Οι παίκτες της Ουρουγουάης το 1950 είχαν γίνει πρωταγωνιστές μιας εκ των μεγαλύτερων εκπλήξεων Παγκοσμίως, όταν μπροστά σε 200.000 και πλέον Βραζιλιάνους θεατές, παρότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ, κατάφεραν να επικρατήσουν της «Σελεσάο» (1-2) στον τελικό του «Μαρακανά», βυθίζοντας έτσι ένα ολόκληρο έθνος στο πένθος. Σήμερα, το ταξίδι προς το… όνειρο ξεκινάει με αντίπαλο την Κόστα Ρίκα στο “Εσταντιο Καστελάο” της Φορταλέζα (22:00) και κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει.
Πλέον, η «σελέστε» μπορεί να μην διαθέτει παίκτες με την εμβληματικότητα και το θάμβος των Γκίτσια, Σκιαφίνο και του τότε αρχηγού Ομπντούλιο Βαρέλα, ωστόσο αν μη τι άλλο οι σύγχρονοι αστέρες της, δίνουν την απαραίτητη στιλπνότητα σε μια ομάδα που αποτελεί μια από της καλύτερες φουρνιές που έχει βγάλει ποτέ το μικροσκοπικό αυτό κράτος. Κακά τα ψέματα, η πορεία της περασμένης τετραετίας μέχρι τους «4» στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, -καθώς επίσης και το Copa America που ακολούθησε- έχει ανεβάσει πολύ τον πήχη και τις προσδοκίες στις τάξεις των Ουρουγουανών. Θα μπορέσουν άραγε να επαναλάβουν το κατόρθωμα τον προκάτοχων τους; Ίδωμεν…
Ο αναμορφωτής του πάγκου, Όσκαρ Ταμπάρες προτιμάει να αγωνίζεται με το κλασσικό 4-4-2, έχοντας για αιχμή του δόρατος τον «βιονικό» εφέτος σε Λίβερπουλ και Εθνική, Λουίς Σουάρεζ και τον εντυπωσιακό Καβάνι. Δυστυχώς όμως, η χειρουργική επέμβαση του πρώτου πριν από λίγες εβδομάδες θα τον κρατήσουν εκτός, τουλάχιστον για την πρεμιέρα. Έτσι, ένα άλλο βαρύ χαρτί, ο Ντιέγκο Φορλάν θα αναγκαστεί να πλαισιώσει τον φορ της Παρί, έχοντας πάντα για υποστήριξη τους ακραίους, Κρίστιαν Ροντρίγκεζ και Στουάνι. Στα μετόπισθεν η ομάδα φαντάζει εξίσου πλήρης, διαθέτοντας για κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Λουγκάνο (Γουέστ Μπρόμ) – Γκοντίν (Ατλέτικο Μαδρίτης), στο δεξί άκρο τον Μάξι Περέϊρα (Μπενφίκα) και κάτω από τα δοκάρια τον Μουσλέρα (Γαλατάσαράϊ).
Η Κόστα Ρίκα εκτός του ότι ωχριά μπροστά στην Ουρουγουάη, φαντάζει σαν τον «φτωχό συγγενή» του ομίλου γενικότερα, κι αυτό γιατί οι άλλοι 2 μνηστήρες είναι οι επίσης Παγκόσμιες πρωταθλήτριες Ιταλία και Αγγλία. Συνεπώς, ακόμα και σε περίπτωση που δεν τερματίσει τελευταία θα θεωρηθεί επιτυχία. Εάν πάντως περάσει στην επόμενη φάση, τότε θα μπορούμε να μιλάμε ακόμα και για θαύμα, μιας και θα πρόκειται για ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη από εκείνη του 1990, όταν έχει συνεχίσει στη φάση των “16” βγάζοντας εκτός απο τον όμιλο Σκοτία και Σουηδία, χάνοντας μόνο από τη Βραζιλία και μάλιστα δύσκολα (1-0).
Ο Κολομβιανός τεχνικός Χόρχε Λουις Πίντο, δείχνει να έχει μια προτίμηση στο 5-4-1 (λογικό), έχοντας σαν πρώτο μέλημα την άμυνα, και από ‘κει και πέρα βλέπουμε. Στην κορυφή θα βρίσκεται ο ανερχόμενος αστέρας του Ολυμπιακού, Τζόελ Κάμπελ, ο οποίος θα τρέχει ακατάπαυστα προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τους τυχόν κενούς χώρους, ιδίως στις αντεπιθέσεις. Πιο πίσω, “στα φτερά” θα βρίσκονται οι επίσης «Ευρωπαίοι» Ρουίς (Αϊντχόφεν) και Μπολάνιος (Κοπεγχάγη).
Αξίζει να σημειωθεί πως η Κόστα Ρίκα μετράει 3 ήττες σε ισάριθμες αναμετρήσεις με αντιπάλους ομάδες της Λατινικής Αμερικής σε τελική φάση Μουντιάλ, με σύνολο τερμάτων 2-9.
Πιθανές συνθέσεις:
Ουρουγουάη: Μουσλέρα – Μάξι Περέιρα, Λουγκάνο, Γκοδίν, Κάσερες – Στουάνι, Αρέβαλο Ρίος, Γκαργκάνο, Ροντρίγκες – Φορλάν, Καβάνι.
Κόστα Ρίκα: Νάβας – Γκαμπόα, Ντουάρτε ή Μίλερ, Γκονσάλες, Ουμάνια, Ντίας – Μπόρχες, Κουμπέρο ή Τεχέδα – Ρουίς, Κάμπελ, Μπολάνιος ή Ουρένιο.