Μόλις τελείωσε το παιχνίδι Ιταλίας – Σουηδίας 0-0, που σήμανε και τον αποκλεισμό των Ιταλών από τα τελικά του Μουντιάλ της Ρωσίας, ο μέγιστος Τζιανλουίτζι Μπουφόν, αρχηγός της Σκουάντρα Ατζούρα ξέσπασε σε κλάματα. Ήταν το κλάμα ενός πραγματικού άντρα κι ενός ανθρώπου που αγαπάει την εθνική ομάδα.
Στην Ελλάδα, εκεί τη στιγμή οι παίκτες του μπασκετικού Ολυμπιακού έβγαζαν μία ανακοίνωση με την οποία γνωστοποιούσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν στην αποστολή της εθνικής ομάδας στα προκριματικά του μουντομπάσκετ, λόγω του γνωστού προβλήματος με τα «παράθυρα» της Ευρωλίγκας κλπ.
Από τη μία ο Μπουφόν κι από την άλλοι οι δικοί μας. Τελείως διαφορετική αντιμετώπιση του εθνόσημου. Ο Μπουφόν είναι «χορτασμένος» από τίτλους είναι και παγκόσμιος πρωταθλητής το 2006 με την εθνική Ιταλίας και έκλαψε. Η ανακοίνωση των παικτών του Ολυμπιακού είναι για να κλαίμε εμείς…
Από δικαιολογίες; Άπειρες, αλλά δεν έχουν καμία σημασία. Ούτε ο πρότερος έντιμος βίος των παικτών στην εθνική μας ομάδα είναι επαρκής εξήγηση άρνησης ένταξης. Η αγάπη για την φανέλα αυτή δεν εξισώνεται με το τι έκαναν μέχρι τώρα, αλλά τι κάνουν. Η φανέλα αυτή δεν έχει χρονικό όριο αγάπης.
Όσο μπορεί ο καθένας, την υπηρετεί. Ο Μπουφόν είναι 40 ετών και δεν μπορεί για κανέναν λόγο να διανοηθεί ότι η Ιταλία του δεν προκρίθηκε στα τελικά ενός Μουντιάλ. Δεν έβαλε ποτέ σε εξίσωση… αγάπης την φανέλα του.
Δεν θέλω να καταδικάσω κανέναν παίκτη του Ολυμπιακού που πήρε τέτοια απόφαση. Το θέμα είναι πως αντιλαμβάνεσαι αυτή τη σχέση με τη φανέλα. Χίλια δίκαια μπορεί να έχουν. Θα περίμενα, ωστόσο, στην ίδια ανακοίνωση να καταφερθούν και κατά της Ευρωλίγκα που τους κρατάει «αιχμάλωτους». Δεν το έκαναν.
Κι η ζωή συνεχίζεται κι αφήνει πίσω της σημάδια. Το χρήμα κυριαρχεί παντού, συντρίβει έθνη, θέσφατα και συναισθηματισμούς. Έτσι, για την ιστορία, οι Ρώσοι διεθνείς δεν έβγαλαν καμία ανακοίνωση ότι δεν θα πάρουν μέρος με την εθνική τους ομάδα στα προκριματικά. Είναι όλοι τους ένας Μπουφόν…