Υπάρχουν οδηγοί και οδηγοί, όμως το “φαινόμενο Μίκαελ Σουμάχερ” δύσκολα θα ξαναβρεθεί στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο Γερμανός πρώην οδηγός της Fοrmula 1 μετά το ατύχημα που είχε στις 29 Δεκεμβρίου 2013, κάνοντας σκι στις γαλλικές Άλπεις, ακόμα βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση και μόνο με θαύμα θα επανέλθει. Σαν σήμερα, πριν 26 χρόνια, ο “Σούμι” πετύχαινε την πρώτη νίκη της τεράστιας καριέρας του σε Grand Prix της Formula 1.
Ο Μίκαελ Σουμάχερ γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1969 στο Χιρτ Χερμιλχάιμ κοντά στην Κολωνία. Έχει υπάρξει επτά φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής στη Formula 1, περισσότερες από κάθε άλλο οδηγό αυτής της κατηγορίας. Έχει ένα μικρότερο αδελφό, τον Ραλφ, ο οποίος ήταν επίσης οδηγός της Φόρμουλα 1.
Τα πρώτα χρόνια
Όπως οι περισσότεροι οδηγοί, έτσι και αυτός ξεκίνησε από μικρή ηλικία να οδηγεί καρτ (4 ετών). Το 1981 πήρε για πρώτη φορά μέρος στο Πρωτάθλημα καρτ Γερμανίας, το οποίο κατέκτησε τρεις φορές, το 1984, το 1985 και το 1987. Την ίδια χρονιά μάλιστα, κατέκτησε και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καρτ. Το 1988 αποφάσισε να κάνει ένα μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα του και να μεταπηδήσει από το Πρωτάθλημα καρτ στο Πρωτάθλημα Koening, το οποίο και κατέκτησε. Την ίδια χρονιά, συμμετείχε στη Γερμανική Φόρμουλα Ford 1600 (κατετάγη έκτος) και στην Ευρωπαϊκή Φόρμουλα Ford 1600 (κατετάγη δεύτερος). Το 1989 ισοβάθμησε στη δεύτερη θέση στη Γερμανική Φόρμουλα 3, ενώ το 1990 κατετάγη πρώτος σε αυτή τη διοργάνωση, ενώ παράλληλα συμμετείχε και στην Ευρωπαϊκή Φόρμουλα 3, χωρίς όμως να τερματίσει. Το 1991 συμμετείχε στο πανιαπωνικό πρωτάθλημα Φόρμουλα 3000, όπου κατετάγη 2ος. Παράλληλα, το 1990 και το 1991, συμμετείχε στο Γερμανικό πρωτάθλημα αυτοκινήτων τουρισμού (Touring Car), χωρίς όμως να καταφέρει να τερματίσει. Επίσης, πάλι τις ίδιες χρονιές, συμμετείχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Sports – Prototype, όπου κατετάγη πέμπτος την πρώτη φορά, και 9ος τη δεύτερη.
Καριέρα στην Formula 1
Συνολικά, ο Σουμάχερ συμμετείχε σε 250 Γραν Πρι, από τα οποία κέρδισε τα 91, ενώ στα 155 τερμάτισε μέσα στην πρώτη τριάδα. Με εξαίρεση την πρώτη χρονιά, την οποία συμμετείχε μόνο σε έξι από τους 16 αγώνες, η χειρότερη θέση του στο πρωτάθλημα ήταν η 5η, το 1999, όπου πάλι δε συμμετείχε στους έξι από τους 16 αγώνες, λόγω τραυματισμού. Συνολικά, ο Μίκαελ Σουμάχερ συμμετείχε σχεδόν σε 16 περιόδους (στην πρώτη αγωνιστική προς το τέλος της), κατέκτησε επτά φορές το Πρωτάθλημα, και είναι ο πρώτος στη σχετική λίστα. Δύο φορές κατετάγη 2ος και τρεις φορές 3ος. Ως μάνατζερ είχε τον Βίλι Βέμπερ, από τα χρόνια ακόμα που ήταν στα καρτ.
Στην Τζόρνταν – Φορντ: Στις 25 Αυγούστου του 1991 ο Έντι Τζόρνταν επιλέγει για την ομάδα του ένα νεαρό οδηγό, του οποίου μόλις είχε αγοράσει τα δικαιώματα από την ομάδα της Μερσέντες (Mercedes) έναντι του ποσού των 150.000$, επειδή έπρεπε να αντικαταστήσει το φυλακισμένο Μπερτράν Γκασό. Ο οδηγός αυτός ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ. Νωρίτερα εκείνης την αγωνιστικής περιόδου, ο Σουμάχερ είχε έρθει σε πρώτη επαφή με τη Φόρμουλα 1, οδηγώντας στα δοκιμαστικά του Γκραν Πρι του Σίλβερστοουν (Silverstone).
Στη Μπένετον: Μετά την πρώτη του εμφάνιση σε Γκραν Πρι, ο Φλάβιο Μπριατόρε τον προσέλαβε άμεσα στην ομάδα της Μπένετον – Φορντ (Benetton – Ford) και του έδωσε θέση οδηγού. Όταν τελείωσε η πρώτη περίοδος, είχε αποκομίσει 4 βαθμούς σε 5 αγώνες με την ομάδα της Benetton με πολύ καλές εμφανίσεις. Το 1992 ο ανταγωνισμός στη Φόρμουλα 1 είναι πολύ έντονος: Η Χόντα (Honda) αποχωρεί από τους αγώνες και η ΜακΛάρεν (McLaren) αγωνιζόταν με κινητήρες από την προηγούμενη περίοδο. Η ομάδα της Williams – Renault έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα στην εξέλιξη του μονοθεσίου της και η Benetton, με τους κινητήρες της Ford, έχει γίνει ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Το τέλος της περιόδου βρίσκει το Σουμάχερ στην τρίτη θέση, πίσω από τους Μάνσελ και Πατρέζε, αλλά μπροστά από τον Άιρτον Σένα. Στις 30 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς, ο Σουμάχερ πέτυχε την πρώτη του νίκη στο Βελγικό Γκραν Πρι. Το 1993 ο περσινός πρωταθλητής Νάιτζελ Μάνσελ έχει προσωρινά εγκαταλείψει την ενεργό δράση και τη θέση του παίρνει ο Ντέϊμον Χιλ. Ο Σουμάχερ έκανε πολύ καλές εμφανίσεις, όμως η ανωτερότητα της Williams και οι εκπληκτικές επιδόσεις του Άιρτον Σένα, ο οποίος έκανε την καλύτερη περίοδό του, τον έστειλαν στην τέταρτη μόλις θέση. Το 1994 ο Σένα πήρε μεταγραφή για την ομάδα της Williams και όλοι μιλούσαν για μια άνετη επικράτηση. Τα γεγονότα, όμως, δεν εξελίχθηκαν σύμφωνα με τις προβλέψεις: Στους δύο πρώτους αγώνες ο Σουμάχερ κέρδισε, με το μεγάλο του τότε αντίπαλο (Σένα) να εγκαταλείπει, ενώ στον τρίτο αγώνα συνέβησαν τα θανατηφόρα ατυχήματα των Σένα και Ράτζεμπεργκερ. Μετά τα τραγικά αυτά γεγονότα, άνοιξε ο δρόμος και για μία πρώτη θέση εκκίνησης (pole position) για το Σουμάχερ, (ο οποίος έχει αποκτήσει το υποκοριστικό «Σούμι») από τον ακριβώς επόμενο αγώνα. Το τέλος της περιόδου βρήκε το Σουμάχερ Πρωταθλητή, παρά το ότι τιμωρήθηκε σε δύο αγώνες, λόγω οδήγησης εκτός κανονισμών. Το 1995 οι ομάδες Benetton και Williams διαθέτουν τον ίδιο κινητήρα της Ρενό (Renault), πράγμα που κάνει και τις δύο ομάδες πολύ δυνατές. Επιπλέον, η Φερράρι έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου, χωρίς όμως ακόμη να είναι από τους διεκδικητές του τίτλου. Έτσι, είναι φανερό, ότι ο καλύτερος οδηγός θα έκρινε τον τίτλο. Αυτό το κατάφερε τελικά ο Σουμάχερ, πετυχαίνοντας και πολύ καλές επιδόσεις.
Έγραψε ιστορία με τη Φερράρι
Το 1996 η Φερράρι, επιθυμώντας σφοδρά να κερδίσει τον τίτλο, προσλαμβάνει στην ομάδα της τους Μίκαελ Σουμάχερ και Έντι Ιρβάιν. Ο Σουμάχερ κάνει πολύ καλή προσπάθεια, όμως ακόμα η Williams – Renault είναι αήττητη, και έτσι καταλήγει στην τρίτη θέση, με τους Χιλ και Βιλνέβ να προηγούνται. Το 1997 η Φερράρι είναι πλέον έτοιμη να διεκδικήσει τον τίτλο από την Williams – Renault. Ο Χιλ αποχωρεί από την ομάδα και τη θέση του παίρνει ο Φρέντσεν. Μέχρι το τέλος της περιόδου, οι Βιλνέβ και Σουμάχερ ανταγωνίζονται έντονα για τον τίτλο. Τελικά, ο Καναδός Βιλνέβ επικρατεί και ο Σουμάχερ ακυρώνεται, επειδή προσπάθησε να βγάλει εκτός πίστας τον Βιλνέβ, και να διατηρήσει την πρωτοπορία που είχε με ένα βαθμό διαφορά στο Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι.
Το 1998 η Ρενό αποχωρεί από την Φόρμουλα 1 και έτσι η Williams, μη έχοντας πλέον κινητήρες, έχασε τη δύναμη της. Όμως, όσοι βιάστηκαν να βγάλουν τη Σκουντερία (προσωνύμιο της Φερράρι) πρώτη, δεν είχαν λάβει υπόψη τους την παρουσία της ΜακΛάρεν – Μερσέντες (McLaren – Mercedes), η οποία με οδηγούς τους Χάκινεν και Κούλθαρντ κάνει πολύ καλές εμφανίσεις, και τελικά ανακηρύσσεται Πρωταθλήτρια. Ο Σουμάχερ κατατάσσεται δεύτερος με 14 βαθμούς διαφορά. Αυτά που έγιναν το 1998 στη Φόρμουλα 1, έδειξαν ότι η επόμενη περίοδος, θα ήταν γεμάτη εκπλήξεις.
Το 1999 οι προβλέψεις αυτές επαληθεύονται, καθώς η Φερράρι με πρώτο οδηγό τον Σουμάχερ και δεύτερο τον Ιρβάιν διεκδικεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας. Και οι τρεις οδηγοί των McLaren Mercedes και Φερράρι (Χάκινεν, Σουμάχερ και Ιρβάιν) διεκδικούν, αρχικά, τον τίτλο. Στον όγδοο, όμως, αγώνα, το Γκραν Πρι της Βρετανίας, ο Σουμάχερ στον πρώτο γύρο βγήκε εκτός πίστας και τραυματίστηκε, με αποτέλεσμα να χάσει αρκετούς αγώνες (έξι) και τη θέση του πήρε ο Σάλο. Τελικά, ο Σούμαχερ τερμάτισε 5ος και ο Ιρβάιν 2ος, πίσω από τον Χάκινεν. Όμως, η Φερράρι εκείνη τη χρόνια κατέκτησε τον τίτλο στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.
Το 2000 ο Ιρβάιν αποχώρησε από την ομάδα και τη θέση του πήρε ο Βραζιλιάνος Ρούμπενς Μπαρικέλο. Αυτή την περίοδο, ο Σουμάχερ κατακτά έναν ακόμη τίτλο, συγκεντρώνοντας συνολικά 108 βαθμούς. Το 2001 ο Σουμάχερ και η Φερράρι ουσιαστικά δεν έχουν αντίπαλο. Ο Σουμάχερ κατατάσσεται πρώτος με 123 βαθμούς, αφήνοντας δεύτερο τον Κούλθαρντ, 58 βαθμούς πίσω. Κάτι ανάλογο συνέβη και το 2002, με τη διαφορά ότι η Φερράρι ήταν πλέον πολύ πιο ισχυρή. Έτσι, οι οδηγοί της έκαναν σχετικά εύκολα το 1 – 2, με δεύτερη ομάδα την Williams – BMW, στην οποία οδηγούσαν οι Χουάν Πάμπλο Μοντόγια και ο αδελφός του Μίκαελ Σουμάχερ, Ραλφ.
Το 2003 ήταν μία από τις καλύτερες περιόδους των τελευταίων ετών της Φόρμουλα 1, καθώς τρεις ομάδες διεκδικούν τον τίτλο: Είναι οι Φερράρι, Γουίλιαμς και ΜακΛάρεν, ενώ οι οδηγοί τους Σουμάχερ, Ραϊκόνεν και Μοντόγια διεκδικούν τον τίτλο του καλύτερου οδηγού. Η περίοδος έληξε με επικράτηση των Φερράρι και Σουμάχερ. Το 2004 η Φερράρι έχει ως βασικό αντίπαλο την έκπληξη: Επιστρέφει στους αγώνες η Χόντα, με την ομάδα BAR Honda, ενώ και η Ρενό, επιστρέφοντας και αυτή, εξελίσσει ένα πολλά υποσχόμενο μονοθέσιο. Τελικά, η περίοδος λήγει με εύκολη επικράτηση της Φερράρι και του Σουμάχερ.
Το 2005 η Φερράρι δεν κάνει μεγάλη πρόοδο στην εξέλιξη των μονοθεσίων της, σε αντίθεση με την ΜακΛάρεν – Μερσέντες και την Ρενό. Έτσι, ο Σουμάχερ τερματίζει στην τρίτη θέση πίσω από τους Φερνάντο Αλόνσο και Κίμι Ράικονεν. Επίσης, ούτε και το 2006 η Φερράρι δε δείχνει να προσαρμόζεται εύκολα σε κάποιες αλλαγές των κανονισμών και στους νέου τύπου κινητήρες. Παρ’ όλα αυτά, ο Σουμάχερ μέχρι το τέλος διεκδικεί τον τίτλο, τον οποίο έχασε ουσιαστικά στον προτελευταίο αγώνα, καθώς είχε την ατυχία να εγκαταλείψει από σπάσιμο κινητήρα, με τον Αλόνσο και τη Ρενό να τερματίζουν πρώτοι. Για την ιστορία, στον τελευταίο αγώνα τερμάτισε 4ος. Ο Σουμάχερ είχε από την αρχή της περιόδου δηλώσει, ότι με τη λήξη των αγώνων θα εγκατέλειπε την ενεργό δράση, κάτι που έκανε στο τέλος της χρονιάς.
Επανεμφάνιση και τελική αποχώρηση
Το 2009 ο τραυματισμός του Φελίπε Μάσα έφερε τον Σουμάχερ στο προσκήνιο για μια πιθανή αντικατάσταση του οδηγού της Φερράρι. Ο Σουμάχερ προσπάθησε να επιστρέψει στους αγώνες με την ιταλική ομάδα, αλλά ένας τραυματισμός του σε κάποιο ατύχημα στην αρχή της χρονιάς, δεν επέτρεψε την επανεμφάνισή του με την ομάδα της Φερράρι.
Το 2010 υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα της Mercedes GP. Η Μερσέντες πήρε τη διεύθυνση της ομάδας Brawn GP, πρωταθλήτριας της προηγούμενης χρονιάς, την οποία προμήθευε με κινητήρα, κάνοντας έτσι την επανεμφάνισή της ως κατασκευάστρια μονοθέσιου Φόρμουλα 1 μετά από 55 χρόνια. Ο Σουμάχερ πήρε τη θέση του παγκόσμιου πρωταθλητή της προηγούμενης χρονιάς Τζένσον Μπάτον, ο οποίος υπέγραψε στην άλλη ομάδα που τροφοδοτούσε με κινητήρες η Μερσέντες, την ΜακΛάρεν. Στις 4 Οκτωβρίου 2012, ο Σουμάχερ ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από τους αγώνες, μετά το τέλος της σεζόν.
Η ημέρα που άλλαξε τη ζωή του
Ήταν 29 Δεκεμβρίου 2013, όταν η είδηση του σοβαρού τραυματισμού του Μίκαελ Σουμάχερ στο κεφάλι, την ώρα που έκανε σκι στις γαλλικές Άλπεις, συγκλόνιζε τον πλανήτη! Ο θρύλος της Formula 1 τραυματίστηκε σοβαρά, καθώς έκανε σκι στις γαλλικές Άλπεις, και συγκεκριμένα στο θέρετρο του Μεριμπέλ. Ο Σουμάχερ έπεσε και χτύπησε σοβαρά το κεφάλι του σε μια πέτρα που ήταν καλυμμένη από χιόνι, σε σημείο εκτός πίστας. Οι πρώτες βοήθειες ήρθαν άμεσα και οι τραυματιοφορείς τον μετέφεραν με ελικόπτερο στο πλησιέστερο νοσοκομείο του Μουτιέ, ενώ στη συνέχεια μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στη γειτονική Γκρενόμπλ. Η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί και οι γιατροί τον υπέβαλαν σε τεχνητό κώμα.
Από τότε, ο Σουμάχερ δίνει το μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του.