Η μόνιμη επωδός κάθε κλήρωσης στα ευρωπαϊκά κύπελλα, για τον ελληνικό Τύπο προσδιορίζεται από τρεις λέξεις: «Εύκολος αντίπαλος», «δύσκολος αντίπαλος», «βατός αντίπαλος». Για τον Ολυμπιακό είναι ένας δύσκολος αντίπαλος. Για τον Παναθηναϊκό, επίσης. Για την ΑΕΚ είναι βατός η βελγική Μπριζ και για τον ΠΑΟΚ, εύκολος η σουηδική Όστερσουντς. Έννοιες που δεν έχουν καμία απολύτως αξία, καθότι οι αντίπαλοι δεν είναι ούτε Μπαρτσελόνα, ούτε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ούτε προέρχονται από χωριά της Ανατολής.
Να δούμε μια – μία τις περιπτώσεις, ξεκινώντας από τη Ριέκα. «Έλα, μωρέ, τώρα, ποια Ριέκα τώρα, σοβαροί να είμαστε», που θα έλεγε και ο μέγιστος «προφεσόρ» Αλέφαντος. Ναι, συντάσσομαι μαζί του, για πρώτη φορά. Αν ο Ολυμπιακός ορέγεται αναγέννηση και επιστροφή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν μπορεί να χαρακτηρίζει δύσκολη τη Ριέκα, επειδή έχει φραγκάτο, Ιταλό ιδιοκτήτη κι επειδή έβγαλε έξω την αυστριακή Σάλτζμπουργκ στον προηγούμενο γύρο. Σε μαρασμό είναι και το κροατικό και το αυστριακό ποδόσφαιρο. Ποια Ριέκα, τώρα.
Ο Παναθηναϊκός κληρώθηκε με την Μπιλμπάο. Τον καταδίκασαν. Γιατί συμμετέχει στο ισπανικό πρωτάθλημα το καλύτερο του κόσμου για πολλούς. Ναι, οι Βάσκοι έχουν προβάδισμα. Σχεδόν πάντα στο ποδόσφαιρο ο ένας είναι καλύτερος, έστω και στο ελάχιστο. Ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, τουλάχιστον στο δεύτερο ματς με την Γκαμπάλα έδειξε ότι είναι μακράν σε απόδοση κορυφαία ομάδα του πρωταθλήματος αυτή τη στιγμή. Κι αν είχε έναν καθαρό φορ, που τον διαπραγματεύεται στα πόδια του Πούκι, δεν είναι καταδικασμένος.
Ύστερα, σημασία έχει τον τρόπο που ένας προπονητής προετοιμάζει ένα παιχνίδι τόσο αγωνιστικά, όσο και ψυχολογικά. Ο Ουζουνίδης καλλιεργεί «πίστη» στους παίκτες κι αυτό πρέπει να του το πιστώσουν όλοι, εχθροί και φίλοι. Σε αντίθετη φορά με τα του Τύπου, «θα παλέψει και ό,τι βγει». Δεν υπάρχει αυτό στο λεξιλόγιο του Ουζουνίδη. Δεν είναι ούτε η Μπαρτσελόνα, ούτε η Ρεάλ ο αντίπαλος. Είναι μια ομάδα καλή, που πέρυσι, με τον Βαλβέρδε στον πάγκο, αποκλείστηκε από τον ΑΠΟΕΛ κι εφέτος θα την κατατρώει ο κυπριακός «εφιάλτης».
Η ΑΕΚ, κόντρα στην βελγική Μπριζ, επίσης έχει δύσκολη αποστολή, γράφει ο Τύπος. Καμία δύσκολη αποστολή. Δεν είναι εκτός ορίων της ΑΕΚ η Μπριζ κι αυτή η μεγιστοποίηση των ικανοτήτων των αντιπάλων από τον ελληνικό Τύπο είναι ένας αγιάτρευτος ραγιαδισμός ετών. Κι αυτό επηρεάζει πάντα τους Έλληνες και «εκ συμπαθείας» που λέγαμε και στη φυσική και τους ξένους. Ποτέ ο Τύπος δεν καλλιέργησε «φρόνημα» στους Έλληνες και ξένους παίκτες.
Ο ΠΑΟΚ έχει, λέει, εύκολο αντίπαλο, την σουηδική Όστερσουντς, γιατί την γνωρίζαμε μόνο από το… στοίχημα, αλλά έγινε ευρέως γνωστή αφού πέταξε έξω την Γαλατάσαραϊ. Και πως είναι εύκολος αντίπαλος, όταν απέκλεισε τους Τούρκους; Δεν είναι μία φανερή αντινομία; Σημασία έχει η προδιάθεση και ακολούθως η διάθεση των παικτών, παίζοντας με αντιπάλους σαν την Όστερσουντς, την Μπριζ, την Ριέκα, την Αθλέτικ. Στο ποδοσφαιρικό balance δεν υπάρχει καμία τρομερή απόκλιση από ομάδα σε ομάδα σε μικρομεσαίο επίπεδο.