Η Ελλάδα, ειδικά όταν μπήκαν στη ζωή της τα social media, έχει μεταβληθεί σ’ ένα απέραντο επικοινωνιακό «χαβαλέ», που τις περισσότερες φορές ξεπερνάει τα όρια της σαχλαμάρας, του τιποτένιου, του ευτελούς. Ζει την εποχή της αποδόμησης των πάντων, της καταβαράθρωσης των αξιών, της συνειδησιακής ασημαντότητας, του μηδενισμού. Και στο μπάσκετ.
Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης. Οι ιδιοκτήτες τους είναι οικονομικοί παράγοντες πρώτου μεγέθους. Με «ειδικό βάρος» στην ζωή του τόπου. Επιδόθηκαν σε κάτι αστεϊσμούς μέσω του Instagram, για την αγορά ενός παίκτη. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο γιος του Παύλου, χλεύασε τους Αγγελόπουλους, επειδή κατάφερε να πάρει στην ομάδα του το νεαρό Μήτογλου, τον οποίο διεκδικούσε κι ο Ολυμπιακός.
Οι Αγγελόπουλοι «απάντησαν» με ανάρτησή στο ίδιο «Μέσο», λέγοντας ότι «στους τρεις, ο ένας δώρο». Υπονοώντας ότι έχουν στην ομάδα τους τον Παπαπέτρου, τον Μάντζαρη και τον Παπανικολάου, τους οποίους ήθελε ο Παναθηναϊκός. Κι ο Γιαννακόπουλος ανταπάντησε, πάλι μέσω Instagram ότι στα «20 πρωταθλήματα, τα τρία δώρο». Έκανε, λέει, μία φοβερή «τρολιά».
Προσοχή. Μιλάμε για οικογένειες Γιαννακόπουλων και Αγγελόπουλων. Σοβαρότητα, μηδέν. Άλλωστε, η Ελλάδα έχει απολέσει αυτή την έννοια από το λεξιλόγιό της και φυσικά την έβγαλε από την καθημερινότητά της. «Σοβαρός» θεωρείται αυτός που θα γράψει την καλύτερη «τρολιά» στα social media. Κι ο Γιαννακόπουλος με τους Αγγελόπουλος είναι πολύ… «σοβαροί» ως φαίνεται. Μιλάμε για φοβερές και τρομερές «τρολιές», που χτυπάνε κατ’ ευθείαν ψαχνό, άμα λάχει να ‘ούμε.
Στην συνειδησιακή μετάλλαξη που έχει υποστεί αυτός ο τόπος σε κάθε επίπεδο ζωής, το «τρολάρισμα» είναι η φύση του. Όχι η δεύτερη, αλλά η πρώτη του. Όλα είναι ένα «τρολ». Οι κοκορομαχίες Αδωνι – Πολλάκη είναι ένα «τρολ» για να έχει με κάτι ν’ ασχολείται ο κόσμος. Πριν από μερικούς μήνες «τρολάριζαν» Αλαφούζος και Ολυμπιακός. Ο Γιώργος Σαββίδης «τρολάρει» και… «τρολιάζεται» στο Instagram. Όλη Ελλάδα ένα «τρολ».
Στα ραδιόφωνα, όλα είναι «τρολ». Διαφημίζουν, πολλά, τις «κοτρόνες» που πετούν «δολοφόνοι» των εννοιών και του συντακτικού. Η μετριότητα ζει και βασιλεύει. Όπως κι η ασχετοσύνη, η αγραμματοσύνη, το τίποτα. Είναι φοβερό, όμως, τέτοιες μεγάλες οικογένειες με ιστορία προσφοράς στην Ελλάδα ν’ ακολουθούν την γραμμή της «πλέμπας». Κανένας σεβασμός στον «απέναντι». Ένα απέραντο «μηδέν».
Οι «πετυχημένοι» στην αποσαρθρωμένη ελληνική κοινωνία είναι οι κάθε τύπου «τρολιάρηδες» του χαβαλέ. Του φτηνού χιούμορ. Της φανφάρας. Αυτή η θρυλική παλιά ελληνική ταινία του «ποιητή Φανφάρα» με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο είναι η αποτύπωση της σημερινής Ελλάδας. Τότε, στην εποχή της αθωότητας, όλοι γελούσαν. Σήμερα, θα τον έπαιρναν όλοι οι Έλληνες στα… σοβαρά. Αποχαιρέτα την Ελλάδα που χάνεις…