Ο Γιάννης Αλαφούζος παραιτήθηκε από τον Παναθηναϊκό και απηύθυνε κάλεσμα «στους ιστορικούς πρωταγωνιστές της Παναθηναϊκής οικογένειας» ν’ αναλάβουν πρωτοβουλίες για τη διάσωση του συλλόγου, βάζοντας το χέρι στην τσέπη. Είπε, ακόμα, ότι έχει βάλει 42 εκατ. ευρώ από την προσωπική του περιουσία και ότι θα αναλάβει χρέη 20 εκατ. ευρώ.
Εδώ εγείρονται δυο σοβαρά ζητήματα: το πρώτο είναι, ποιους εννοεί ως «ιστορικούς πρωταγωνιστές της Παναθηναϊκής οικογένειας;» Στη συνείδηση του κόσμου του Παναθηναϊκού και όχι μόνο, «ιστορικοί πρωταγωνιστές» είναι η οικογένεια Βαρδινογιάννη, κατά κύριο λόγο. Θα άφηνε, ποτέ υπονοούμενα ο Γιάννης Αλαφούζος για την οικογένεια; Αποκλείεται, λέει η κοινή λογική.
Άλλοι, εν ζωή, «ιστορικοί πρωταγωνιστές» είναι, φυσικά, η οικογένεια Γιαννακόπουλου. Γιατί, τότε, δεν τους αναφέρει ευθαρσώς, από τη στιγμή, μάλιστα, που δέχεται να πληρώσει χρέη 20 εκατ. ευρώ, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του; Δεν τους αναφέρει, γιατί τα χρέη της ΠΑΕ είναι περισσότερα από 40 εκατ. ευρώ και γι άλλους, περισσότερα από 50 εκατ. ευρώ.
Μετά την συνάντηση που είχαν αρχές της εβδομάδας, ο Γιαννακόπουλος τόνισε ότι στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία η συζήτηση με το Γιάννη Αλαφούζο. Κι επισήμανε, ακόμα, ότι αφοσιώνεται, πλέον, αποκλειστικά στο μπάσκετ. Λοιπόν, τι ακριβώς συμβαίνει; Διότι με τον χαρακτηρισμό του ο Αλαφούζος δεν μπορεί να υπονοεί κανέναν άλλον πλην του Γιαννακόπουλου. Μοιάζει και λίγο… εκβιαστικό.
Το άλλο ζήτημα, είναι τι πρόκειται να πράξουν οι πολιτικοί. Ουδείς δικαιούται να είναι αφελής ότι η πολιτική δεν θ’ αναμειχθεί στην υπόθεση διαδοχής του Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό. Γιατί; Διότι η πολιτική είναι μάζα και όπου μάζα, ίσον πολιτική. Απλά πράγματα. Τα δυο μεγάλα κόμματα θα ήθελαν να υπάρχει ένας «δικός τους», αφεντικό στον Παναθηναϊκό.
Καταλήγω, ότι η διάδοχη κατάσταση βρέθηκε στον Παναθηναϊκό. Είναι αδύνατον στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία να μην έχει βρεθεί, όταν τα κόμματα μετρούν ακόμα και τη μία ψήφο για να κυβερνήσουν. Κι ύστερα, όπως έχουν καταδείξει άπειρες δημοσκοπήσεις, κριτήριο ψήφου ενός κόμματος για τον Έλληνα οπαδό, μπορεί να είναι και οι σχέσεις του προέδρου με την εκάστοτε κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση.
Ο Αλαφούζος, θα πείτε, δεν ανήκει σε συγκεκριμένα πολιτικό χώρο; Βεβαίως. Απλά, χρησιμοποίησε λάθος τον Παναθηναϊκό. Όταν για ένα φάουλ κόντρα στον Πλατανιά βγάζει ημιεπίσημη… ανακοίνωση ότι φταίει η κυβέρνηση, εκεί έχασε το παιχνίδι. Οι οπαδοί αντιλήφθηκαν ότι «χρησιμοποιεί» τον Παναθηναϊκό για πολιτικά παιχνίδια κι έτσι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση
Θέλει και μία τέχνη για να κατευθύνεις μία ποδοσφαιρική μάζα. Διότι αυτή η μάζα δεν είναι σαν τις άλλες. Εκεί μετράει αυτό βλέπει ο οπαδός, όχι αυτό που ακούει. Δεν γίνεται να σέρνεται ο Παναθηναϊκός και η ΠΑΕ να υποστηρίζει ότι φταίει η κυβέρνηση. Ο έλεγχος των μαζών είναι μία τεράστια επιστήμη, αλλά η παρέμβαση στην συνείδηση των οπαδών, σχεδόν ακατόρθωτη.