Ο απόλυτος εξευτελισμός του ελληνικού μπάσκετ είναι η απουσία του Γκάλη και του Γιαννάκη από την εκδήλωση της ομοσπονδίας για τα 30 χρόνια από το έπος του 1987, όταν η εθνική μπάσκετ κατέκτησε το τρόπαιο στο Ευρωμπάσκετ στο ΣΕΦ. Τα δυο «ιερά τέρατα» επέλεξαν να μην είναι εκεί. Αρνήθηκαν, λόγω των γνωστών συμπεριφορών του Γ. Βασιλακόπουλου.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ένα και μοναδικό: ποιος είναι το μπάσκετ στην Ελλάδα; Είναι η Γκάλης κι ο Γιαννάκης, οι «γεννήτορες» ή ο πρόεδρος Βασιλακόπουλος των ποσοστών… Μπρέζνιεφ 92% στις εκλογές; Ποιος είναι ο κύριος πρόεδρος που, χρόνια τώρα, καλλιεργεί την ιδέα ότι αυτός είναι ο Λουδοβίκος του μπάσκετ κι όχι αυτοί που παίζουν;
Η ιστορία του με το Γκάλη είναι γνωστή. Αντιστάθηκε ακόμα και την ονοματοδοσία του Νίκου Γκάλη στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Δεν παραβρέθηκε κανένας από την ομοσπονδία στη μεγάλη γιορτή του Νίκου Γκάλη στο «Αλεξάνδρειο». Τον τίμησαν προσωπικότητες παγκοσμίου βεληνεκούς με την παρουσία τους και όχι η ομοσπονδία. Ούτε είναι τυχαίο ότι μερικά « παπαγαλάκια» διέδιδαν ότι ο Γκάλης δεν είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών, αλλά ο Διαμαντίδης. Όταν ο ίδιος ο Διαμαντίδης το αρνήθηκε.
Η ΕΟΚ δεν επέτρεψε το σωματείο Ευρώτας να τιμήσει τον Παναγιώτη Γιαννάκη, με τον οποίο ο Βασιλακόπουλος είναι σε κόντρα. Τέτοιος δεσποτισμός δεν πρέπει να έχει υπάρξει στον ελληνικό αθλητισμό. Κι υποτίθεται ότι οι άνθρωποι «μαλακώνουν» ότι οδεύουν προς τη νομοτέλεια.
Ο Γ. Βασιλακόπουλος πρότεινε τον Παναγιώτη Φασούλα για το Hall of Fame του μπάσκετ και όχι τον Παναγιώτη Γιαννάκη, που για πολλούς ήταν ισάξιος του Γκάλη. Μικροπρέπειες. Αυτές είναι συμπεριφορές «πατερούλη», που δεν σηκώνουν αντίλογο. Ωστόσο, ό,τι και να κάνει ο Γ. Βασιλακόπουλος, στη συνείδηση των φιλάθλων όλης της Ελλάδας είναι το μπάσκετ είναι ο Γκάλης κι ο Γιαννάκης και όχι αυτός. Το κακό είναι ότι η μπασκετική κοινότητα δεν εξεγείρεται με τους ετσιθελισμούς του Βασιλακόπουλου…