Μετά την βέβαιη φυγή του Μάρκους Μπεργκ και το φόβο ότι μπορεί ν’ ακολουθήσουν κι άλλοι, η λύση για τον Παναθηναϊκό είναι μία και μοναδική: Σύσσωμος ο κόσμος του Παναθηναϊκού να πέσει στα πόδια του Βαρδή Βαρδινογιάννη. Από τον πλέον επώνυμο μέχρι τον τελευταίο ανώνυμο της κερκίδας. Να ζητήσουν συγγνώμη από την οικογένεια και να παρακαλέσουν να επιστρέψει. Όλοι, όμως. Και πρωτίστως, εκείνοι οι 20.000 «κολασμένοι» – πλην απατημένοι – από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, που αμφισβήτησαν το μεγαλύτερο «τζάκι» στην Ελλάδα.
Ας το κάνουν, ποντάροντας στην μενταλιτέ των Κρητικών, που θεωρούν τη συγχώρεση ως μέγιστη αρετή. Αυτό πρέπει να γίνει, όχι για τη σωτηρία του Παναθηναϊκού, αλλά για το μεγαλείο του. Μια παν-Παναθηναϊκή κινητοποίηση, όπου υπάρχει «πράσινο» αίμα σε όλο τον κόσμο με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί. Ας βρεθεί και ο επικεφαλής αυτή της κίνησης. Μπορεί να είναι ο θρυλικός Μίμης Δομάζος; Δεν ξέρω.
Η Παναθηναϊκή οικογένεια χρωστάει ένα μεγάλο «συγγνώμη» στην οικογένεια Βαρδινογιάννη, έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της να επιστρέψει ή όχι. Επί ημερών τους ο Παναθηναϊκός μεγαλούργησε, υπήρχε πάντα η ασφάλεια της ομαλής συνέχειας, υπήρχε το κύρος και το ηθικοοικονομικό εκτόπισμα στην Ελλάδα και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού το έδιωξαν με εκείνες τις αλητείες των εμετικών συνθημάτων στους τοίχους και το βόρβορο της κερκίδας.
Τώρα είναι η ώρα για το λαό του Παναθηναϊκού, να στηθεί με λεβεντιά απέναντι στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Για να μην αποχαιρετήσει Αλεξάνδρεια που χάνει στην Καβαφική απογοήτευση, ας επικαλεστεί μερικές από τις ιστορικές φράσεις πραγματικής ζωής του αξεπέραστου Νίκου Καζαντζάκη. Αν αυτές κάνει κτήμα του, όλα μπορεί να τα’ αλλάξει. Ας τις θυμηθούμε μαζί.
Λέει ο Καζαντζάκης: «Σα δεν φτάσει ο άνθρωπος στην άκρη του γκρεμού, δεν βγάζει στην πλάτη του φτερούγες να πετάξει».Ο Παναθηναϊκός είναι εκεί ακριβώς. Στην άκρη του γκρεμού. Ακόμα: «Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά». Μόνο έτσι, θα φανεί αν πράγματι ο λαός του Παναθηναϊκού ποθεί τη σωτηρία της ομάδας του, ως ένα τεράστιο ψυχολογικό αποκούμπι ενός αιώνα και παραπάνω. «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!» «Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει»… Φόβος δεν χρειάζεται, μόνο γενναιότητα.
Λέει και κάτι άλλο ο Καζαντζάκης: «Η φυγή δεν είναι νίκη, τ’ όνειρο είναι τεμπελιά, και μόνο το έργο μπορεί να χορτάσει την ψυχή και να σώσει τον κόσμο». Μία απλή παράφραση και τα βήματα των οπαδών του Παναθηναϊκού φτάνουν μέχρι τα γραφεία της οικογένειας Βαρδινογιάννη.
Να ξεκαθαρίσω, ότι δεν έχω καμία πληροφόρηση για τις όποιες προθέσεις της οικογένειας. Θέτω το ζήτημα ως ιστορική αναγκαιότητα προς τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Ποτέ, όμως, δεν μπορεί να είσαι σίγουρος για χαμένο πόλεμο. Πολέμα, σου λέει ο Καζαντζάκης. Γιατί, όπως πάντα ο ίδιος έγραψε «ο λαός δεν σώζεται, σώζει»…