Πήγε στο Τάμπερε για ένα ματς-τελικό, έχοντας στον πάγκο έναν νέο προπονητή και αρκετά πρόσωπα τα οποία δεν έχουν εμπειρία, αλλά αναμένεται να αποτελέσουν βασικά στελέχη, σύμφωνα με όσα σκέφτεται ο Ολλανδός προπονητής, Φαν’τ Σιπ. Η εικόνα, για να τα λέμε κι όλα, ήταν σαφώς πιο υποφερτή από τα προηγούμενα ματς, αλλά ούτως ή άλλως αυτό δεν ήταν και κάτι δύσκολο. Στο πρώτο ημίχρονο, η Ελλάδα έκανε κάποιες ευκαιρίες ειδικά από το μισάωρο και μετά, αλλά το ανόητο πέναλτι στις αρχές του β’ ημιχρόνου τη σόκαρε. Δεν είχε ψυχραιμία, δεν είχε αντίδραση, δεν είχε πλάνο και αυτά όλα είναι λογικά, αφού μιλάμε για ένα σύνολο που και πάλι έχει νέα πρόσωπα και δεν είναι δεμένο, ώστε να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Ήττα, λοιπόν, με 1-0 και πλέον τα τελευταία ματς είναι διαδικαστικού χαρακτήρα, αφού η διαφορά των 8 βαθμών δεν γίνεται να καλυφθεί, ειδικότερα με την εικόνα που έχει η Ελλάδα. Άγνωστο πλέον το ποιοι παίκτες θα χρησιμοποιηθούν κόντρα στο Λιχτενστάιν στο ΟΑΚΑ, που αναμένεται άδειο, αφού ο κόσμος δεν πρόκειται να συγκινηθεί ούτε από το όνομα του αντιπάλου, ούτε φυσικά από το βαθμολογικό κίνητρο της αναμέτρησης, αφού δεν υπάρχει τέτοιο.
Όπως συμβαίνει πάντα, έτσι και φέτος το Λιχτενστάιν επιβεβαίωσε το γεγονός ότι δεν έχει κάποιο προφανή στόχο στα προκριματικά και μετατρέπεται σε έναν σάκο του μποξ. Πέντε ήττες σε ισάριθμα ματς και μάλιστα χωρίς να έχει καταφέρει να σκοράρει σε κάποιο από αυτά τα ενενηντάλεπτα, οπότε η οποιαδήποτε κριτική είναι περιττή. Τελευταίο αγωνιστικό δείγμα αυτό κόντρα στη Βοσνία από την οποία ηττήθηκε εκτός έδρας 5-0. Το αποτέλεσμα παρασέρνει βέβαια, καθώς ναι μεν δέχθηκε το πρώτο γκολ στο 11’, αλλά όλα τα υπόλοιπα τα δέχθηκε από το 80’ έως το 89’ σε μια πλήρη κατάρρευση. Πλέον, το μόνο που θέλει στα εναπομείναντα ματς είναι να βάλει ένα γκολ, καθώς το 0-18, δεν είναι καθόλου τιμητικό.