Η εθνική ομάδα Νέων του πόλο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στη Σερβία. Και έγινε παντού… γνωστή. Έτσι συμβαίνει με τα λεγόμενα «μικρά αθλήματα». Βγαίνουν στην επιφάνεια από τον Τύπο, μόνο όταν φέρουν χρυσά μετάλλια. Και μετά… ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, μπάσκετ. Τίποτα άλλο.
Η εθνική είχε πάρει χρυσό μετάλλιο και στο 2011 στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ποιος να θυμάται τώρα τι έγινε εκείνα τα χρόνια. Ποιο… πόλο, τώρα; Εδώ ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται να πάρει τον Πούκι κι ο Λοτζέσκι έγινε «μέγας προδότης» που άφησε τον Ολυμπιακό για τον Παναθηναϊκό κι εμείς θ’ ασχολούμαστε με το… πόλο;
Όμως, από τη στιγμή που ο Τύπος δεν ασχολείται με το πόλο από πριν, δεν μπορεί να γράφει διθυράμβους για το μετά. Μιλάμε, φυσικά, για το πόλο, που έχει φέρει τεράστιες διακρίσεις από κάθε άλλο άθλημα ή αγώνισμα στην Ελλάδα. Όμως, δεν έχει λαό από πίσω, ούτε «σύστημα» για να προπαγανδίζει τις επιτυχίες του.
Αυτά τα παιδιά που γύρισαν με το χρυσό στο λαιμό, δεν θέλουν την δημοσιότητα του Οφόε και του Μάνταλου και του Τσίμιροτ και του Ζέκα. Τη μόνη βοήθεια που ζητούν από τον Τύπο, είναι να πιέσει για το… αυτονόητο. Για ένα καλύτερο κολυμβητήριο, για καλύτερες συνθήκες προπόνησης. Τίποτε άλλο.
Να θυμίσουμε πως μπήκε το μπάσκετ στη ζωή των Ελλήνων; Νομίζετε από το Γκάλη και το Γιαννάκη; Όχι, βέβαια. Το μπάσκετ στη ζωή των Ελλήνων το έλαβε ο αείμνηστος Φίλιππας Συρίγος κι ο Γκάλης με το Γιαννάκης το εκτίναξαν. Αν δεν υπήρχε Συρίγος για να επιβάλει το μπάσκετ στην ΕΡΤ, το μοναδικό κανάλι που υπήρχε εκείνη την εποχή, λίγος κόσμος θα μάθαινε για τα επιτεύγματα του Γκάλη και του Γιαννάκη.
Μη θεωρηθώ υπερβολικός. Όταν ο Γκάλης και ο Γιαννάκης δεν είχαν κατακτήσει, ακόμα, το τρόπαιο στο Ευρωμπάσκετ του ’87, το ρεπορτάζ μπάσκετ ήταν ένα μονόστηλο στις εφημερίδες. Τα γήπεδα δεν γέμισαν, γενικά δεν υπήρχε ενδιαφέρον. Μετά, όμως, βγήκαν αμιγώς μπασκετικές εφημερίδες και περιοδικά.
Μπορεί να συμβεί και στο πόλο ό,τι και στο μπάσκετ; Η απάντηση είναι αν βρεθεί ένας… Συρίγος. Δεν θα βρεθεί. Στην εποχή μας ευδοκιμεί η φανατίλα και μόνο αυτή, οπότε ο πραγματικός αθλητισμός περνάει σε δεύτερη μοίρα. Με το στίβο ασχολούνται οι ρομαντικοί καθώς και συγγενείς και φίλοι των αθλητών, έστω κι αν η Κατερίνα Στεφανίδη κρατάει ζωντανή τη φλόγα…