Η «Φούρια Ρόχα» χρειαζόταν νίκη με 11 γκολ διαφορά επί της Μάλτας για να ξεπεράσει στην ισοβαθμία την Ολλανδία και το κατάφερε μέσα στο «Μπενίτο Βιγιαμαρίν» της Σεβίλλης. Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Δεκεμβρίου του 1983, όταν η Εθνική ομάδα της Ισπανίας πέτυχε έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς άθλους της ιστορίας της, καταφέρνοντας το ακατόρθωτο.
Βέβαια, για τους Ισπανούς είναι μία από τις πιο ιστορικές βραδιές στην ποδοσφαιρική τους ιστορία. Για τους Μαλτέζους η πιο ντροπιαστική νύχτα. Για τους Ολλανδούς σκάνδαλο. Για κάποιους ουδέτερους μία τεράστια ποδοσφαιρική υπέρβαση, για άλλους ένα από τα τρία πιο ύποπτα παιχνίδια στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου (μαζί με το Αργεντινή Περού το 1978 και το Δ. Γερμανία-Αυστρία το 1982). Και αυτό γιατί η Ισπανία κέρδισε με 12-1, δηλαδή με 11 γκολ διαφορά, ακριβώς όσα χρειαζόταν για να περάσει στην τελική φάση του Euro!
H Iσπανία είχε στ’ αλήθεια πολύ καλή ομάδα εκείνη την εποχή. Γκορντίγιο, Γκαλιέγκο, Αρκονάδα, Καμάτσο, Σαντιγιάνα, μερικοί από τους κορυφαίους παίκτες της. Έναν χρόνο μετά ήταν άλλωστε φιναλίστ του Εuro. Αλλά στον όμιλο είχε αντίπαλο την Ολλανδία, που προχώρησε σε ανανέωση, παρουσιάζοντας, δίπλα σε μερικούς έμπειρους παίκτες, τους Κούμαν, Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν και Ράικαρντ. Ο Γκούλιτ χάρισε στις 16 Νοεμβρίου τη νίκη στην Ολλανδία κόντρα στην Ισπανία. Οι δύο ομάδες ισοβάθμησαν στην κορυφή και αμφότερες θα υποδέχονταν τη Μάλτα. Στις 16 Δεκεμβρίου, η Ολλανδία κέρδισε με 5-0 τους νησιώτες. Πέρασε μπροστά με δύο βαθμούς και 11 γκολ καλύτερη διαφορά τερμάτων από τους Ισπανούς. Οπότε, μόνο με 11-0, 12-1 και 13-2 και πάει λέγοντας θα περνούσαν οι Ίβηρες, έχοντας καλύτερη συνολικά επίθεση στην απόλυτη ισοβαθμία.
Στην Ισπανία θεωρούσαν δεδομένο τον αποκλεισμό. Η κοινή γνώμη ήταν απογοητευμένη γενικά με την Εθνική, που έναν χρόνο πριν, σαν οικοδέσποινα του Μουντιάλ, πάτωσε. Σε προηγούμενους αγώνες του ομίλου είχε κερδίσει με γκολ στο 84΄ 3-2 μέσα στη Μάλτα και με το… φτωχό 1-0 στα δύο παιχνίδια με την Ισλανδία. Η προηγούμενη μεγάλη σε έκταση νίκη της σε προκριματική φάση ήταν για το Euro 2012 – 5-0 επί της Κύπρου. Ο προπονητής Μιγκέλ Μουνιόθ είπε πως τέτοια θαύματα, νίκη με 11 γκολ διαφορά, δεν γίνονται στο ποδόσφαιρο.
Το «Μπενίτο Βιγιαμαρίν» στη Σεβίλλη (η έδρα της Μπέτις) γέμισε κατά το ήμισυ. Στραβή η αρχή για τους Ισπανούς, που έχασαν πέναλτι στο 9’. Σκόραραν στο 16΄, αλλά οκτώ λεπτά αργότερα η Μάλτα ισοφάρισε. Όλα φαίνονταν χαμένα, παρόλο που η Ισπανία κατάφερε να προηγηθεί στο ημίχρονο με 3-1. Ήθελε άλλα 9 γκολ σε 45 λεπτά. Τα πέτυχε στο δεύτερο ημίχρονο και έγινε το εξωπραγματικό. To σκορ έγινε 5-1 στο 57’ και σε ένα τρίλεπτο (62’-64’) έγινε 8-1. Άλλα τέσσερα γκολ ήρθαν στο διάστημα 76’-83’.
Μάλιστα στο 90΄ η Ισπανία σκόραρε και 13ο τέρμα που κακώς ακυρώθηκε. Στα μέσα της επανάληψης άρχισε να εισέρχεται και άλλος κόσμος στο γήπεδο. Στο τέλος επικράτησε ντελίριο. Χιλιάδες κόσμου μπήκαν στο γήπεδο για να αποθεώσουν τους παίκτες. Δεν χρειάζεται καν να πούμε τι έγραψαν οι ισπανικές εφημερίδες την επομένη. Ο προπονητής Μουνιόθ δήλωσε πως αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής του και πρόσθετε ότι «ο άνθρωπος πρέπει να επιχειρεί τα πάντα. Ακόμη και όταν πρέπει να κάνει θαύμα». Η νίκη της 21ης Δεκεμβρίου του 1983 συνέχισε και συνεχίζει να συναρπάζει την ισπανική κοινωνία.