Επισημαίνεται σε όλους τους τόνους, σε όλα τα Μέσα και τα social media, ότι ο Παναθηναϊκός έγινε «ομάδα», μετά τη νίκη του 1-0 επί της Γκαμπάλα στη «Λεωφόρο». Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Πράγματι, λειτουργεί σαν ομάδα ο Παναθηναϊκός του Ουζουνίδη, συγκρινόμενος μ’ εκείνο του Στραματσόνι, τον οποίο αποθέωναν οι τότε υποστηρικτές του και σημερινοί υπέρμαχοι του Έλληνα προπονητή. Η ακόμα, μεγαλύτερη αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι «μεγάλη ομάδα». Αυτό που πρέπει να είναι και το ζητούμενο, αλλά δεν είναι.
Ξέρετε, στην εποχή της ταχύτητας με τον «βομβαρδισμό» πληροφοριών, ο κάθε πολίτης γενικά και ο οπαδός γενικότερα, δεν μπαίνει, δεν έχει χρόνο να εμβαθύνει σε ό,τι βλέπει ή ακούει. Το προσπερνάει με καταπληκτική ευκολία, γιατί εκεί στη γωνία τον περιμένει μία, ακόμα, πληροφορία. Που πρέπει κι αυτή να την διαβάσει, για να έχει πλήρη ενημέρωση. Ό,τι του αρέσει, το ενσωματώνει. Ό,τι δεν του αρέσει, πιάνει το πληκτρολόγιο και βρίζει. Ποτέ δεν το αναλύει μέσα του. Ο καθένας θέλει να διαβάζει ό,τι τον βολεύει. Γιατί δεν έχει χρόνο…
Έτσι, διαβάζοντας τον Τύπο και τα social media, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είναι ευχαριστημένοι που η ομάδα τους έγινε «ομάδα». Και λοιπόν; Είναι αρκετό που έγινε ομάδα; Έτσι έχουν στην συνείδησή τους τον Παναθηναϊκό; Ως απλή ομάδα ή ως μεγάλη ομάδα που θέτει πρώτη υποψηφιότητα για τον τίτλο και το παιχνίδι με την Γκαμπάλα στο Αζερμπαϊτζάν θα είναι μία τυπική διαδικασία στην υπόθεση – πρόκριση;
Να γίνω πιο σαφής: Ποιος οπαδός του Παναθηναϊκού ποντάρει τα λεφτά του ότι η ομάδα του θα κατακτήσει τον τίτλο την προσεχή σεζόν; Η, ποιος ποντάρει τα λεφτά του ότι θα προκριθεί εις βάρος της Γκαμπάλα; Υποθέτω, κανένας λογικός άνθρωπος. Διότι η ομάδα από τη μεγάλη ομάδα, απέχει παρασάγγας.
Το μέγεθος του Παναθηναϊκού το καθορίζει η ιστορία του. Πρέπει να το καθορίζει η ιστορία του κι όχι το σήμερα. Στόχος της κάθε ομάδας είναι να υπερβαίνει την ιστορία του. Αυτή η ομάδα που έχει παίξει τελικό κυπέλλου Πρωταθλητριών, που έφτασε στους «4» της ίδιας διοργάνωσης, που ταπείνωσε τη Γιουβέντους, τη Μπαρτσελόνα, την Άρσεναλ και την Ίντερ, δεν μπορεί να πανηγυρίζει στο σήμερα, επειδή έγινε… «ομάδα».
Δυστυχώς, όμως, όλοι – πλην ελάχιστων εξαιρέσεων – αρκούνται σ’ αυτή την «ατμοσφαιρική – επικοινωνιακή απάτη» ότι ο Παναθηναϊκός έγινε ομάδα, άρα είναι… αρκετό. Είναι λογικό. Εδώ, ένας ολόκληρος λαός δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τα μνημόνια, που έχουν να κάνουν με τη ζωή του και δεν πλήττονταν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού από την επικοινωνιακή «καταιγίδα» ότι όλα βαίνουν καλώς;