Ο Ολυμπιακός κατάφερε να νικήσει τη Ριέκα, 2-1 κι αυτό είναι καλό. Το ακόμα καλύτερο είναι ότι στον επαναληπτικό δεν θα χρειαστεί να εκβιάσει το γκολ, διότι ευνοείται από το αποτέλεσμα στο «Καραϊσκάκης». Σε αντίθετη περίπτωση, που το σκορ ήταν 1-1, ο Ολυμπιακός αναγκαστικά θα έβγαζε πολλούς παίκτες στην επίθεση για να πετύχει ένα γκολ. Κι οι Κροάτες είναι «φαρμάκι» στις αντεπιθέσεις.
Όσο αφορά στις χαμένες ευκαιρίες του Μπεν, ας μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας. Αν ο Ολυμπιακός πίστευε ότι ο Μπεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα του γκολ στην Ευρώπη, δεν θα έπαιρνε τον Εμενίκε. Τόσα απλά είναι τα πράγματα. Ο Μπεν, που παρέμεινε εξ ανάγκης στον Ολυμπιακό, αφού δεν ήταν στις πρώτες επιλογές, έκανε ένα καλό παιχνίδι με την Παρτιζάν. Στην Ευρώπη, ωστόσο, δεν φτάνει αυτό. Θέλει συνεχή καλά παιχνίδια.
Για το Φορτούνη έχουν ήδη πάρει «φωτιά» τα πληκτρολόγια και στα ραδιόφωνα ακούστηκαν ασύνορες υπερβολές, που ο Χάσι τον κράτησε στον πάγκο. Τα δεδομένα, κατά την άποψή μου είναι τα εξής: Ο Φορτούνης είναι φυσικά μεγάλος παίκτης, που μπορεί να δημιουργήσει και να σκοράρει. Τι δεν είναι; Παίκτης του «one touch». Λειτουργεί περισσότερο με το ένστικτο και λιγότερο σε προγραμματισμένη διαδικασία, αυτό που λέγεται «αυτοματισμός».
Αν ο Χάσι δεν κατάφερε στις προπονήσεις να εντάξει τον Φορτούνη στο σύνολο, είναι πρόβλημα δικό του και του Ολυμπιακού. Διότι ο Φορτούνης δεν γίνεται να λείπει από την βασική ενδεκάδα. Γιατί; Διότι είναι «killer». Βάζει γκολ. Αν δεχτούμε ότι ο Μπεν είναι κι αυτός ένας «killer», ποιος άλλο παίκτης του Ολυμπιακού έχει αυτή την ικανότητα; Ο Φορτούνης και ο Οφόε. Όχι επειδή πέτυχε το γκολ κόντρα στη Ριέκα, αλλά γιατί είναι ένα χαφ που μπαίνει στην αντίπαλη περιοχή και σουτάρει.
Είναι «killer» ο Μάριν; Δεν είναι. Ούτε ο Καρσελά είναι. Αυτοί είναι δημιουργοί των φάσεων περισσότερο και λιγότερο εκτελεστές. Μιλάμε πάντα για ευρωπαϊκά ματς κι όχι για το ελληνικό πρωτάθλημα, όπου μπορεί να σκοράρει ο οποιοσδήποτε, λόγω της χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Επίσης, δεν υπολογίζουμε τα στημένα, όπου εκεί είναι μια άλλη ιστορία. Μιλάμε καθαρά για τον τρόπο που οργανώνεται μία επιθετική διαδικασία, αυτό που λέγεται «τακτική», για την επίτευξη ενός γκολ.
Όσο αφορά στο θέμα του Κούτρη και την πλημμύρα ασχετοσύνης των social media αλλά και «ειδημόνων» της διαδικτυακής δημοσιογραφίας, ότι «είναι καλός επιθετικά, αλλά όχι τόσο αμυντικά», λέω το εξής: Όταν ο Ολυμπιακός αμύνεται, το αριστερό χαφ, ο Καρσελά στην προκριμένη περίπτωση, όπως και ο Οφόε, έχουν τον έλεγχο της αριστερής πλευράς. Στα κιτάπια των συστημάτων, ο αριστερός αμυντικός μέσος, δεν φτάνει ποτέ σε θέση αριστερού μπακ για να βοηθήσει τον αριστερό μπακ. Αυτή είναι αρμοδιότητα του Καρσελά.
Στο παιχνίδι με τη Ριέκα αποδείχτηκε περίτρανα ότι ζει και βασιλεύει ένας άγραφος νόμος, όπως όταν κάπου κερδίζεις, κάπου αλλού, χάνεις. Ο Καρσελά είναι ένας καταπληκτικός δημιουργός, αλλά όχι καλός αμυντικός. Γι αυτό ο Κούτρης «δεν είναι καλός αμυντικά». Πολύ καλός αμυντικός είναι, αλλά χρειάζεται στήριξη όταν τον βάζουν στη μέση δυο αντίπαλοι.