντ (ΕΠ), Σότο (ΑΜ), Ριβέρο (ΕΠ), Μαρτίνες (ΕΠ).
Έφυγαν: Αΐρ (ΑΜ), Μάκρι (ΕΠ).