Δώδεκα χρόνια μετά το Μουντιάλ του 1950 στην Βραζιλία, το Μουντιάλ επιστρέφει στην Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα στην Χιλή (30 Μαϊου – 17 Ιουνίου 1962). Το μεγάλο φαβορί σύμφωνα με όλους ήταν η Βραζιλία και κανείς δεν έπεσε έξω, αφού η “σελεσάο” πήρε το τρόπαιο, με νίκη 3-1 επί της Τσεχοσλοβακίας, στο Σαντιάγκο μπροστά σε περίπου 68.000 φιλάθλους. Πάντως, το ρεκόρ προσέλευσης έγινε στον ημιτελικό Βραζιλία – Χιλή, όπου παρευρίσκοντο περίπου 77.000 φίλαθλοι. Οι Γκαρίντσα, Πελέ, Ζαγκάλο, Βαβά και άλλοι μάγοι της μπάλας, δεν έδωσαν δικαίωμα σε κανέναν να τους αμφισβητήσει. Σε τέσσερις πόλεις έγιναν όλα τα παιχνίδια. Πρόκειται για τις Αρίκα, Σαντιάγκο, Ρανκάγουα και Βίνια Ντελ Μαρ. Το χρυσό παπούτσι μοιράστηκαν οι Γκαρίντσα, Βαβά, Ιβάνοφ, Γέρκοβιτς και Σάντσεζ με 4 γκολ.
Έχεις έμπνευση για το νικητή του Μουντιάλ της Ρωσίας; (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)
Η πρώτη φάση είχε τέσσερις ομίλους με τέσσερις ομάδες ο καθένας. Η τελική βαθμολογία ήταν η εξής:
Α’ Όμιλος: ΕΣΣΔ 5, Γιουγκοσλαβία 4, Ουρουγουάη 2, Κολομβία 1
Β’ Όμιλος: Δυτική Γερμανία 5, Χιλή 4, Ιταλία 3, Ελβετία 0
Γ’ Όμιλος: Βραζιλία 5, Τσεχοσλοβακία 3, Μεξικό 2, Ισπανία 2
Δ’ Όμιλος: Ουγγαρία 5, Αγγλία 3, Αργεντινή 3, Βουλγαρία 1
Στα προημιτελικά είχαμε:
ΕΣΣΔ – Χιλή 1-2
Βραζιλία – Αγγλία 3-1
Δυτική Γερμανία – Γιουγκοσλαβία 0-1
Ουγγαρία – Τσεχοσλοβακία 0-1
Ημιτελικοί:
Χιλή – Βραζιλία 2-4
Γιουγκοσλαβία – Τσεχοσλοβακία 1-3
Μικρός Τελικός:
Χιλή – Γιουγκοσλαβία 1-0
Τελικός:
Βραζιλία – Τσεχοσλοβακία 3-1 (Αμαρίλντο 17′, Ζίτο 69′, Βαβά 78′ – Μάσοπουστ 15′)
Ο Πελέ έπαιξε μόνο στο πρώτο παιχνίδι τη διοργάνωσης, αφού στην δεύτερη αγωνιστική τραυματίστηκε. Βέβαια, οι Βραζιλιάνοι είχαν αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν εθνική υπόθεση για την Βραζιλία. Γι’ αυτό και ο πρόεδρος της χώρας, Ζοάο Γκουλάρτ, συνέφαγε με τους παίκτες της ομάδας πριν την έναρξη του Μουντιάλ λέγοντάς τους: “Εχετε την υποχρέωση να κατακτήσετε το Παγκόσμιο Κύπελλο, διότι πρόκειται για την περηφάνια της Βραζιλίας. Το κύπελλο θα μας κάνει να ξεχάσουμε τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε”.
Ο Λεβ Γιασίν, ίσως ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας που πέρασε στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ήταν ο χειρότερος παίκτης της Σοβιετικής Ένωσης. Στη φάση των ομίλων δέχτηκε τέσσερα γκολ από την Κολομβία, ένα εκ των οποίων ήταν αστείο, ενώ στα προημιτελικά δέχτηκε δύο γκολ από την Χιλή, με ξεκάθαρη ευθύνη και στα δύο. “Τι διάολο έκανε ο σύντροφος Γιασίν και δέχθηκε αυτά τα δύο γκολ”, έγραψε ο σοβιετικός Τύπος. Μάλιστα η Equipe έγραψε πως άδοξα τελείωσε η καριέρα του Γιασίν. Αλλά ο Ρώσος τους διέψευσε, αφού την επόμενη χρονιά πήρε τη χρυσή μπάλα, όντας ο μοναδικός τερματοφύλακας στην ιστορία που έχει πετύχει κάτι τέτοιο. Και οι μεγαλύτεροι παίκτες, έχουν τις άτυχες στιγμές του.
Στο Μουντιάλ αυτό θα μείνει στην ιστορία η αντιπαλότητα μεταξύ των Χιλιανών και των Ιταλών. Αιτία ήταν τα άρθρα δύο δημοσιογράφων, των Αντόνιο Γκιρέλι και Κοράντο Πιτσινέλι, οι οποίοι εκφράζοντας συνεχώς υποτιμητικά, τόσο για την διοργάνωση, όσο και για την ομάδα της Χιλής. Κυρίως λόγω του μεγαλύτερου σεισμού που έχει δει η ανθρωπότητα, τα 9,5 ρίχτερ, που είχαν τραντάξει δύο χρόνια πριν την Χιλή, θεωρείτο από τους περισσότερους, οτι οι Χιλιανοί δεν θα μπορέσουν να διοργανώσουν αξιοπρεπώς το τουρνουά. Οι πολίτες της χώρας τους διέψευσαν και με σύνθημα “επειδή δεν έχουμε τίποτα, θα κάνουμε τα πάντα για να τα ξαναχτίσουμε”, κατάφεραν να το φέρουν εις πέρας. Τελικά, οι δύο Ιταλοί δημοσιογράφοι έφυγαν από την Χιλή πριν ακόμη ξεκινήσει η διοργάνωση, αφού ένας συνάδελφός τους Αργεντινός, ξυλοκοπήθηκε άγρια σε ένα μπαρ, επειδή τον πέρασαν για Ιταλό. Στο ματς Ιταλία – Χιλή έπεσε πολύ ξύλο στον αγωνιστικό χώρο, με πολλές αποβολές και επεμβάσεις της αστυνομίας. “Το πιο ηλίθιο, αποκρουστικό, αηδιαστικό, ντροπιαστικό παιχνίδι ποδοσφαίρου, πιθανότατα στην ιστορία του αθλήματος”, είπε για το ματς ένας δημοσιογράφος του BBC .
Ένα θλιβερό γεγονός που έμεινε από αυτό το Μουντιάλ ήταν ο μετέπειτα θανάσιμος τραυματισμός, του Ουκρανού Ντουμπίνσκι. Ο συγκεκριμένος παίκτης μαρκαρίστηκε πολύ σκληρά από τον Γιουγκοσλάβο, Μοχάμεντ Μούγικα και έπαθε διπλό κάταγμα κνήμης – περόνης. Φυσικά έχασε το υπόλοιπο Μουντιάλ, αλλά συνέχισε να παίζει μπάλα για λίγα χρόνια ακόμη. Όμως, η ατελής αποκατάσταση του τραύματος, προκάλεσε σάρκωμα(μορφή καρκίνου γρήγορα αναπτυσσόμενη), με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε πολλές εγχειρήσεις και ακρωτηριασμό του ποδιού του. Σε ηλικία μόλις 34ων ετών, μία μόλυνση στο σημείο που τραυματίστηκε, του στοίχισε τη ζωή του.
Στον τελικό, όπως ακριβώς και το 1958, η Βραζιλία βρέθηκε πίσω στο σκορ. Το μυαλό όλων όμως πήγε στον τελικό του 1950 και όχι στον προηγούμενο κόντρα στην Σουηδία. Φυσικά, οι Βραζιλιάνοι παίκτες, με τον Γκαρίντσα μεγάλο πρωταγωνιστή, ισοφάρισαν πολύ γρήγορα και επικράτησαν άνετα.