Στις 10 Ιουνίου του 1934, η Ιταλία κέρδισε το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο της ιστορίας της, επικρατώντας με 2-1 επί της μεγάλης Τσεχοσλοβακίας στο τελικό της διοργάνωσης που διεξήχθη στο “σπίτι” των νικητών. Η… τρομοκρατία προς τους παίκτες και τον προπονητή (Βιτόριο Πότσο) της “σκουάντρα ατζούρα” έδωσαν και πήραν από το φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος χρησιμοποίησε το τουρνουά για πολιτική προβολή τόσο του ιδίου, όσο και του κόμματός του που βρισκόταν στην εξουσία από το 1922.
Η διοργάνωση μοιράστηκε σε οκτώ πόλεις και, όπως ήταν φυσικό, είχε έντονο το εθνικό, ιταλικό χρώμα, αφού ακόμα και οι διαφημιστικές αφίσες του Μουντιάλ στους δρόμους εμφάνιζαν έναν άντρα να παίζει μπάλα και να χαιρετά φασιστικά.
Σε αυτό το Μουντιάλ δεν υπήρξαν όμιλοι και η ανάδειξη του παγκοσμίου πρωταθλητή προέκυψε μετά από τρεις νοκ άουτ φάσεις και τον τελικό. Σε αυτές ξεχώρισαν φυσικά η Ιταλία του αυταρχικού κόουτς Βιτόριο Πότσο μαζί και την απροκάλυπτη διαιτητική βοήθεια, η Αυστρία του Ούγκο Μάισλ, η Τσεχοσλοβακία και η Γερμανία. Τελικά, οι αυστριακή ομάδα – θαύμα… λύγισε από την οικοδέσποινα (… και όχι μόνο), ενώ η Τσεχοσλοβακία κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Γερμανίας.
Ο τελικός διεξήχθη στο μετονομασμένο για τις ανάγκες της διοργάνωσης “Στάδιο του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος” στη Ρώμη, υπό το βλέμμα περίπου 50.000 θεατών, στη συντριπτική τους πλειοψηφία Ιταλών. Μία μέρα πριν τον τελικό, ο Μουσολίνι επισκέφθηκε την ομάδα στέλνοντας το μήνυμα: “Καλή τύχη για τη νίκη αύριο παιδιά, αλλιώς θα συντριβείτε”. Το παιχνίδι κυλούσε, αλλά το πολυπόθητο ιταλικό γκολ δεν ερχόταν. Στο ημίχρονο, ο Μουσολίνι ξαναχτύπησε, αυτή τη φορά μιλώντας ιδιαιτέρως στον Πότσο: “Ο Θεός να σε βοηθήσει σε περίπτωση αποτυχίας”. Ο Ιταλός τεχνικός, παρότι είχε “χτίσει” ήδη εξαιρετικό όνομα στο χώρο και ήταν ένας από τους κορυφαίους προπονητές της εποχής του, χρειάστηκε να… προσευχηθεί στο 76ο λεπτό.
Παρ’ όλα αυτά, ο Τσεχοσλοβάκος Αντονίν Πουτς αγνόησε όλο το γύρω κλίμα, ανοίγοντας το σκορ (λίγο αργότερα ο Φράντισεκ Σβόμποντα είχε δοκάρι) και ανάγκασε τους Ιταλούς συναδέλφους του να παίξουν πλέον για την… ζωή τους. Μαζί και ο διαιτητής, ο οποίος επέτρεψε το φάουλ στον εξαιρετικό τερματοφύλακα της Τσεχοσλοβακίας, Φράντισεκ Πλάνιτσκα, στο γκολ της ισοφάρισης από τον Ραϊμούντο Όρσι στο 81′. Στην παράταση ο Πότσο άλλαξε θέσεις τους Ενρίκο Γκουάιτα και Αντζελο Σκιάβιο και μετά από συνδυασμό τους στο 5ο λεπτό της παράτασης (είχε προηγηθεί κοντρόλ με το χέρι και σέντρα του ξεχασμένου στο ματς λόγω τραυματισμού Τζιουζέπε Μεάτσα) ο τελευταίος σημείωσε το νικητήριο γκολ. Ο Τζιανπιέρο Κόμπι έγινε ο πρώτος τερματοφύλακας που κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο ως αρχηγός και η Ιταλία είχε πετύχει το στόχο της σε κάθε επίπεδο.