Η χώρα μας παραδοσιακά -και λόγω θάλασσας- έβγαζε πάντα καλούς αθλητές στην ιστιοπλοΐα. Ένας, όμως ξεχώρισε πολύ, όχι μόνο με τις κατακτήσεις του, αλλά κυρίως με το ήθος και την συνέπειά του και δεν είναι άλλος από το Νίκο Κακλαμανάκη. Ο «γιος του ανέμου» αποτέλεσε πρότυπο αθλητή στο χώρο της παγκόσμιας ιστοπλοίας και πραγματικό… φαινόμενο, αφού ήταν ίσως ο μοναδικός αθλητής στον κόσμο που για δεκαπέντε και πλέον χρόνια κατάφερε να βρίσκεται συνεχώς στην πρώτη δεκάδα των Παγκοσμίων πρωταθλημάτων της Ολυμπιακής κατηγορίας ιστιοσανίδων!
Η μεγάλη πορεία του Νίκου Κακλαμανάκη ξεκίνησε πριν από 37 χρόνια όταν το 1981 κατάφερε να βγει πρώτος στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα νέων σε ηλικία μόλις 13 ετών, ενώ το 1985 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος, ενώ το 1986 ήρθε τρίτος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων.
Και αυτό ήταν μόνο η αρχή, αφού η εικοσαετία που ακολούθησε έφερε τη μεγαλύτερη διάκριση της καριέρας του που δεν ήταν άλλη από το χρυσό στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα, ενώ συνέχισε να σαρώνει στα παγκόσμια πρωταθλήματα wind surfing.
Οι διακρίσεις και μετάλλια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις που έχει λάβει μέρος είναι αμέτρητα. Σίγουρα, πρωταγωνιστικό ρολό κατέχουν τα δυο Ολυμπιακά μετάλλια που έχει κατακτήσει – πρώτος το 1996 στην Άτλαντα, δεύτερος το 2004 στην Αθήνα – ενώ είχε καταταγεί ένατος στην πρώτη του συμμέτοχη το 1992 στη Βαρκελώνη και έκτος το 2000 στο Σίδνεϊ. Ακολουθούν τα τρία χρυσά μετάλλια στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα το 1996 στο Ισραήλ, το 2000 στην Αργεντινή και το 2001 στην Ελλάδα, ενώ κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο δυο φόρες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1995 στη Νότιο Αφρική και του 2003 στην Ισπανία. Το 1994 κατάφερε να βγει πρώτος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Ελλάδα, προσθέτοντας τέσσερα ακόμα χάλκινα μετάλλια στα αντίστοιχα πρωταθλήματα των 1992, 1993 1995 και 1998. Υπήρξε, επίσης, Μεσογειονίκης στους αγώνες της Γαλλίας το 1993 και επί 2 συναπτά έτη, 1995-1996, ήταν πρώτος στην Παγκόσμια κατάταξη της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. Το 1997 τόλμησε και πέτυχε ένα πρωτοποριακό εγχείρημα που σχεδίαζε χρόνια, να εκτελέσει το διάπλου Αιγαίου, από Σούνιο-Κρήτη μέσα σε 2 ήμερες.
Η μέγιστη, όμως, τιμή στην καριέρα του, -σύμφωνα με τον ίδιο- του έγινε από την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας το 2004, όταν επιλέχτηκε ως ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος που άναψε τον βωμό στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας κηρύσσοντας την έναρξη των αγώνων στην πατρίδα του.
Διακρίσεις
– Χρυσός και Ασημένιος Ολυμπιονίκης (Ατλάντα 1996 και Αθήνα 2004)
– Τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής (1996, 2000, 2001) και δύο φορές δεύτερος Παγκόσμιος Πρωταθλητής (1995,2003)
– Πρωταθλητής Ευρώπης (1994) και τέσσερις φορές χάλκινο μετάλλιο (1992, 1993, 1995, 1998)
– Χρυσό μετάλλιο στην προ-ολυμπιάδα του 1994, 1995, 2002 και 2003.
– Χάλκινο μετάλλιο στην προ-ολυμπιάδα του 1999
– Χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1993