Μιας και έχουμε γιορτινές μέρες, τις τελευταίες του χρόνου κιόλας, και μιας και δεν έχουμε κάτι να ασχοληθούμε από την αθλητική επικαιρότητα, ας πούμε καμιά ιστορία έτσι για να περάσει καλά η μέρα τούτη. Πάρτε κουραμπιέ και κοπιάστε.
Οι δυο πρώτες ιστορίες που είχα να αφηγηθώ, ήταν ιστορίες best seller που θα έκαναν ακόμα και τον Τόλκιν να βάλει τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» προσάναμμα για το μπάρμπεκιου (Γκουρού συγγνώμη έτσι είναι και το ξέρεις). Στο πρώτο έλεγα για τα καμώματα του Μάγκατ, και στο δεύτερο για τα «χαϊλίκια» του Τόρες. Κοινό και των δυο ιστοριών. Κατά κάποιο τρόπο δεν έπιασα το στοίχημα που είχα παίξει. Ε σήμερα μιας και αλλάζει ο χρόνος (πείτε το και γούρι) λέω να πω μια ιστορία με θετικό αποτέλεσμα. Πως κατάφερα να πιάσω ένα στοίχημα με αρκετή δόση τύχης!
Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός μάλιστα. Ήταν 30 Νοεμβρίου. Τουτουνού (που λένε και στο χωριό μου). Είχα κανονίσει με κάτι φιλαράκια να πάμε για τα Κυριακάτικα απογευματινά οινόμελα. Ήμουν στην κλασσική φάση «Ναι ρε μα..κα σε 5’ έρχομαι». Αυτή που στο τέλος δεν εμφανίζεσαι ποτέ. Ναι αυτή. Είχα κάτσει μπροστά από τον υπολογιστή και χαζεύοντας τη live betting πλατφόρμα της εταιρείας που έπαιζα πάλευα να βρω καμιά ευκαιρία να βγάλω τη «χασούρα» της ημέρας. Ώσπου είδα μπροστά μου το φωτεινό αστέρι (είπαμε Χριστούγεννα έχουμε), όχι από τη Βηθλεέμ, αλλά από την Κόρδοβα, το Τορίνο και το «Σουκρού Σαράτσογλου».
Μετά από βαθιά μελέτη και περισυλλογή (θα ήταν 3-4 λεπτά αυτά) αποφάσισα. Άσσο η Γιουβέντους με την Τορίνο (ήταν 1-1 στο ημίχρονο), 1Χ διπλή ευκαιρία η Φενέρμπαχτσε με την Εσκισεχίρ (0-1 στο ημίχρονο) και 2 η Βιγιαρεάλ μέσα στην Κόρδοβα (μόλις είχε ξεκινήσει). Για την Βιγιαρεάλ να μην τα πολυλογώ. Έκανε το 0-1 μέχρι το ημίχρονο, έκανε το 0-2 ως το 60’ και πάπαλα το ματσάκι. Δεν με απασχόλησε σχεδόν καθόλου. Τα άλλα δυο όμως. Αχ τ’ άλλα δυο. Τα δυο ματς είχαν διαφορά γύρω στο 5λεπτο. Η Φενέρ άρχισε 5 λεπτά αργότερα. Στο Τορίνο η Γιούβε μέλι, μέλι και τηγανίτα τίποτα. Φάσεις πολλές γκολ μηδέν. Στο 78’ πάει και ο τιτάνας ο Λιχστάινερ και κάνει το πιο ηλίθιο φάουλ που θα μπορούσε, 2η κίτρινη, φιλάκια. Εκείνη τη στιγμή βάζει το 1-1 η Φενέρ. Καλά είμαστε λέω, ας κάνει τη μαγκιά η Γιούβε. Η ώρα περνούσε, η Τορίνο αν και με παίκτη παραπάνω είχε ταμπουρωθεί και η Γιούβε «κουτσο-πίεζε». Κάτι κόρνερ κάτι φάουλ. Τίποτα. Ώσπου έχουμε φτάσει στο 93’. Ανέβασμα του Περέιρα, πάσα στο Βιδάλ, εκείνος τη στρώνει στον Πίρλο και ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Αντρέα με ένα άπιαστο τη στέλνει στην γωνία του τέρματος και γκοοοοοολ!
Δεν προλαβαίνω να χαρώ και βλέπω στην live betting πλατφόρμα να «κλειδώνει» η Φενέρ. Ώπα σκέφτηκα, θα κάνει και το 2-1 και τέλος το παραμύθι. Αμ δε. Ένας «καντινιέρης» που κακό χρόνο να χει από την Εσκισεχίρ έκανε 100ρι σπριντ στον πάγκο του για να πανηγυρίσει το 1-2 που μόλις είχε βάλει. Ε τα κλασσικά. «Ωιμέ συμφορά, γιατί σε μένα Παναγίτσα μου» και τέτοια ωραία που θυμόμαστε εμείς οι παίκτες όταν αρχίζει να στραβώνει. Έλα όμως που κάποιος εκείνη τη μέρα είχε άλλο σκοπό για το ματς. Και δεν εννοώ το Θεό. Εννοώ το «θεό» Τόργκα Οζκάλφα, το διαιτητή του ματς. Το ρόλοι έδειχνε 92’ περίπου, όταν σε μια από τις κλασσικές φάσεις που η Φενέρ έκανε γύρω – γύρω από την περιοχή της Εσκισεχίρ, ένας από κει από τους Φενερμπαχτσέους έκανε ένα σουτ της απελπισίας, η μπάλα πήγε στο κολλημένο χέρι του αμυντικού της Εσκισεχίρ (ο ορισμός του ακούσιου) και ο άρχοντας ο διαιτητής τέντωσε το χέρι του σαν τροχονόμος στην Κηφισίας! Πέναλτι! Χαμός, διαμαρτυρίες, κακό, αλλά ο αμείλικτος ο ρεφ δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Αφού το δε ο άνθρωπος τι να κάνουμε τώρα. Εκτέλεση Γουεμπό και 2-2 στο 94’. Ω ρε γλέντι.
Επιτέλους. Μου «άνοιξε» και μένα λίγο (τι λίγο, από 1 γκολ σε 2 ματς στο 93’) η …τύχη! Και έχω να διηγηθώ και μια ιστορία με happy end! Νομίζω ότι χρειάζεται πάντως να προσθέσω ότι την ίδια μέρα, λίγη ώρα μετά, έβγαζα ένα παρολί στο οποίο είχα βάλει στο live το διπλό της Μπαρτσελόνα μέσα στο Βαλένθια. Με το γκολ του Μπουσκέτς. Στο 94′. Γιουχουυυυ!