Πλησιάσουν εκλογές και ήλπιζα ότι κάτι διαφορετικό θα παρουσιαζόταν. Φευ! Η επανάληψη, της επανάληψης. Δεν θα έγραφα κάτι, αν δεν υπήρχαν και άτομα που έχουν περάσει από τον χώρο του αθλητισμού. Και δεν θα είναι καλό αυτό που θα γράψω.
Ναι, δεν μου αρέσε καθόλου η παρουσία του Κριστόφ Βαζέχα στον συνδυασμό του Άρη Σπηλιωτόπουλου. Για μένα είναι σχεδόν κατάρρευση ενός μύθου. Σίγουρα δεν ακυρώνονται οι στιγμές που μας πρόσφερε στο γήπεδο, αλλά με την τωρινή του επιλογή σφάλει. Ή όπως θα έλεγε και ο Νίκος Βαμβακούλας “you foul Κριστόφ”. Πολύ θα ήθελα να πιστέψω ότι ο πρώην άσος του Παναθηναϊκού έχει όραμα για τον τόπο. Δεν μπορώ όμως, όταν μπαίνει κάτω από την ομπρέλα κάποιου ξεπερασμένου και τόσο υποκριτκή πολιτικού. Μου φαίνεται ότι λειτουργεί περισσότερο σαν γλάστρα που τραβάει ψήφους.
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους εκλογικούς συνδυασμούς. Όπως αυτός του Βασίλη Μιχαλολιάκου για τον Πειραιά. Χρήστος Αρβανίτης, Τάσος Μητρόπουλος, Γιώργος Σιγάλας, κ.α. Οι υποψηφιότητες τους είναι καθαρά ψηφοθηρικές και περιορίζονται στον στενό παλαιοκομματικό τομέα δράσης. Εξάλλου, και όσοι μπήκαν στη Βουλή (Ανατολάκης, Δήμας, Κουκουδήμος, κ.α.) διακοσμητικό ρόλο είχαν και τίποτα παραπάνω. Ακόμη και αν έχουν καλές προθέσεις, “πνίγονται” από τον εκάστοτε αρχηγό, επικεφάλης και την προώθηση της πολιτικής του. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό σημαίνει κούφια λόγια, επικοινωνικά κόλπα και πολλά χαμόγελα. Νομίζω ότι αδικούν τους εαυτούς τους και κινδυνεύουν να “καούν”.