Η φάση των “16” του Τσάμπιονς Λιγκ μας αποχαιρετά και η εικόνα που σημάδεψε το μυαλό μας από αυτά τα παιχνίδια, αν μη τι άλλω, ανήκει στο Ζοζέ Μουρίνιο. Ο Πορτογάλος τεχνικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είδε την ομάδα του ν’ αποκλείεται από έναν αντίπαλο που ξεκάθαρα δεν ανήκει σ’ αυτό το επίπεδο. Καλή, χρυσή η Σεβίλλη και ο Μοντέλα, αλλά δεν ανήκουν στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Πρόσφατα είδαμε τον ίδιο προπονητή και την ίδια ομάδα να δείχνουν ανίκανοι να είναι ανταγωνιστικοί για την τέταρτη θέση της Λα Λίγκα! Δε γίνεται μέσα σε λίγες μέρες να έγιναν ομάδα που θα παλέψει για τα ημιτελικά της κορυφαίας διοργάνωσης της Ευρώπης. Το ξεκάθαρο πρόβλημα βρίσκεται στο μυαλό του Ζοζέ Μουρίνιο!
Ο Πορτογάλος έχει αποδείξει πολλάκις πως πρόκειται για έναν σπουδαίο προπονητή. Έναν προπονητή που την περασμένη δεκαετία, έφτανε για πλάκα στους “4” του Τσάμπιονς Λιγκ και το κατέκτησε δυο φορές με Πόρτο και Ίντερ! Ναι, ο άνθρωπος που έκανε πρωταθλήτριες Ευρώπης δυο ομάδες που πιθανότατα να κάνουν πολλές δεκαετίες να το ξαναπετύχουν (κι αν το ξαναπετύχουν), αυτή τη στιγμή μοιάζει ως το “μαύρο πρόβατο” του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου!
Και το πρόβλημα -όπως γράψαμε- βρίσκεται στο μυαλό του “Special One”. Μοιάζει αδύνατο, ο εγωπαθής Ζοζέ να δεχτεί πως το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει τόσο πολύ, που οι βασικές του αρχές κρίνονται αναχρονιστικές! Πήγε στη Ρεάλ για ν’ αποδείξει πως το δικό του ποδόσφαιρο μπορεί να κερδίσει το ποδόσφαιρο του Γκουαρδιόλα. Ο Πεπ με τη φιλοσοφία του έχει αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού στην Ευρώπη. Πρέπει να είσαι “τυφλός” για να μην το βλέπεις. Προπονητές προσπαθούν να τον αντιγράψουν, παίκτες αναπτύσσουν τα στοιχεία εκείνα που χρειάζεται για να παίξουν στις ομάδες του.
Ο Μουρίνιο δείχνει να εμμένει στα ίδια κριτήρια, μ’ εκείνα που του έδωσαν το Τσάμπιονς Λιγκ με την Ίντερ του 2010. Βαριά κορμιά σε όλο τον άξονα (Μιλίτο – Λουκάκου, Πογκμπά και Μάτιτς – Καμπιάσο και Στάνκοβιτς), αμυντική λογική όλων των παικτών και ανάπτυξη από χαμηλά. Ποδοσφαιριστές με απίστευτες επιθετικές αρετές (Μκχιταριάν, Σάντσες) δε μοιάζουν εγκλωβισμένοι, αλλά πραγματικά είναι. Ο Σάντσες των 7 γκολ στην προβληματική Άρσεναλ, μοιάζει ανίκανος να δημιουργήσει ευκαιρία, την ίδια στιγμή που ο Μκχιταριάν είναι ο κορυφαίος παίκτης των “κανονιέρηδων” στο ίδιο διάστημα!
Σαφώς και το ρόστερ του, αν και πανάκριβο, έχει χαρακτηριστικά “Φρανκεστάιν”. Δε γίνεται το 2018 να πας να πάρεις το Τσάμπιονς Λιγκ, όταν η τριάδα πίσω από τον επιθετικό σου είναι ο Λίνγκαρντ, ο Μαρσιάλ και ο Μάτα. Δε γίνεται να έχεις τόσα βαριά κορμιά στην ίδια εντεκάδα (μοναδικό ταλέντου που δείχνει να προωθεί είναι ο 1.90μ ΜακΤόμνι.
Είναι αδύνατο, ο Ζοζέ ν’ αλλάξει παντελώς τη λογική του. Δεν πρόκειται να δεχτεί πως όλοι έχουν δίκιο κι αυτός έχει άδικο. Το θέμα είναι αυτή η “σφαλιάρα” που δείχνει η μεγαλύτερη όλων, να του ταρακουνήσει το κεφάλι και να εξελίξει το ποδόσφαιρο που ο ίδιος θέλει να υπηρετήσει. Γιατί ας μην είμαστε υπερβολικοί. Ο Ζοζέ Μουρίνιο είναι μια προπονητική ιδιοφυία που δε βρίσκουμε συχνά!