Οταν η ΑΕΚ νικάει τον Ολυμπιακό με ανατροπή, φυσικά έτοιμη για τον τίτλο. Όταν χάνει από τον Αστέρα Τρίπολης, δεν είναι, ακόμα, έτοιμη για πρωτάθλημα «έχει αδυναμίες», γράφει ο Τύπος. Όταν χάνει από τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ, «θέλει πολύ δουλειά» για το πρωτάθλημα.
Όταν νικάει τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ παίζοντας με δέκα παίκτες στο σημείο της επίτευξης του γκολ, είναι από τώρα «εστεμμένη πρωταθλήτρια». Τα ίδια, φυσικά, ισχύουν για όλες τις ομάδες. Τη μια Κυριακή είναι ακαταμάχητη και σούπερ φαβορί για τον τίτλο και την επόμενη… δεν είναι.
Που οφείλεται αυτή η λεγόμενη κριτική (γιατί κριτική δεν είναι) της ημέρας με τη νύχτα; Στο γεγονός ότι ο Τύπος στην Ελλάδα δεν έχει αποσαφηνίσει ένα πράγμα: ότι το κάθε ματς είναι μια ξεχωριστή ιστορία. Κι αφού δεν το έχει αποσαφηνίσει, κρίνει αποκλειστικά εκ του αποτελέσματος..
Στις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες, φυσικά και δεν συναντάται τέτοιου τύπου «κριτική», διότι εκεί γνωρίζουν ποδόσφαιρο, ενώ εμείς ξέρουμε μπάλα. Εκεί, δεν παρακολουθούν τι γίνεται στο σημείο που κινείται η μπάλα, αλλά κυρίως, γύρω από τη μπάλα.
Οι δε, αναλύσεις των πρώην ποδοσφαιριστών δεν είναι του ελληνικού στυλ «η ΑΕΚ έπαιζε με πάθος και ψυχή και πήρε τη νίκη». Ναι, μπορεί να έπαιξε με πάθος και ψυχή, αλλά μέσα στο γήπεδο «κάτι έγινε». Δεν ήταν μόνο πάθος και ψυχή. Αυτό, στην Ελλάδα, δεν θα το διαβάσεις πουθενά. Ψυχή, πάθος και… καθαρίσαμε.
Στην Ευρώπη γνωρίζουν ποδόσφαιρο στη λεπτομέρειά του, δημοσιογράφοι, ποδοσφαιριστές, όλοι. Στην Ελλάδα, όχι. Γνωρίζει κανένας ποιο είναι το πλάνο επίθεσης του Παναθηναϊκού σε οργανωμένη άμυνα; Γνωρίζει του Ολυμπιακού; Κατηγορηματικά, όχι. Αρκούμαστε σε σχολιασμούς «ο Φορτούνης βρέθηκε σε κακή ημέρα και δεν πέρασε κάθετες πάσες».
Μα, για να περάσει κάθετη πάσα ο κάθε Φορτούνης, θα πρέπει να γίνει και η ανάλογη κίνηση, αυτό που λέγεται «δουλεμένο στην προπόνηση». Αν δεν γίνει, τι φταίει και δεν υπήρξε συγχρονισμός; Και μετά ψάχνει την αιτία, γιατί δεν έγινε. Αυτή είναι κανονική κριτική.
Εδώ, η κριτική μας εξαντλείται σε παραμέτρους όπως «κοιτάξτε, που γύρισε να μαρκάρει ο Αραούχο ή ο Ανσαριφάρντ», όταν αυτοί φτάνουν μέχρι την μεγάλη περιοχή της ομάδας τους. Στην Ευρώπη, όταν ένας σέντερ φορ φτάνει ν’ αμυνθεί στην μεγάλη περιοχή της ομάδας, οι δημοσιογράφοι θεωρούν ότι πρόκειται περί τακτικού λάθους του προπονητή.
Είδατε, ποτέ, το Λουκάκου, το Μοράτα, να γυρίζουν τόσο πίσω; Και αν η ομάδα τους κλέψει τη μπάλα, ποιος θα τρέξει στην κόντρα επίθεση; Ακούσατε ποτέ, να επισημαίνεται αμυντικό λάθος στο overlap που κατά κόρον χρησιμοποιείται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο;
Διαβάσατε ποτέ, πως ένας σέντερ φορ κινείται για ν’ αποφύγει να βγει οφ σάιντ, όταν είναι εκπαιδευμένος να παίζει στο όριο; Ρωτήστε το Νίκο Μαχλά που ήταν expert στο να το κάνει. Γνωρίζει κανένας πως έχει το πλάνο ανάπτυξης του ΠΑΟΚ, κόντρα σε οργανωμένη άμυνα;
Αν τα γνωρίζαμε όλα αυτά και πολύ περισσότερα, βέβαια, δεν θα χαρακτηρίζαμε αυθαίρετα την ΑΕΚ πρωταθλήτρια τη μια Κυριακή και στο πολύ γενικό… «θέλει δουλειά» την επόμενη. Ούτε οι παίκτες είναι άχρηστοι, παρότι καλοπληρωμένοι τη μία και παικταράδες που δικαιολογούν τη μισθάρα τους την επόμενη αγωνιστική.