Ο Ιβάν Σαββίδης είναι ένας άνθρωπος που ήρθε στην Ελλάδα, αγόρασε τον ΠΑΟΚ, αγόρασε επιχειρήσεις και μίντια για να παίξει έναν «ρόλο» σ’ αυτό που λέγεται ελληνική κοινωνία. Υπήρξε πολιτικό πρόσωπο στη Ρωσία, γνωρίζει, συνεπώς, άριστα το επικοινωνιακό παιχνίδι. Μόνο που όταν έχεις να κάνεις με το ποδόσφαιρο, εκεί υπάρχει το… ταμπλό. Και γράφει ότι ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από μία μικρομεσαία σουηδική ομάδα. Ο ΠΑΟΚ των εκατομμυρίων.
Ο Ιβάν Σαββίδης πληρώνει το γεγονός ότι κανένας δεν του μιλάει! Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα, αυτό είναι γνωστό. Και στους ισχυρούς, πάντα υπάρχει μία αγκύλωση από τους υφισταμένους να του μιλήσουν. Απλά, υπακούουν. Κλασικά πράγματα για τέτοιες προσωπικότητες. Θέλουν υπακοή, καμία αυτενέργεια των υπαλλήλων και… επικοινωνία. Που την εμπιστεύτηκε; Σ’ ένα «στρατό», που θεώρησε ότι «προστατεύει» τον ΠΑΟΚ, μόνο και μόνο επειδή είναι οπαδοί του ΠΑΟΚ.
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια για τον Ιβάν Σαββίδη. Επέτρεψε στον κάθε υπάλληλό του να βάλει έναν «ΠΑΟΚκεντρισμό», γιατί ό,τι και να έκανε ή να έγραφε, θα υπήρχε πάντα αυτός, ως ασπίδα προστασίας. Από πέρυσι, ακόμα, ότι ο Σαββίδης έβαλε μπροστά το σχέδιο για ν’ αλλάξει η ΕΠΟ, επειδή υποτίθεται ότι αντιστρατεύονταν τα συμφέροντά του, πάντα κάποιος θα υπήρχε κάθε μέρα να τους υπενθυμίζει εκείνη τη φράση «μέμνησο των Αθηναίων», που έλεγε στο βασιλιά Δαρείο ένας υπηρέτης του. Μην ξεχάσει, δηλαδή, να τιμωρήσει τους Αθηναίους, γιατί συμμετείχαν στην πυρπόληση των Σάρδεων (Ηρόδοτος).
Ποτέ και κανένας σ’ αυτόν τον τεράστιο οργανισμό, όπως είναι ο ΠΑΟΚ, δεν είχε την τόλμη να μιλήσει στο Σαββίδη, φοβούμενος ότι θα έχανε την εύνοιά του, όπως κάνουν όλοι οι υποτακτικοί. Κανένας δεν τόλμησε να του πει ότι πλήρωσε εκατομμύρια ευρώ για να πάρει παίκτες που δεν αξίζουν για μεγάλα όνειρα. Κάποτε, όμως, θα έλαμπε η αλήθεια, καθότι, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
Στη Σουηδία ο ΠΑΟΚ έχασε γιατί δεν μπόρεσε να νικήσει. Φαντάζομαι να γίνεται κατανοητή η παραδοξότητα. Είναι μία ομάδα που δεν έχει το πνεύμα του ΠΑΟΚ, το «ΠΑΟΚτζιλίκι» όπως το αποκαλούν πάνω στη Θεσσαλονίκη, δεν έχει ομάδα με την κανονική έννοια του όρου. Ο Χάσι έκανε μία ομάδα σε μικρό διάστημα, όπου κάτι βλέπεις. Ο Ουζουνίδης είναι ακόμα μεγαλύτερο παράδειγμα. Αυτόν τον ΠΑΟΚ με τις μετριότητες που φορτώθηκαν στην πλάτη του, κανένας προπονητής δεν μπορεί να τον κάνει ομάδα.
Αντί, λοιπόν, κάποιος να πάρει πρωτοβουλία να μιλήσει ευθέως στο Σαββίδη, περίμεναν όλοι την «ανάσταση» με την απομάκρυνση του Στανόγεβιτς και την έλευση του Λουτσέσκου. Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός; Όχι, πάντως, όλοι εκείνοι που έστησαν το γαϊτανάκι του «κράτους των Αθηνών». Είναι αυτοί οι ίδιοι που με την ανοχή του Σαββίδη, μεταβλήθηκαν σε αυτόκλητοι «μάρτυρες» της εξυγίανσης. Καλά έκαναν, αν έτσι θεωρούσαν. Όμως, για μπάλα, μίλησαν ποτέ, όταν δεν μπορούσε να νικήσει το Λεβαδειακό;
Είναι οι ίδιοι που εκθείαζαν τον ΠΑΟΚ επειδή κατέκτησε ένα κύπελλο Ελλάδος με γκολ οφ σάιντ. Όλοι εκείνοι που αποθέωσαν το Μακ που γύρισε. Αν τον χρειάζονταν οι Ρώσοι, θα ξαναγύριζε; Αυτά έπρεπε να που στο Σαββίδη. Το ποιος είναι το ζητούμενο. Ο Ζαγοράκης θα μπορούσε; Βεβαίως. Ο Βρύζας, επίσης. Είναι παιδιά ζυμωμένα με τον ΠΑΟΚ, με άποψη για το ποδόσφαιρο, όχι μόνο για το μενταλιτέ του ΠΑΟΚ. Ποια ακριβώς εξειδίκευση έχει ο Μίχελ και ηγείται του ποδοσφαιρικού τμήματος; Της δαπάνης εκατομμυρίων; Μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε με τα λεφτά των άλλων.
Δεν είναι ότι έχασε ο ΠΑΟΚ κι αποκλείστηκε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν παίζει. Δεν αρέσει. Απογοητεύει. Δεν υπάρχει προοπτική μέσα στο παιχνίδι. Είναι περισσότερο μια παρέα 11 ανθρώπων, παρά μία ομάδα. Φυσικά, αν είχε προκριθεί, όλα θα είχαν σκεπαστεί κάτω από το χαλί. Θα έτρεχε ο μισθός, οι επικοινωνιολόγοι θα έβριζαν ακόμα το Στανόγεβιτς και ο ερχομός του Ελ Καντουρί θα είχε σερβιριστεί ως μία, ακόμα τεράστια επιτυχία.