Τετάρτη 9 Μαρτίου 1960. Κάπου στο Τσατσάκ της Σερβίας, ένα μωρό έσκαγε τα πρώτα του κλάμματα. Αυτό το μωρό, έμελλε αρκετά χρόνια αργότερα ν’ αλλάξει την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αυτό το μωρό λεγόταν, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και μόλις έγινε 58 ετών!
Τα χρόνια πέρασαν. Το όνομα του είναι γνωστό σχεδόν σε όλον τον κόσμο. Ο Ζέλιμιρ, ο Ζέλικο για τους περισσότερους, ο Ζοτς για εμάς εδώ στην Ελλάδα, μεγάλωνε και μαζί του μεγάλωνε και ο μύθος του. Τα κλάμματα μπήκαν σε εισαγωγικά και πλέον απευθύνονταν προς διαιτητές, παίκτες και αντιπάλους και το χρώμα έγινε σιγά-σιγά “μελιτζανί”. Αυτό το “μελιτζανί” που όταν καταλάβεις ότι απευθύνεται σε σένα, εύχεσαι ν’ ανοίξει η γη να σε καταπιέι!
Σαν παίκτης ήταν αρκετά καλός. Πολύ καλός για την ακρίβεια, καθώς διακρινόταν κάτι το “εγκεφαλικό” στον τρόπο παιχνιδιού του, αφού η θέση του (πόιντ γκαρντ) του το επέτρεπε να το αναπτύξει. Κάτι τέτοιο είδε και ο πρόεδρος της Παρτιζάν Βελιγραδίου, Νίκλτσεβιτς κι ένα ωραίο καλοκαίρι του 1991, όταν ο Ζοτς ήταν ακόμα 31 ετών και ενεργός μπασκετμπολίστας, αποφάσισαν να τον κάνουν προπονητή της ομάδας τους! Τόσο ξαφνικά, που ο Ομπράντοβιτς ήταν στην προετοιμασία της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας για το Ευρωμπάσκετ του 91 (ήταν κι αρχηγός). Και σ’ αυτό το “ξαφνικά” όλοι οι μπασκετικοί της Ευρώπης οφείλουν τα πάντα.
Τα αποτελέσματα της -αιφνίδιας- απόφασης δεν άργησαν να έρθουν. Κι ήρθαν με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο, αφού όλοι αμέσως κατάλαβαν το τι έχει ν’ ακολουθήσει με τον “κόουτς Ομπράντοβιτς”. Στον πρώτο του χρόνο σαν προπονητής, ο Ζοτς κατέκτησε την Ευρωλίγκα με τη νεανική Παρτίζαν γράφοντας ιστορία!
Το όνομα του μεγάλωσε απότομα κι έτσι ήρθε η πρόταση της Γιουβεντούντ από την Ισπανία. Το αποτέλεσμα δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Ο Ομπράντοβιτς κατέκτησε το 1994 την δεύτερη του Ευρωλίγκα, μόλις στον 3ο χρόνο του ως προπονητής! Απίθανα πράγματα!
Επόμενος σταθμός: Ρεάλ Μαδρίτης. Η πιο -ιστορική- ως τότε, ομάδα της Ευρώπης, έδινε τα “κλειδιά” στον πιο ανερχόμενο προπονητή μπάσκετ στην ιστορία του αθλήματος! Ο Ζοτς δεν αστειευόταν. Στην πρώτη του χρονιά με τη “βασίλισσα” κατέκτησε την Ευρωλίγκα, όντας ο πρώτος προπονητής που κατακτά το μεγάλο τρόπαιο, δυο σερί χρονιές με δυο διαφορετικές ομάδες!
Μια -για τα δεδομένα του- αποτυχημένη χρονιά με τη Ρεάλ, το 1997, τον έστειλε στην Ιταλία και την Μπενετόν. Χωρίς να κάνει κάτι το τρομερό στους Ιταλούς, κατέκτησε την 3η θέση στην Ευρωλίγκα του 1998. Ήταν φανερό πως ο Ζέλικο χρειαζόταν μια καλή απόφαση για το μέλλον του. Κι έκανε την καλύτερη.
Το 1999 ο Σέρβος έκανε δεκτή την πρόταση των αδερφών Γιαννακόπουλων κι ήρθε στην Αθήνα. Αυτή ήταν η κορυφαία απόφαση της καριέρας του, όπως είπε κι ο ίδιος. Πέντε Ευρωλίγκες, η μια καλύτερη από την άλλη. Σπουδαίες ομάδες, με σπουδαιότερη εκείνη του 2009 που κατέκτησε τον τίτλο στο Βερολίνο. Μεγάλοι παίκτες. Διαμαντίδης, Σπανούλης, Γιασικεβίτσιους, Μπατίστ Σισκάουσκας, Φώτσης και πολλοί, πολλοί άλλοι, πέρασαν από τα “χεράκια” του και βελτιώθηκαν. Ο Ομπράντοβιτς και ο Παναθηναϊκός του έγραψαν από την αρχή την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ!
Όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Έτσι και η σχέση Ομπράντοβιτς – Παναθηναϊκού έφτασε στο τέλος της το 2012 και -μένοντας έναν χρόνο εκτός- αποφάσισε να πάει στη Φενέρμπαχτσε. Χρειάστηκε τέσσερα χρόνια και τέσσερα Φάιναλ φορ για να κατακτήσει με τους Τούρκους το σπουδαίο τρόπαιο. Κι εκεί όμως τα κατάφερε. Πως θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά;
Ο Ζοτς, είναι ο προπονητής που έχει κάνει το Πικ εν Ρολ, “το Α και το Ω” στο αλφαβητάρι του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Όλες οι ομάδες έκαναν βάση τους το συγκεκριμένο σύστημα κι όλοι οι προπονητές σχεδιάζαν παραλλαγές του για να μπορέσουν να εμπλουτίσουν το παιχνίδι τους.
Θα κλείσω με μια φράση του κουμπάρου του και μέντορα του, Ντούσαν Ίβκοβιτς: Στον Ομπράντοβιτς θα πρέπει να φτιάξουμε ένα χρυσό άγαλμα για όσα έχει πετύχει στο μπάσκετ και μετά να τον εκτελέσουμε σε κάποια πλατεία γιατί έχει κάνει όλη την Ευρώπη να παίζει Πικ εν Ρολ.