Άρχισε το πρωτάθλημα της Super League και το ερώτημα είναι σε τι διαφέρει από το προηγούμενο. Η απάντηση είναι ότι όλοι οι μεγάλοι, αποκαλούμενοι και «Big-4» του ποδοσφαίρου μας, είναι μιντιάρχες. Αυτή είναι η τρανή διαφορά. Το κάθε Μέσο, είχε δηλώσει σε αγγλική εφημερίδα ο Λέων Τολστόι το… 1905, βγαίνει, όχι για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού, αλλά της εξουσίας. Σήμερα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει κάτι.
Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι μεγάλοι, εκτός από το «παιχνίδι» με την εξουσία, κουβαλούν και τη μάζα του λαού των ομάδων τους. Κι είναι σχεδόν βέβαιο, όταν μιλάμε για Ελλάδα, ότι τη δεδομένη στιγμή θα τη χρησιμοποιήσουν. Πότε; Όταν θεωρήσει ο καθένας ότι θίγονται τα συμφέροντά του. Όταν θεωρήσει. Που μπορεί και να μην έχουν θιγεί, αλλά έτσι να θεωρεί ο μιντιάρχης. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε ανακοίνωση μετά το ματς με το Λεβαδειακό και μιλάει για «κυβερνητική διαπλοκή». Θ’ ακολουθήσουν κι άλλα τέτοια, χωρίς απαραίτητα να έχουν βάση αυτά που λέγονται. Στην εποχή της επικοινωνίας σημασία έχει πως το λες κι όχι τι λες.
Ένα ανύπαρκτο πέναλτι, ας πούμε, σε παιχνίδι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού, μπορεί ή δεν μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα; Το «γενικό» κουμάντο της UEFA, ο Θόδωρος Θεοδωρίδης διέβλεψε ότι με το νέο σκηνικό που προέκυψε στην Ελλάδα, Έλληνας παράγοντες αποκλείεται να κατάφερναν ν’ ανταπεξέλθουν σε θεσμικό επίπεδο. Γι αυτό και τοποθέτησε «τρόικα» σε διοικητικό επίπεδο και σε διαιτητικό.
Ξένοι θα κάνουν κουμάντο και η νέα διοίκηση της ΕΠΟ θ’ ασχολείται με άλλα θέματα, ήσσονος σημασίας. Όχι ότι οι ξένοι είναι άσπιλοι κι αμόλυντοι, έτσι; Τουλάχιστον, όμως, υπάρχει μία ελπίδα ότι δεν θα ενδώσουν στις πιέσεις του κάθε «μεγάλου» που από πίσω του κουβαλάει και μίντια.
Για τους Έλληνες θεσμικούς παράγοντες, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως γνωρίζοντας τα στάνταρ του ελληνικού ποδοσφαίρου, όποιος σέβεται τον εαυτό του, απλά δεν συμμετέχει. Διότι είναι γνωστό, ότι για ν ασχοληθεί και να ανελιχθεί, κάποιος τον… σπρώχνει για να τον κατευθύνει στη συνέχεια.