Η εθνική μας ομάδα έπαιξε όπως έπρεπε να παίξει, έχασε. Το Βέλγιο έχει καλύτερους παίκτες και με μισή ευκαιρία, πέτυχε δυο γκολ. Αυτή είναι και η διαφορά μας μ’ αυτούς. Το ζητούμενο είναι το εξής: Η εθνική μας ομάδα είναι αυτή που έπαιξε με την Εσθονία κι έφερε 0-0 ή αυτή που θα μπορούσε ακόμα και να νικήσει το Βέλγιο; Η εθνική μας δεν είναι καμία εκ των δυο. Η εθνική μας ομάδα αμύνεται τέλεια με ανώτερους αντιπάλους και επιτίθεται χάλια με υποδεέστερους.
Αυτό έχει να κάνει με τη γενικότερη αντίληψη που έχουμε για το ποδόσφαιρο. Από τις ακαδημίες, ακόμα, τα παιδάκια μαθαίνουν να αμύνονται. Όταν μεγαλώσουν και παίξουν σε ερασιτεχνικό σύλλογο, μαθαίνουν από τους προπονητές πώς να αμύνονται, κυρίως και κατά δεύτερο το πώς να επιτίθενται. Όταν φτάσουν σε επίπεδο Β’ ή και ακόμα, Α’ εθνικής, εκεί οι προπονητές μαθαίνουν μόνο άμυνα. Προέχει το αποτέλεσμα, για να μη χάσουν τη θέση τους. Αυτή είναι η σκέψη του κάθε ανασφαλή προπονητή, που εμείς την αποκαλούμε «φιλοσοφία». Τρομάρα μας…
Δεν βγάζουμε καλούς επιθετικούς, γιατί δεν ασχολούμαστε με την επίθεση. Ο Μήτρογλου δεν έμαθε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ούτε ο Δώνης, μην τα μπερδεύουμε. Όλες οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ έχουν ξένους επιθετικούς. Μην μας ξενίζει, λοιπόν, που δεν μπορούμε να βάλουμε γκολ στην Εσθονία, που απλά, αμύνεται καλά.
Κι επειδή έχουμε ως υπέρτατη ποδοσφαιρική αρχή την άμυνα, εκεί, πάμε καλά. Έχουμε αμυντικούς που διαπρέπουν, όπως ο Παπασταθόπουλος, ο Μανωλάς, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Ρέτσος, ο Τοροσίδης, ο Τζαβέλλας, ο Σταφυλίδης. Και αμυντικά χαφ, βέβαια. Όπου, συνεπώς, η εθνική χρειάζεται ν’ αμυνθεί, το κάνει τέλεια. Με την άμυνα, εξ άλλου, δεν κατακτήσαμε το τρόπαιο στην Πορτογαλία; Το’ χουμε στο DNA μας. Άλλωστε και ιστορικά αν το δούμε, οι πόλεμοι που διεξήγαγε η Ελλάδα ήταν αμυντικοί.
Όσο αφορά στα δυο γκολ που δέχτηκε η εθνικής μας από το Βέλγιο, ποιος ακριβώς… ευθύνεται; Διότι στις τόσες σαχλαμάρες που ακούσαμε, δεν φταίει κανένας. Τα κιτάπια λένε πως όταν ένας παίκτης σουτάρει ανενόχλητος έξω από την περιοχή, φταίει ένας χαφ. Αυτά όσο αφορά στο πρώτο γκολ. Στο δεύτερο, ο Παπασταθόπουλος δεν αδράνησε. Πήδηξε για κεφαλιά, δεν την έφτασε. Δεν έκανε κάτι λάθος. Ύστερα, ο Λουκάκου κι αυτός έπαιζε…
Ο Σκίμπε μελέτησε στην λεπτομέρειά του το ματς με τους Βέλγους και παρέταξε την εθνική με οκτώ αμυντικούς και αμυντικογενείς. Δεν μπορούσε να παίξει «στα ίσια» κατά το κοινώς λεγόμενο, γιατί θα είχαμε βαρεθεί να μετράμε γκολ. Έπαιξε μ’ ένα γρήγορο κυνηγό μπροστά, το Δώνη και δικαιώθηκε.
Ο δε κόσμος ήταν συγκινητικός στο Φάληρο. Αναγνωρίζει. Θέλει μία τέτοια εθνική ομάδα. Να «ματώνει» κι ας χάνει.