Στα τέλη του Απρίλη του 1993 σημειώθηκε μία απ’τις μελανότερες στιγμές του παγκόσμιου τένις. Μια απλή στιγμή, η οποία έμελλε να αλλάξει τα πάντα στην ζωή της Μόνικα Σέλες. Κατά τη διάρκεια του τουρνουά του Αμβούργου η Σέλες αντιμετώπιζε την Μαγκνταλένα Μαλέεβα στα προημιτελικά και προηγούταν με 6-4, 4-3, την ώρα που ο Γκίντερ Πάρτσε, ένας 38αχρονος οπαδός της Στέφι Γκραφ, αποφάσιζε να αλλάξει τη ζωή της ανυποψίαστης σέρβας μια για πάντα. Ο Πάρτσε διέσχισε τις κερκίδες, φτάνοντας άνετα στον αγωνιστικό χώρο, την ώρα που η Σέλες ετοιμαζόταν να μπει στο τερέν. Ο Γερμανός, και ενώ η Σέλες είχε γυρισμένη την πλάτη, την κάρφωσε με μαχαίρι ακριβώς κάτω απ΄το σβέρκο. Η κραυγή της Σέλες έκανε τους πάντες να γυρίσουν προς το μέρος της και να αντικρύσουν μια απ’τις πιο φρικιαστικές στιγμές στο παγκόσμιο τένις.
Η Μόνικα Σέλες γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1973 στο Νόβι Σαντ της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας (τωρινή Σερβία). Ο πατέρας της Κάρολι Σέλες ήταν αυτός που την ώθησε από πολύ νωρίς στον χώρο του τένις. Η Μόνικα έπιασε ρακέτα για πρώτη φορά στην ηλικία των 6 και με προπονητή τον πατέρα της έκανε τα πρώτα της βήματα στο άθλημα που της έδωσε τα πάντα και που λίγο έλειψε να της κοστίσει ακόμα και την ίδια της τη ζωή. Η πιτσιρίκα τότε Σέλες πήρε τον πρώτο της τίτλο σε ηλικία 9 ετών. Η αλήθεια είναι (όπως είχε δηλώσει και η ίδια) πως δεν κατανοούσε πλήρως τους κανόνες του τένις όταν κατακτούσε το τρόπαιο, αλλά αυτό δεν φάνηκε να την πτοεί. Στα 11 της σηκώνει στον ουρανό του Miami το πιο σημαντικό τρόπαιο που υπήρχε στην κατηγορία της. Η κατάκτηση του Orange Bowl απ’την νεαρή Σέρβα κίνησε το ενδιαφέρον του Νικ Μπολετιέρι, ο οποίος είχε ιδρύσει την κορυφαία ακαδημία τένις στις ΗΠΑ. Εν έτη 1986 η οικογένεια Σέλες μετακομίζει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερική, έτσι ώστε η μικρή Μόνικα να εγγραφεί στις ακαδημίες Μπολιτιέρι και να προπονηθεί για περίπου 2 χρόνια.
Σε ηλικία μόλις 14 ετών (1988) η Σέλες γίνεται επαγγελματίας και ήδη ο κόσμος του τένις μιλάει για μια πολλά υποσχόμενη νεαρή τενίστρια. Το 1989 κάνει την έκπληξη και φτάνει στα ημιτελικά του Rolland Garros, χάνοντας εκεί όμως απ΄το νούμερο 1 της εποχής, Στέφι Γκραφ. Στα τέλη της ίδιας χρονιάς βρέθηκε στην 6η θέση της παγκόσμιας κατάταξης της WTA. Τον αμέσως επόμενο χρόνο η Σέλες παίρνει την προσωπική της ρεβάνς απ’την Γκραφ, την οποία κέρδισε σε έναν ανεπανάληπτο τελικό του French Open με 7-6, 6-4 και έγινε έτσι η νεαρότερη τενίστρια που κατακτά το συγκεκριμένο τρόπαιο σε ηλικία μόλις 16 ετών και 6 μηνών.
Ένα νέο αστέρι είχε ήδη γεννηθεί στο παγκόσμιο τένις και ο κόσμος είχε γνωρίσει για τα καλά την υπέρμετρα φιλόδοξη Μόνικα Σέλες. Την τριετία 1990-93΄ η Σέλες πραγματοποίησε το απόλυτο όνειρο που θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε τενίστρια. Τον Ιανουάριο του 1991 η νεαρή Μόνικα κατακτά το Australian Open απέναντι στην τεράστια τότε Μαρτίνα Ναβρατίλοβα και τυγχάνει συνάμα καθολικής αναγνώριση απ’τον κόσμο του τένις. Μάλιστα, δύο μήνες μετά, εκθρονίζει απ’την 1η θέση του παγκόσμιου πίνακα κατάταξης την Στέφι Γκραφ και απολαμβάνει την μοναξιά της πρωτιάς. Η Σέλες κατακτά αμέσως μετά το Wimbledon και το US Open, δύο Grand Slam, τα οποία υπερασπίζεται και τον επόμενο χρόνο κατακτώντας τα εκ νέου. Τότε, έχασε μόνο το British Open απ’την μόνιμη αντίπαλό της, Στέφι Γκραφ.
Την περίοδο 1991-93’ η Σέλες με ρεκόρ 159 νίκες – 12 ήττες και με ένα επιμέρους 55-1 στα Grand Slam θεωρείται η απόλυτη τενίστρια της εποχής. Το ποσοστό επιτυχίας της άγγιζε το 93%. Είχε ήδη καπαρώσει την 1η θέση στον σχετικό πίνακα κατάταξης των γυναικών, ενώ είχε κατακτήσει 22 τίτλους απ’τα 34 τουρνουά που έλαβε μέρος την διετία εκείνη, χάνοντας μόνο έναν τελικό!
Ένα χρόνο μετά το χτύπημα που υπέστη, το 1994 η Μόνικα Σέλες πήρε την αμερικανική υπηκοότητα και το 1995 επέστρεψε στα courts. Κατέκτησε το Canadian Open, ενώ λίγο αργότερα έχασε στον τελικό του US Open απ’την Στέφι Γκραφ. Ενα χρόνο αργότερα έδειξε πως ο τραυματισμός που υπέστη ανήκε στο παρελθόν και κατέκτησε το Australian Open, όπου ήταν και ο τελευταίος τίτλος Grand Slam που πήρε. Την ίδια χρονιά κατέκτησε με τις ΗΠΑ το Fed Cup. Το 1998 έφτασε στον τελικό του Rolland Garros, αλλά έχασε απ’την ισπανίδα Σάντσεζ Βικάριο. Το 2000 κατέκτησε εκ νέου το Fed Cup, ενώ είχε χριστεί και Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ κατακτώντας τότε το χάλκινο μετάλιο.
Το 2003 η Σέλες τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι και στην ουσία αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα. Ενώ η Μόνικα έκανε προσπάθειες επανένταξης, ποτέ όμως δεν έφτασε ξανά στο επιθυμητό για την ίδια σημείο. Το 2005 σε αγώνες επίδειξης με την Μαρτίνα Ναβρατίλοβα έχασε και τους δυο αγώνες και ενώ μετά τον αγώνα δήλωνε πως απ’το νέο έτος θα προετοιμάζεται για να επιστρέψει στα μεγάλα τουρνουά, αυτό δεν έγινε ποτέ. Αγωνίστηκε ελάχιστα και οι τίτλοι του τέλους έπεσαν για την ίδια και για όλον τον φίλαθλο κόσμο του τένις σε μια τελευταία συνέντευξη τύπου που έδωσε τον Φεβρουάριο του 2008 για να ανακοινώσει πως σταματούσε το επαγγελματικό τένις.