Ο Αιθίοπας Αμπέμπε Μπικίλα στις 21 Οκτωβρίου 1964 έγινε ο πρώτος δρομέας που κερδίζει δεύτερο συνεχόμενο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο Μαραθώνιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο με χρόνο 2:12.11.2 (το πρώτο ήταν το 1960 στη Ρώμη), όπου αυτή τη φορά τρέχει με παπούτσια, ενώ 5 εβδομάδες νωρίτερα έχει υποβληθεί σε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε πραξικόπημα απέναντι στον αυτοκράτορα της Αιθιοπίας, όμως το γεγονός ότι ήταν χρυσός ολυμπιονίκης του έσωσε τη ζωή.
Ο Αμπέμπε Μπικίλε γεννήθηκε στην Αμχάρα της Αιθιοπίας το 1932. Μεγάλωσε σε μια μικρή και φτωχή καλύβα στο χωριό του, που βρισκόταν περίπου 30 χλμ. έξω από την πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα.
Από πολύ μικρή ηλικία περπατούσε μεγάλες αποστάσεις βόσκωντας τα ζώα. Η αντοχή που είχε ήταν εντυπωσιακή, αφού η έλλειψη οξυγόνου της ορεινής Αιθιοπίας κουράζει εύκολα τον οργανισμό, που για να επιβιώσει, μαθαίνει να εξοικονομεί οξυγόνο.
Στα 19 του χρόνια μετακόμισε στην πρωτεύουσα και έναν χρόνο αργότερα, προσελήφθη στην φρουρά του αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ. Συνέχισε όμως να αθλείται. Ο προπονητής της πρώτης ομάδας της χώρας που πήγε σε Ολυμπιακούς αγώνες, ανακάλυψε το ταλέντο του και δυο χρόνια αργότερα, η ομάδα της Αιθιοπίας, μαζί και ο Μπικίλα, ήταν έτοιμοι για μεγάλα πράγματα.
Αφού στις προπονήσεις έσπασε το ρεκόρ του «ανθρώπου-ατμομηχανή», Εμιλ Ζαπότεκ, ήταν πλέον έτοιμος για τους Ολυμπιακούς του 1960 στην Ρώμη. Όλοι οι Αιθίοπες προπονούνταν ξυπόλητοι αλλά στην Ρώμη ο προπονητής Νίσκανεν, τους έδωσε παπούτσια για να μην ρεζιλέψουν την χώρα. Οι Αιθίοπες έτρεξαν 10 χλμ. αλλά έβγαλαν κάλους!
Ο Μπικίλα δεν ήταν φαβορί. Στις 10 Σεπτεμβρίου στάθηκε ξυπόλητος στην εκκίνηση. Κανείς δεν έδωσε σημασία σε αυτό. Από την αρχή ήταν μέσα στην πρώτη πεντάδα αλλά μετά το 18ο χιλιόμετρο εκείνος και ο Μαροκινός που ήταν το φαβορί, είχαν ξεφύγει. Λίγα χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό ο Μπικίλα επιτάχυνε. Τερμάτισε ξυπόλητος σε 2 ώρες, 15 λεπτά και 16 δευτερόλεπτα. Όταν τον ρώτησαν γιατί έτρεξε ξυπόλητος, εκείνος απάντησε: «Ήθελα να δείξω σε όλο τον κόσμο, ότι η χώρα μου, η Αιθιοπία, κέρδιζε πάντα με αποφασιστικότητα και ηρωισμό».
Είχε μόλις κερδίσει το χρυσό μετάλλιο, το οποίο του έσωσε τη ζωή, όταν τον Δεκέμβριο του 1960, οι αυτοκρατορικοί φρουροί -σώμα στο οποίο ανήκε- οργάνωσαν πραξικόπημα εναντίον του Σελασιέ. Ο αυτοκράτορας επικράτησε και ο Μπικίλα φυλακίστηκε, αν και δεν συμμετείχε στη συνωμοσία. Ωστόσο, γλίτωσε την εκτέλεση, γιατί ήταν ολυμπιονίκης και ο Σελασιέ δεν ήθελε να προκαλέσει κι άλλες εξεγέρσεις
Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1964 στο Τόκιο, με παπούτσια αυτή τη φορά, έκανε πάλι ρεκόρ (2 ώρες, 12 λεπτά και 11,2 δευτερόλεπτα), αν και 40 ημέρες πριν τον αγώνα έκανε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που μαραθωνοδρόμος κρατούσε το μετάλλιό του για δεύτερη σερί Ολυμπιάδα. Είχε γίνει ο ήρωας όχι μόνο της Αιθιοπίας, αλλά ολόκληρης της Αφρικής και είχε κερδίσει τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Στους Ολυμπιακούς του Μεξικό αποχώρησε στο 17ο χιλιόμετρο με πρόβλημα στο γόνατο. Δεν ξαναέτρεξε σε μεγάλη διοργάνωση. Το 1969 είχε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι, και έμεινε τετραπληγικός. Με φυσικοθεραπείες ανέκτησε τον έλεγχο τον χεριών του και εμφανίστηκε, περισσότερο τιμής ένεκεν, στους Ολυμπιακούς του Μονάχου με την ομάδα Τοξοβολίας.
Πέθανε στις 25 Οκτωβρίου του 1973, μετά από εγκεφαλική αιμορραγία που είχε προέλθει από το δυστύχημα. Ήταν μόλις 41 ετών. Ο Αμπέμπε Μπικίλα είναι ακόμα και σήμερα, παράδειγμα αγωνιστικότητας, θέλησης και πείσματος. Και φυσικά είναι η έννοια του αθλητή.