Την αφορμή για το συγκεκριμένο προβληματισμό μου την έδωσε το παιχνίδι που θα γίνει το βράδυ της Τετάρτης στο “Γουέιμπλεϊ” του Λονδίνου. Η Τότεναμ υποδέχεται τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Σ’ αυτό το παιχνίδι, μερικοί απλά βλέπουν ένα ωραίο, αγγλικό ντέρμπι μεταξύ δυο εκπροσώπων του “Big-6”.
Άλλοι όμως, μάλλον οι λιγότεροι, βλέπουν μια αναμέτρηση μεταξύ δυο διαφορετικών, μη αγωνιστικών φιλοσοφιών, στον τρόπο που αποφασίζουν να “χτιστούν” τα δυο κλαμπ. Έτσι, έχουμε στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τις “Τότεναμ” και τις “Γιουνάιτεντ”.
Ίσως το παράδειγμα δεν είναι το απολύτως ακραίο. Κι αυτό γιατί πριν λίγες μέρες, βγήκε ένα πολύ ενδιαφέρον στατιστικό στην Πρέμιερ, που αφορά τα λεπτά συμμετοχής των παικτών από τις ακαδημίες των ομάδων. Προς έκπληξη πολλών, η Γιουνάιτεντ των πολλών και ακριβών μεταγραφών, έρχεται πρώτη ανάμεσα στις 6 μεγάλες ομάδες με την Τότεναμ ν’ ακολουθεί. Αυτό και μόνο το στατιστικό βέβαια, δεν ακυρώνει τη γενική πολιτική που ακολουθεί το κλαμπ, κυρίως τα τελευταία χρόνια.
Από τη μια έχουμε τις “Τότεναμ”. Ομάδες που αγοράζουν καλούς παίκτες, χωρίς όμως να μπορούν να ξοδέψουν τους πακτωλούς χρημάτων των άμεσων ανταγωνιστών τους. Καταρχάς, για να καταρρίψουμε το μύθο. Στο ποδόσφαιρο του 2018 δεν υπάρχει ομάδα που πετυχαίνει και δεν αγοράζει ακριβά. Το πόσο ακριβά εξαρτάται, αλλά σίγουρα πρέπει να ξοδέψεις χρήματα. Η Τότεναμ λοιπόν, κάνει αυτό ακριβώς το πράγμα. Ξοδεύει και αγοράζει καλούς παίκτες. Καλούς παίκτες όμως, που δουλεύουν στο περιβάλλον του κλαμπ και βελτιώνουν την απόδοσή τους και την αξία τους. Τέτοιες ομάδες είναι η Ατλέτικο στην Ισπανία, η Ντόρτμουντ στη Γερμανία ή η Μονακό των δυο τελευταίων ετών του Ζαρντίμ στη Γαλλία. Δε θ΄αγοράσουν τους σούπερ-σταρ των 100 εκατομμυρίων. Θα τους δημιουργήσουν.
Από την άλλη, έχουμε τις “Γιουνάιτεντ”. Ομάδες με πάρα πολύ κόσμο από πίσω τους, άρα και μεγαλύτερα έσοδα, άρα και μεγαλύτερο μπάτζετ να διαθέσουν. Ομάδες που μπορούν να πληρώνουν κάθε καλοκαίρι 100-120 εκατομμύρια για έναν και μόνο παίκτη. Αυτές οι ομάδες δεν έχουν την υπομονή να δημιουργήσουν τους “Πογκμπά, τους Λουκάκου, τους Ντε Μπρόινε”. Αυτές θα πληρώσουν και θα τους πάρουν έτοιμους για να πρωταγωνιστήσουν. Η δουλειά των προπονητών, ναι μεν φαίνεται πιο εύκολη, αλλα δεν είναι. Δεν είναι εύκολο να πάρεις 10 παιχταράδες και να τους διαχειριστείς για να δουλέψεις και να τους κάνεις ομάδα. Δεν είναι εύκολο να δουλεύεις με το “μαχαίρι στο λαιμό” βδομάδα, παρά βδομάδα αφού η πίεση του αποτελέσματος στο “Μουρίνιο”, είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι στον “Ποκετίνο”.
Ομάδες που χτίζονται, ομάδες που αγοράζονται. Η ειδοποιός διαφορά της εποχής μας σε σχέση με τα προηγούμενα έτη, είναι πως πλέον πρέπει να πληρώσεις αρκετά εκατομμύρια απλά για να χτίσεις μια ομάδα. Σίγουρα πρέπει να πληρώσεις πολύ περισσότερα για να την αγοράσεις…