Σαν σήμερα (25/4) το έτος 1947 ήρθε σε αυτόν τον κόσμο ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών (για την Ευρώπη σίγουρα). Ο λόγος για τον Γιόχαν Κρόιφ, τον “ιπτάμενο Ολλανδό”, ο οποίος συντέλεσε στην αλλαγή του σύγχρονου ποδοσφαίρου και στον τρόπο με τον οποίο θα χτίζονταν πλέον οι μεγάλες ομάδες. Εκτός, από μεγάλος ποδοσφαιριστής, θεωρείται και μεγάλος ποδοσφαιρικός φιλόσοφος, αφού με τις ιδέες και τη νοοτροπία του επηρέασε τόσο τους συμπαίκτες του όταν έπαιζε, όσο και τους παίκτες του όταν αργότερα κάθησε στους πάγκους ομάδων, όπως ο Άγιαξ και η Μπαρτσελόνα. Υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής, ο οποίος καθιέρωσε τον προσωπικό αριθμό στην φανέλα (14), κάτι που δε συνηθιζόταν μέχρι το 1971.
Ο Γιόχαν Κρόιφ πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα του Άγιαξ στις 15 Νοεμβρίου του 1964 σε ηλικία 17 χρονών. Αντίπαλος του “Αίαντα” ήταν η GVAV. Από τότε πέρασε σχεδόν μισός αιώνας στη ζωή και την καριέρα μιας από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ο “ιπτάμενος Ολλανδός”, ο μεγαλύτερος Ευρωπαίος παίκτης όλων των εποχών, έγραψε τη δική του ιστορία στον “Αίαντα”, την Μπαρτσελόνα και την Εθνική Ολλανδίας, ενώ συνέχισε με την ίδια επιτυχία και ως προπονητής του Άγιαξ και των “μπλαουγκράνα”.
Το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο βρήκε την πλήρη εφαρμογή του στο υπέροχο, αέρινο στιλ του και στη μοναδική του ικανότητα να διευθύνει μαεστρικά το παιχνίδι όλων των ομάδων στις οποίες διέπρεψε. Ο Κρόιφ υπήρξε ένας αξεπέραστος δημιουργός και εκτελεστής μέσα στο γήπεδο, με μοναδική αντίληψη του χώρου και όντας εκπληκτικός στο να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του. Κατέκτησε όλους τους τίτλους με τον Άγιαξ και την Μπαρτσελόνα, ενώ υπήρξε παράλληλα και ο ηγέτης της Εθνικής Ολλανδίας, μιας εκ των κορυφαίων ομάδων στην ιστορία του αθλήματος.
Άλλαξε τη μοίρα της Μπαρτσελόνα, οργανώνοντας με υποδειγματικό τρόπο την περίφημη Μασία και δημιούργησε την ομάδα-μύθο, με την οποία πρόσφερε θέαμα, κατακτώντας όλα τα τρόπαια στην Ισπανία και την Ευρώπη. Η φιλοσοφία του επηρέασε το σύγχρονο ποδόσφαιρο, κυρίως σχετικά με το πώς χτίζονται οι μεγάλες ομάδες και με το πώς λειτουργούν αγωνιστικά μέσα στο γήπεδο, πάντα με επιθετικούς προσανατολισμούς και συνεχείς αλλαγές θέσεων.
Το Νούμερο 14
Μία καινοτομία που εσήγαγε ο μεγάλος Κρόιφ, εκτός από τον διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού του, ήταν και η φανέλα με το 14. Την εποχή εκείνη τα νούμερα στις φανέλες των ποδοσφαιριστών δεν ήταν προσωπικά. Σε κάθε αγώνα οι βασικοί παίκτες χρησιμοποιούσαν τα νούμερα από το 1 έως το 11 και οι αναπληρωματικοί τα νούμερα από το 12 έως το 16. (Τότε οι αποστολές ήταν δεκαεξάδες.) Βέβαια κάθε παίκτης συνήθιζε να έχει συγκεκριμένο νούμερο, αλλά αν για τον όποιο λόγο δεν ήταν βασικός, το νούμερο αυτό δινόταν σε άλλον παίκτη.
Ο Κρόιφ αρχικά αγωνιζόταν με το νούμερο 9. Κατά την έναρξη της περιόδου 1970-71 όμως, ένας τραυματισμός τον κράτησε εκτός αγώνων μέχρι την 30η Οκτωβρίου. Όταν επέστρεψε, το νούμερο 9 ήταν κατειλημμένο από τον συμπαίκτη του Γκέρι Μιούρεν. Τότε αποφάσισε να αγωνιστεί με τη φανέλλα με το 14 στην πλάτη, νούμερο που χρησιμοποιούε μόνιμα έκτοτε. Το γεγονός αυτό ξένισε τους ποδοσφαιρόφιλους σ΄ όλον τον κόσμο, αλλά κατέληξε να γίνει το “σήμα κατατεθέν” του σπουδαίου αυτού ποδοσφαιριστή. Μάλιστα αρχικά η χρήση του 14 δεν επιτρεπόταν στους διεθνείς αγώνες, είτε του Άγιαξ είτε της εθνικής Ολλανδίας, και τότε αγωνιζόταν πάλι με το 9.
Μερικά από τα αποφθέγματα του Γιόχαν Κρόιφ
1. “Οι επιθετικοί μου πρέπει να τρέχουν μόνο 15 μέτρα, εκτός και αν είναι βλάκες ή κοιμούνται”.
2. “Στη διάρκεια ενός παιχνιδιού, ο μέσος όρος που ένας παίκτης έχει τη μπάλα στα πόδια του, είναι 3 λεπτά. Για να καταλάβεις πόσο καλός είναι, πρέπει να κοιτάξεις τι κάνει τα υπόλοιπα 87”.
3. “Το να παίξεις ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό, αλλά το να παίξεις απλό ποδόσφαιρο είναι το δυσκολότερο πράγμα που υπάρχει”.
4. “Δεν είμαι θρήσκος. Στην Ισπανία και οι 22 παίκτες κάνουν τον σταυρό τους πριν μπουν στο γήπεδο. Αν υπήρχε Θεός, τότε όλα τα ματς θα τελείωναν ισόπαλα. Όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πράγμα που σημαίνει ότι απέδειξα πως δεν υπάρχει Θεός”.
5. “Αν η αντίπαλη ομάδα έχει έναν έξυπνο παίκτη που ξέρει να ξεμαρκάρεται πολύ καλά, πάντοτε τον αντιμετωπίζουμε με τον πιο απλό τρόπο: Δεν τον μαρκάρει κανείς. Αν δεν τον μαρκάρει κανείς, δεν θα ξεμαρκαριστεί”.
6. “Η σύμπτωση είναι κάτι λογικό. Αν σουτάρω από 30 μέτρα για να βάλω γκολ, κατά πάσα πιθανότητα θα αποτύχω. Αν όμως το κάνω 20 φορές σε ένα ματς, τότε θα έχω καλές πιθανότητες να το πετύχω μια φορά”.
7. “Οι Ιταλοί δεν μπορούν να μας κερδίσουν, αλλά σίγουρα μπορούμε να χάσουμε από αυτούς”.
8. “Το δυσκολότερο πράγμα για τους παίκτες και τους ανθρώπους, είναι να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει τίποτα για να καταλάβουν”.
9. “Οι Ισπανοί παίκτες είναι ιδανικοί για να δουλέψεις μαζί τους. Αντίθετα, οι Ολλανδοί, μόλις ανοίξεις το στόμα σου για να πεις κάτι, έχουν ήδη προλάβει να πουν: Ναι, αλλά…”.
10. “Όταν προηγείσαι 5-0, τότε δεν έχει νόημα να ψάξεις ένα έκτο γκολ. Πολύ πιο θεαματικό για την κερκίδα, είναι να προσπαθήσεις να σημαδέψεις το δοκάρι”.
11. “Ο Μίκαελ Λάουντρουπ δεν είχε μέσα του την πρωτόγονη οργή που χρειάζεται ο ποδοσφαιριστής. Ήταν ένας αρτίστας. Οπότε το μόνο που είχα να κάνω εγώ, ήταν να τον εκνευρίσω”.
12. “Ξέρεις αν ένας παίκτης χτυπάει σωστά τη μπάλα, όχι βλέποντάς τον, αλλά ακούγοντας τον ήχο που κάνει το παπούτσι του στην επαφή με τη μπάλα”.
13. “Πάντα πίστευα ότι κάθε παίκτης πρέπει να μπορεί να αγωνίζεται σε όλες τις θέσεις του γηπέδου. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να ακούνε όλοι τις ομιλίες περί τακτικής. Το αριστερό εξτρέμ δεν επιτρέπεται να κοιμάται όταν μιλάω για το δεξί μπακ”.
14. “Αν οι αντίπαλοι έχουν δυο ικανότατους επιθετικούς, έναν άριστο και έναν πολύ καλό, το φυσιολογικό θα ήταν να ρίξω στον άριστο τον άριστό μου αμυντικό και στον πολύ καλό τον πολύ καλό μου αμυντικό. Ε λοιπόν όχι. Εμείς δεν το κάνουμε έτσι. Ο καλύτερος δικός μας αμυντικός πάει πάνω στον λιγότερο καλό επιθετικό τους. Ένα πρόβλημα λιγότερο”.