Πολλοί από εμάς σίγουρα μπορούν να διηγηθούν μεγάλες απάτες στο αθλητισμό και ειδικότερα στον χώρο του ποδοσφαίρου. Ακόμα περισσότεροι μπορούν να μιλήσουν για παίκτες που είναι «μούφες» και «απατεώνες». Αυτό όμως που έκανε την δεκαετία του 1970 ο Ενρίκε Ραπόζο ξεπερνάει κάθε φαντασία και τον κατατάσσει στην κορυφή της σχετικής λίστας.
Ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζo, όπως είναι το πλήρες όνομά του ή αλλιώς Κάρλος Κάιζερ, αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες μορφές του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου για το ταλέντο που είχε στις δημόσιες σχέσεις, συγκριτικά με το χαμηλότατο ποδοσφαιρικό του επίπεδο.
Ξεκίνησε από το φυτώριο της Μποταφόγκο και μεταπήδησε στην Φλαμένγκο το 1973. Το τόπι δεν το ακούμπησε εκεί, αλλά τα βράδια ξενύχταγε στα κλαμπ και έκανε φιλίες με τεράστιες μορφές του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου όπως ο Ρικάρντο Ρότσα και ο Κάρλος Αλμπέρτο. Παράλληλα έκανε κολλητούς του πολλούς μεγάλους δημοσιογράφους εκείνης της εποχής, οι οποίοι στη συνέχεια αποθέωναν το… φιλαράκι τους.
Το 1979 και χωρίς να κάνει τίποτα επί αγωνιστικού χώρου οι ιθύνοντες της Πουέμπλα “ψαρώνουν” από αυτά που διαβάζουν περί σπουδαίου ταλέντου και τον φέρνουν στην ομάδα. Εκεί δήλωνε συνεχώς τραυματίας και παράλληλα έπαιρνε τηλέφωνο τους δημοσιογράφους στην πατρίδα tου και έλεγε ότι οργιάζει στο Μεξικό. Ετσι παίρνει ένα τεράστιο συμβόλαιο από το Τέξας και πάει στην Αμερική να τους φάει τα λεφτά. Κανένας επίσημος αγώνας, ενώ οι εφημερίδες στη χώρα του αφιέρωναν εξώφυλλα για το παιδί θαύμα λόγω της ελλιπέστατης ενημέρωσης εκείνης της εποχής. Ουσιαστικά άκουγαν ότι τους έλεγε ο ίδιος. Η Μποταφόγκο αποφασίζει να τον φέρει εκ νέου στο δυναμικό της και μόλις ο ίδιος δήλωσε τραυματίας τον πίεσε να κάνει τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις. Ο ίδιος εμφάνισε χαρτί οδοντιάτρου ότι έχει μια σοβαρή μόλυνση και αν κάνει εξετάσεις μπορεί να απειληθεί ακόμα και η ίδια του η ζωή. Ετσι η «Μπότα» τον άφησε ελεύθερο και το επόμενο θύμα του ήταν πάλι η Φλαμένγκο, αλλά δεν ακούμπησε για πολλοστή φορά μπάλα. Οι φίλοι του οι δημοσιογράφοι συνέχιζαν να κάνουν την… βρώμικη δουλειά ανοίγοντάς του τον δρόμο της Ευρώπης. Η Γκαζελέκ τον απέκτησε και άπαντες τον αντιμετώπισαν σαν Θεό. Σαν τον παίκτη που θα φέρει στην ομάδα τίτλους. Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Η υπέρβαση έγινε στην Μπανγκού, όπου κατάφερε να παίξει ένα ολόκληρο ματς μέχρι να δηλώσει τραυματίας και να αποχωρίσει. Επόμενος σταθμός η Φλουμινένσε, στην οποία είχε μια γεμάτη για τα δικά του δεδομένα σεζόν με 15 συμμετοχές ως αλλαγή, αλλά χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Δεν άρεσε και έμεινε πάλι ελεύθερος.
Υπέγραψε άμεσα στη Βάσκο όπου έγινε ένα απίστευτο περιστατικό. Ο προπονητής του τον σήκωσε για να κάνει προθέρμανση, αλλά αυτός βαριόταν να παίξει και πλακώθηκε με αντίπαλο αναπληρωματικό. Ετσι αποβλήθηκε χωρίς να προλάβει να μπει στον αγωνιστικό χώρο και ενώ ο προπονητής ήταν έτοιμος να τερματίσει το συμβόλαιό του αυτός βγήκε στα ΜΜΕ και υποστήριξε σε συνέντευξη τύπου πως πλακώθηκε με τον αντίπαλο γιατί έβρισε τον προπονητή του και πως θεωρεί τον κόουτς ως τον ποδοσφαιρικό του πατέρα. Επεισε τους πάντες και τον ίδιο τον προπονητή, ο οποίος έσπευσε να τον αγκαλιάσει και να τον κρατήσει στην ομάδα. Ακολούθησαν Ιντεπεντιέντε, Λουλετάνο, Αμέρικα και Ρίο πραγματοποιώντας συνολικά 18 συμμετοχές ως αλλαγή. Στη συνέχεια κρέμασε τα παπούτσια του που κακά τα ψέματα δεν είχαν φθαρεί ιδιαίτερα.
Μετά από μερικά χρόνια ρωτήθηκε για ποιο λόγο άλλαξε τόσες πολλές ομάδες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και αποκάλυψε το μυστικό. «Στόχος μου ήταν να πηγαίνω σε μία ομάδα να παίρνω μια καλή προκαταβολή στην αρχή και μετά να αποχωρώ. Ετσι όσες περισσότερες ομάδες άλλαζα, τόσες περισσότερες προκαταβολές έπαιρνα». Ο άνθρωπος ήταν πραγματικά τεράστια μορφή…