Το μόνο εύκολο είναι ο «πετροβολισμός» της Επιτροπής Εξομάλυνσης της ΕΠΟ για όσα επιθεωρησιακού χαρακτήρα συνέβησαν εν όψει του τελικού του κυπέλλου Ελλάδας. Το μόνο… δύσκολο είναι να μπει κάποιος στην καρδιά του προβλήματος και να μην αρχίσει να κατηγορεί τους «εξυμαλυντές», αν ανήκει στο ένα στρατόπεδο ή να μην τους αγγίζει όταν ανήκει στο άλλο.
Όλοι πρέπει να καταλάβουμε, ότι οι άνθρωποι αυτοί τοποθετήθηκαν στην Επιτροπή Εξομάλυνσης, δεν πήγαν από μόνοι τους. Κάποιος τους έβαλε και τους επέβαλε. Από τον πρόεδρο Δρόσο, για τον οποίο υπήρξε πολιτική απόφαση, μέχρι το Βρύζα, τον Φιλιππούση κλπ. Δεν έχει κανένα νήμα, συνεπώς, να τους στήνουμε στον τοίχο.
Για ό,τι έγινε ή δεν έγινε εν όψει του τελικού, μαθαίνω, ότι ο ένας στην αρχή κοίταζε τον άλλον και μετά… άρχισαν οι αλληλοκατηγορίες. «Εμένα, μη με μπλέκεις», απαντούσαν, σε τηλεφωνική επικοινωνία. Κανέναν δεν θέλω να μπλέξω. Αυτοί έμπλεξαν από μόνοι τους σ’ ένα έργο που δεν το γνώριζαν. Ούτε πως διοργανώνεται ένας τελικός κυπέλλου.
Αυτοί οι άνθρωποι ανέλαβαν τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου, όχι για να το… εξομαλύνουν, αλλά να σταματήσει το προηγούμενο «καθεστώς». Το ερώτημα, ωστόσο, που προκύπτει είναι το εξής: όταν κάποιος τοποθετείται σε όποια θέση, είναι αναγκασμένος να υπακούει σ’ αυτόν που τον τοποθέτησε; Ρητορικό το ερώτημα, προφανής η απάντηση. Φυσικά και εκτελεί εντολές.
Ωστόσο, μέσα στο γενικό χαμό από τον επικοινωνιακό «βομβαρδισμό» που υφίστανται οι ποδοσφαιρόφιλοι, καθίσταται εύκολη η ενσωμάτωση της άποψης που συγκλίνει με τα συμφέροντα της ομάδας μας. Αυτό είναι μεγάλη παγίδα, να ενθυλακώνεις ό,τι σου σερβίρει το (όποιο) σύστημα. Δεν είσαι ελεύθερος άνθρωπος αν το κάνεις.
Απευθύνομαι στους «υγιείς αρρώστους», όχι σ’ αυτούς που προπαγανδίζουν την όποια ατάκα του «γίγαντα προέδρου», ούτε στους χειροκροτητές αυτοϊκανοποίησης. Τα ΜΜΕ και ειδικότερα τα social media σου έχουν μεταλλάξει την σκέψη και σε κρατούν αιχμάλωτο του κάθε «ξυπνιτζή», που σε θέλει πρόβατο. Μην κατηγορείς ποτέ τα «εργαλεία», αλλά όσους τα χρησιμοποιούν.