Ελβετία και Εκουαδόρ, συναντιούνται για πρώτη φορά στην ιστορία τους στο γήπεδο-κόσμημα της Βραζιλιάνικης πρωτεύουσας, Μπραζίλια, “Εστάντιο Νασιονάλ” (19:00). Οι κόκκινοι της κεντρικής Ευρώπης θεωρούνται αναμφίβολα το φαβορί της αναμέτρησης, διαθέτοντας ένα περισσότερο διαφημισμένο σύνολο, ωστόσο η φουλ αρνητική παράδοση τους με αντιπάλους από την Λατινική Αμερική, καθιστά τον αγώνα «ειδικών συνθηκών».
Αξίζει να αναφερθεί πως οι Ελβετοί μετρούν μόνο ήττες με αντιπάλους από τη ζώνη της Ν. Αμερικής σε τελική φάση Μουντιάλ, την ίδια ώρα που το Εκουαδόρ με αντιπάλους Ευρωπαϊκές ομάδες μετράει σε σύνολο 3 αγώνων 2 νίκες και 1 ήττα.
Το πιο πρόσφατο “συναπάντημα” των Ελβετών, ήταν αυτό του προηγούμενου Μουντιάλ κόντρα στη Χιλή (0-1), ωστόσο πριν από το 2010 έχουν ακολουθήσει άλλες 4 συναντήσεις, 3 εκ των οποίων βρήκαν τους Ελβετούς με… σκυμμένο το κεφάλι στο φινάλε. Η μοναδική φορά που κατάφεραν να πάρουν μια ισοπαλία ήταν τον μακρινό 1950, όταν με προπονητή τον θρυλικό Καρλ Ράπαν και το περιβόητο σύστημα «βέρου» (προάγγελος του Κατενάτσιο), είχαν καταφέρει να αποσπάσουν μια ιστορική ισοπαλία (2-2) από τη μεγάλη Βραζιλία των Ζιζίνιο, Ζέρ, Φριάσα και Αντεμίρ που στη συνέχεια έφτασε τελικό. Συνεπώς το ερώτημα που τίθεται εύλογα απόψε είναι: “Θα σπάσει άραγε η ομάδα του Ότμαρ Χίτσφελντ το ρόδι απέναντι στο Εκουαδόρ;”
Η αλήθεια είναι πως από την έλευση του Γερμανού τεχνικού κι ύστερα, η ομάδα έχει αποκτήσει τη δική της συνοχή και το δικό της σταθερό κορμό. Το γεγονός του ότι βρίσκεται μόλις στην 8η θέση του Ranking της FIFA μόνο τυχαίο δεν είναι, και αυτό το Μουντιάλ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πείσει άπαντες πως μπορεί να κάνει επιτέλους την υπέρβαση. Η αμυντική λειτουργία που περιλαμβάνει πλην της αμυντικής γραμμής και τα ανασταλτικά χάφ της Νάπολι, Ινλέρ και Μπεχράμι είναι το δυνατό σημείο των Ελβετών, αφού λειτουργούν σαν τείχος μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς Σεντέρος και Φον Μπέργκεν. Τις επιθετικές λύσεις στο 4-2-3-1 του Χίτσφελντ δίνουν συνήθως οι ακραίοι μέσοι (Σακίρι, Στόκερ) και ο φορ περιοχής (Ντρμιτς).
Ταυτόχρονα, ρίχνοντας μια ματιά στο ρόστερ του Εκουαδόρ μπορεί να μην πειστείς ιδιαίτερα, ωστόσο αν συνυπολογίσουμε και 2-3 αστάθμητους παράγοντες, αγωνιστικούς και μη, δεν θα έπρεπε να αποκλείεται και η περίπτωση της έκπληξης. Αρχικά έχει δυο πολύ σημαντικά έξω-αγωνιστικά αβαντάζ, με πρώτο και καλύτερο το τροπικό κλίμα της “χώρας του καφέ”, με το οποίο είναι πιο εξοικειωμένο σε σχέση με τους αντιπάλους του από τη “Γηραιά ήπειρο” και εν συνεχεία η συντριπτική παράδοση (που είδαμε και νωρίτερα). Στο δια ταύτα τώρα, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε σκληροτράχηλη την ομάδα του Κολομβιανού, Ρεϊνάλδο Ρουέδα της οποίας το βασικό ατού στο 4-4-2 που χρησιμοποιεί, δεν είναι ο άσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα χάφ, Αντόνιο Βαλένσια, αλλά τα δύο ακούραστα αμυντικά χαφ, Νομπόα και Καστίγιο. Αν «βαλτώσουν» αυτά, τότε τα πράγματα σκουραίνουν για την ομάδα του Ισημερινού, που διέθετε την 3η καλύτερη άμυνα των προκριματικών.
Πιθανές ενδεκάδες
Ελβετία: Μπενάλιο – Λίχτστάϊνερ, Σεντέρος ή Τζουρού, Φον Μπέργκεν, Ροντρίγκεζ – Ινλερ, Μπεχράμι, Τσάκα, Σακίρι, Στόκερ – Ντρμιτς ή Σεφέροβιτς.
Εκουαδόρ: Μπανγκέρα – Παρέδες, Γκουάγκουα, Εράσο, Αγιοβί – Γκρουέσο, Νομπόα, Βαλένσια, Μοντέρο – Βαλένσια Ε, Καϊσέδο